Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Τον Φεβρουάριο είχαμε αγοράσει έναν υπολογιστή από το e-shop. Μαζί με αυτόν ήρθε δώρο μια διαμονή σε ένα ξενοδοχείο. Είχαμε επιλογή από 5 ξενοδοχεία (ήταν κάποια προωθητική ενέργεια από το grab.gr). Επιλέξαμε ένα ξενοδοχείο στην Αρεόπολη, καθώς είναι κοντά μας και το δωμάτιο ήταν σουίτα που φιλοξενούσε 4 άτομα (άρα μπορούσαμε να πάρουμε και τα παιδιά μαζί).

Έτσι το Σάββατο ετοιμαστήκαμε και ξεκινήσαμε για Αρεόπολη. Είναι περίπου 2 ωρες διαδρομή. Την είχαμε ξανακάνει πριν 3 χρόνια, μετά τις φωτιές. Ευτυχώς η φύση έχει ξανανιώσει μέσα σε αυτά τα 3 χρόνια, έστω και λίγο, κι έτσι δεν βλέπεις πλέον το τραγικό αυτό θέαμα που είχαμε αντιμετωπίσει την προηγούμενη φορά. Αν δε το ξέρεις, ίσως και να μην καταλάβεις πως είχε καεί. Απλώς θα το θεωρήσεις λίγο ξερότοπο.

Το ξενοδοχείο λέγεται Κτήμα Καραγεώργου. Είναι μέσα στην Αρεόπολη και είναι φανταστικό. Φτιαγμένο με μεράκι και γούστο, πέτρινο, με πισίνα, όμορφο κήπο και προσεγμένο χώρο για φαγητό. Η σουίτα ήταν υπέροχη. Είχε σαλονάκι με ψυγείο και τηλεόραση, μπάνιο και ένα υπνοδωμάτιο με δυο μονά κρεβάτια και μια σκάλα που σε ανέβαζε πάνω όπου ήταν ένα διπλό κρεβάτι και ένα τζακούζι 🙂

Ένα κομμάτι από το ξενοδοχείο (εμείς μείναμε στον πάνω όροφο αυτού που φαίνεται)

Η θέα από το μπαλκόνι μας.

Ξεθεωμένοι στο σαλονάκι.

Θέα του επάνω ορόφου από το σαλόνι.

Το κρεβάτι (φαίνεται λίγο και το τζακούζι) – οκ, την τράβηξα την επόμενη μέρα που είχαμε ήδη κοιμηθεί, μη φωνάζετε για το ξεστρωμένο κρεβάτι!

Η πισίνα.

Μου άρεσε και η εξυπηρέτηση, αλλά και το πρωινό. Ο Γιώργος το είπε και μόνος του: Μαμά, εδώ το πρωινο είναι πολύ ωραίο γιατί όλα είναι σπιτικά! Μεγάλη ποικιλία από σπιτικά φαγητά και όλα πολύ νόστιμα. Επίσης μου άρεσε το ότι είχε δυο βιβλιοθήκες γεμάτες βιβλία (και παιδικά) και επιτραπέζια παιχνίδια.

Είναι βέβαια  λίγο τσιμπημένο στις τιμές του (ή και πολύ αν είναι τριήμερο ή high season).

Κάναμε βόλτα στο χωριό το μεσημέρι και το βράδυ για φαγητό.

ΚΑΙ από εδώ ξεκίνησε η επανάσταση…

Master Chief???

Το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε είναι πως έκανε τρομερό κρύο. Ευτυχώς είχα πάρει μαζί κάτι μακριά ρουχα γιατί είχα σκεφτεί πως στο σπήλαιο, με τους 17 βαθμούς, θα τα χρειαζόμασταν. Φορέσαμε ό,τι είχαμε μαζί και πάλι κρυώναμε!