Του Γιώργου του αρέσουν πάρα πολύ οι βάφλες. Ακόμα και όταν πέρασε μια φάση που δεν έτρωγε παγωτό, θα έπαιρνε βάφλα σκέτη με μερέντα να καταβροχθίσει. Για τα γενέθλια των 10 χρόνων του είχε ζητήσει από τη νονά του μια βαφλιέρα!
Στη βαφλιέρα αυτή μέχρι τώρα τους έφτιαχνα εγώ βάφλες. Νομίζω πως κάποια στιγμή είχε φτιάξει ο Γιώργος βάφλες και είχε κεράσει τους φίλους του, αλλά δε θυμάμαι πότε ήταν αυτό. Τέλος πάντων μετά το άφησε το άθλημα.
Προχτές όμως το έβαλε σκοπό να μας φτιάξει βάφλες. Το έλεγε, το έλεγε, ήρθε η ώρα να το κάνει κιόλας! Έτσι το απόγευμα που τέλειωσε τα μαθήματά του και είχε χρόνο, έβγαλε τα υλικά από ντουλάπια και ψυγείο και έφτιαξε βάφλες για όλους!
Εγώ δεν βοήθησα καθόλου. Του ζήτησα μια δυο φορές να είναι λίγο πιο προσεκτικός με τα υλικά του (γιατί στην τελική εγώ θα καθάριζα την κουζίνα από όλα τα αλεύρια…), αλλά μέρχι εκεί ήταν η παρέμβασή μου. Τον άφησα να βρει τη συνταγή, τα υλικά, τους δοσομετρητές, τα πάντα.
Εντάξει, η κουζίνα έγινε λίγο καλοκαιρινή… Και ο Γιώργος απέκτησε κάτι αλευρωμένα μάγουλα! Αλλά ευχαριστηθήκαμε βάφλες από τα χέρια του!
Αυτή είναι η δεύτερη σοβαρή απόπειρα μαγειρικής του Γιώργου, μετά την τούρτα που μου είχε φτιάξει για τα γενέθλιά μου.
Μιαμ!!! Λοιπόν, πότε θα ξανακάνει; Κλείνω από τώρα τουλάστιχον δύο… 😀