Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Να που το TEDx ήρθε ξανά στην πόλη μας. Δεύτερη φορά που διοργανώνεται, αυτή τη φορά με θέμα Brave New World, ένας γενναίος νέος κόσμος. Η Καλαμάτα έχει ήδη ξαναγεννηθεί μια φορά, μετά από έναν καταστροφικό σεισμό. Ήρθε η ώρα να ξαναγεννηθεί και η Ελλάδα, ξεπερνώντας την κρίση. Και αυτή την ιδέα προσπάθησαν να περάσουν οι περισσότεροι ομιλητές την πρώτη μέρα. Και λέω την πρώτη μέρα, γιατί αυτή τη φορά θα διαρκέσει δυο μέρες, Παρασκευή στο Κάστρο της Καλαμάτας και Σάββατο στην Αρχαία Μεσσήνη.

Ξεκίνημα με γλυκά από σύκο, από τον Αθανασίου.

Η σκηνή ετοιμάζεται

Το TEDx ξεκίνησε με κάποια μικρά τεχνικά προβλήματα που όμως όλοι είχαμε την καλή διάθεση να αγνοήσουμε. Αυτό που με στεναχώρησε είναι πως το Κάστρο δεν γέμισε. Είχε μεν προσέλευση, αλλά υπήρχαν πολλές κενές θέσεις. Και είναι κρίμα, γιατί πραγματικά άξιζε η διοργάνωση και ακούσαμε εμπνευσμένες ομιλίες.

Το TEDx Kalamata ξεκινάει

Η πρώτη “ομιλία” ήταν χορός από τη Χορευτική Ομάδα 21, τρεις εκκολαπτόμενους χορευτές. Για να πω την αλήθεια ήταν πολύ κουλτούρα για μένα. Δεν τα πολυμπορώ κάτι τέτοια…

Χορευτική ομάδα 21

Πρώτη κανονική ομιλία ήταν από τον Σταύρο Μπένο, πρώην δήμαρχο Καλαμάτας, ο οποίος τώρα είναι πρόεδρος του σωματείου Διάζωμα το οποίο στοχεύει στην προστασία της πολιτισμικής μας κληρονομιάς. Ένας άνθρωπος γλυκύτατος, που καταλάβαινες από τον τρόπο που μιλούσε πως ό,τι έλεγε το έλεγε μέσα από την καρδιά του, επειδή πραγματικά το πιστεύει. Ένας εμπνευσμένος άνθρωπος που χάρη σε αυτόν μεταμορφώθηκε η Καλαμάτα μετά τον καταστροφικό σεισμό. Έχει κάνει τόσα πολλά αυτός ο άνθρωπος και τόσο εντυπωσιακά που παρότι η ομιλία του μου άρεσε, θα μπορούσε να την έχει κάνει λίγο διαφορετικά και να έχει συνταράξει τον κόσμο…

“Οι δυνατότητες της πολιτείας είναι πεπερασμένες. Την απεραντοσύνη θα τη βρεις μόνο στις ψυχές των ανθρώπων και στον εθελοντισμό”. Αν θέλεις να γίνει κάποια αλλαγή, κάντη μόνος σου, μην περιμένεις από κανέναν. Αν δε γίνει, φταις εσύ.

Σταύρος Μπένος

Δεύτερη ομιλία ήταν από τον David Sim, αρχιτέκτονα και partner του γραφείου αστικού σχεδιασμού Gelh Architects, βασική δράση του οποίου αποτελεί η αναδιοργάνωση πόλεων γύρω από τους πεζούς και τους ποδηλάτες. What if you could start all over again? Τι θα γινόταν αν μπορούσες να ξαναρχίσεις από την αρχή; Οι άνθρωποι είναι όντα κοινωνικά και χρειάζονται την επαφή με άλλους ανθρώπους, χρειάζονται χώρο να κινηθούν, να περπατήσουν, να χαλαρώσουν όλοι μαζί. Πεζοί και ποδηλάτες διεκδικούν μια πιο ανθρώπινη πόλη, η οποία πάντα επωφελείται όταν το πετυχαίνουν.

Με την εκπληκτική σκωτζέζικη προφορά του και με μπόλικες δόσεις χιούμορ μας έκανε να οραματιστούμε μια πόλη και μια χώρα φιλική προς τον άνθρωπο.

David Sim

Ακολούθησε ο Martijn Arets, ιδρυτής του Brand Expedition. Μη φοβάσαι να ακολουθήσεις το όνειρό σου μας είπε. Πάντα υπάρχει μια δικαιολογία για να μην το πραγματοποιήσεις. Πάντα θα υπάρχει ένα “ναι, αλλά…”. “… αλλά έχω μια δουλειά”, “… αλλά έχω την οικογένειά μου”, “… αλλά έχω δάνειο”, “… αλλά έχω μια σταθερή δουλειά”. Αναρωτήσου τι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ έχεις να χάσεις. Και τόλμησε να δοκιμάσεις να πετύχεις. Και όταν αποτύχεις, δεν πειράζει, προσπάθησε ξανά και την επόμενη φορά θα αποτύχεις λίγο πιο επιτυχημένα!

Η αλήθεια είναι πως σχεδόν πάντα, όταν λέω πως μένουμε στην Καλαμάτα, ακούω την ίδια φράση “τι τυχεροί που είστε! Κι εγώ θέλω πολύ να φύγω από την Αθήνα και να πάω στην επαρχία, αλλά….” και εδώ ακολουθεί μια από τις παραπάνω δικαιολογίες. Έχω δουλειά, έχω οικογένεια, έχω σπίτι κλπ κλπ. Κι εμείς παρατήσαμε την οικογένειά μου, τη σίγουρη βοήθεια με τα παιδιά, το σπίτι μας (για να έρθουμε στο νοίκι), την πιθανότητα να βρω εγώ δουλειά κάποια στιγμή ως Συντηρήτρια έργων τέχνης που έχω σπουδάσει, όλους μας τους φίλους. Δε θα πω πως δεν ήταν δύσκολα στην αρχή, αλλά θα πω πως είναι απόφαση που χαίρομαι που πήραμε και δεν την αλλάζω με τίποτα. Do it λοιπόν!

Martijn Arets

To πρώτο μέρος έκλεισε η Φιλιώ Κοντραφούρη, δημοσιογράφος και ανταποκρίτρια του CCTV. Μας είπε την ιστορία της και με λίγα λόγια μας είπε πως η ζωή τρέχει και πρέπει να τρέχουμε κι εμείς μαζί της. Μην αφήνεις τίποτα για αύριο, πάρε την απόφαση σήμερα και ακολούθησε αυτό που πιστεύεις πως πρέπει να κάνεις, αγνοώντας όλα τα ΟΧΙ που ακούς από τους γύρω σου.

Φιλιώ Κοντραφούρη

Μετά από ένα διάλειμμα επιστρέψαμε για να ακούσουμε την ομιλία της Rokhaya Diallo. Mε εξαιρετικό χιούμορ αντιμετωπίζει τον ρατσισμό, τον οποίο βιώνει καθημερινά, παρότι έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στη Γαλλία. Δημοσιογράφος, ακτιβίστρια, συγγραφέας και ιδρύτρια της οργάνωσης Les Indivisibles, έχει τιμηθεί από παγκόσμιους οργανισμούς για τη δράση της κατά του ρατσισμού και των διακρίσεων.

Η ομιλία της κατάφερε να σπάσει λίγο το “bubble” μου, τη φούσκα μέσα στην οποία ζω. Όσο και κατά του ρατσισμού να είσαι, αν δε ζήσεις ως έγχρωμος (λες κι εμείς δεν έχουμε χρώμα…), δεν καταλαβαίνεις πόσα μικροπράγματα της καθημερινής ζωής είναι φτιαγμένα στα μέτρα των “λευκών” και περιθωριοποιούν τους “έγχρωμους”. Από τα απλά χανζαπλαστ που είναι φτιαγμένα για να μην ξεχωρίζουν στο δικό μας δέρμα, μέχρι τα ακουστικά των δημοσιογράφων…

Λυπάμαι που η χώρα μας έχει φτάσει να έχει ανάγκη τέτοιες ομιλίες…

Rokhaya Diallo

Στη συνέχεια είχαμε δυο Έλληνες. Πρώτος ο Κώστας Περήφανος, αναλυτής δεδομένων / ειδικός μηχανών αναζήτησης στην Pearson PLC. Mας μίλησε για το Big Data και πως είναι ένα σημείο στην ιστορία που θα αλλάξει τον κόσμο. Αν αυτό θα γίνει προς το καλό ή προς το κακό, είναι στο δικό μας χέρι. Αν και είχε εξαιρετικό άγχος, η ομιλία του είχε ενδιαφέρον και ίσως θα μπορούσε να μας έχει πει ακόμα περισσότερα.

Κώστας Περήφανος

Ο δεύτερος έλληνας ήταν ο Άρης Μεσσήνης, επικεφαλής του φωτογραφικού τμήματος του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων, που έχει τιμηθεί για τις φωτογραφίες του. Φωτογραφίες από τα πεδία των μαχών στο εξωτερικό και τις διαδηλώσεις στην Ελλάδα, φωτογραφίες που κάνουν το γύρο του κόσμου.

Δυστυχώς ο κύριος Μεσσήνης είναι άριστος καλλιτέχνης, αλλά δεν μπορούσε να αποδώσει στην ομιλία. Το είπε και μόνος του, προτιμά να μιλά μέσα από τις εικόνες. Παρ’ολ’ αυτά, νίκησε το φόβο μιας ομιλίας και μας μίλησε για την προσωπική του εμπειρία, μας είπε τη δική του ιστορία.  “Αν ενδώσεις στο φόβο και κάνεις πίσω, είναι σα να προδίδεις όλα τα όνειρα που έχεις κάνει ποτέ”. Και από πίσω, οι φωτογραφίες έλεγαν κι αυτές τη δική τους συνταρακτική ιστορία.

Άρης Μεσσήνης

Τέλος μίλησε η Δώρα Γιαννίτση που κατάγεται από την Καλαμάτα αλλά είναι διευθύντρια του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού με έδρα τη Μόσχα. Ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που έχει ως σκοπό την προώθηση του ελληνισμού στη Ρωσία, χωρίς καμία στήριξη από τη χώρα μας (γυρνάμε σε αυτά που είπε ο κύριος Μπένος στην αρχή).

Η αρχή της ομιλίας της είχε ενδιαφέρον καθώς μάθαμε για όλα όσα κάνει ο οργανισμός και την προσπάθειά του. Μετά όμως άνοιξε τα κιτάπια της και άρχισε να μας κάνει μάθημα ιστορίας, το οποίο ήταν ανούσιο, βαρετό και ατελείωτο! Με ακριβείς ημερομηνίες μας έλεγε σημεία στην ιστορία όπου Ρώσοι και Έλληνες βρέθηκαν σε κοινό δρόμο και όταν έφτασε στο 1821 ξεκίνησε ιστορίες για τον Ανδρούτσο  και άλλους ήρωες της επανάστασης και εμείς κόβαμε φλέβα… Είμαι σίγουρη πως και οι διοργανωτές δεν περίμεναν κάτι τέτοιο και ένιωσαν άσχημα όταν είδαν τον κόσμο να φεύγει, μη αντέχοντας άλλο αυτή την ακατάληπτη λογοδιάρροια. Στο τέλος άρχισε να μας απαγγέλει και τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη και εκεί φοβήθηκα πως έχει σκοπό να μας τα απαγγείλει ΟΛΑ. Ο Κωνσταντίνος γύρισε και μου είπε “μήπως αν αρχίσουμε να χειροκροτάμε θα σταματήσει; ” και εκείνη ακριβώς τη στιγμή κάποιος ξεκίνησε το χειροκρότημα. Και ευτυχώς σταμάτησε…

Το μόνο ενδιαφέρον από αυτό το μάθημα ιστορίας ήταν όταν μας έλεγε για τον Κουντουριώτη, το πόσο άχρηστος ήταν στη διακυβέρνηση, πως είχε βάλει συγγενείς και φίλους στο δημόσιο, πως πήρανε τα πρώτα δάνεια από τα οποία ένα μικρό ποσοστό έφτασε στους έλληνες και τα υπόλοιπα φαγώθηκαν. Και σκέφτεσαι πως αυτή λοιπόν είναι μια ιστορία που κρατάει χρόνια και είναι σα να μιλάς για τη σημερινή κατάσταση. Κανείς δε μαθαίνει τίποτα από τα λάθη του παρελθόντος. Και αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα τώρα είναι περισσότερους Μπένους και λιγότερους Κουντουριώτες. Ή και κανέναν αν ήταν δυνατόν…

Κάπως έτσι τελείωσε η πρώτη μέρα. Σήμερα έχουμε τη συνέχεια στην Αρχαία Μεσσήνη και περιμένουμε με ανυπομονησία…