Σήμερα το πρωί κουβεντιάζαμε με τον Γιώργο και μας είπε πως από το επόμενο Σάββατο ξεκινάει το κατηχητικό. Τον ρώτησα εάν θέλει να πάει και είπε πως τη μισή ώρα θα παίζουμε παιχνίδια, οπότε θα ήθελε. Ο Κωνσταντίνος σα να φούντωσε κάπως και -δείχνοντας μια τρομερή αυτοσυγκράτηση- μου έκανε νόημα να αναλάβω εγώ την κουβέντα. Προσπάθησα να κάνω μια αντικειμενική συζήτηση, να του εξηγήσω τι ακριβώς συμβαίνει σε ένα κατηχητικό, λέγοντας στον εαυτό μου πως αν μετά από τη συζήτηση συνέχιζε να θέλει να πάει, φυσικά και θα τον πήγαινα.
Του είπα λοιπόν πως στο κατηχητικό θα τον μάθουν τα πιστεύω του Χριστιανισμού και πως κατήχηση σημαίνει ότι θα προσπαθήσουν να τον πείσουν πως αυτά που λένε είναι σωστά. Κάπου εδώ ο Γιώργος αρχίζει να τσιτώνει, λέγοντας πως αυτός δεν πιστεύει στην θρησκεία (!!!). Εμείς δεν πιστεύουμε στα αυτιά μας… Του έχουμε πει λίγα γενικά, ποτέ προσπαθώντας να τον πείσουμε για κάτι. Αλλά όπως είδα στη συνέχεια, τα πιστεύω του είναι νομίζω αποτέλεσμα δικής του σκέψης και αναζήτησης. Ξεκίνησε λοιπόν λέγοντας πως έχει δει πάρα πολλά ντοκυμαντέρ, ξέρει για τους δεινόσαυρους και όλα τα άλλα. Φυσικά του είπα πως ο χριστιανισμός δεν λέει πουθενά οτι δεν υπήρξαν δεινόσαυροι. “Ναι αλλά έτσι ξέρουμε πως υπάρχει εξέλιξη. Και έχω δει και τόσα για τους Αυστραλοπίθηκους και ξέρω πως από εκεί προέρχονται οι άνθρωποι. Έχουν βρει ένα σωρό κρανία που ήταν μισά άνθρωποι και μισά πίθηκοι και ξέρουμε με αποδείξεις πως έτσι έγιναν τα πράγματα. Επίσης η γη δεν δημιουργήθηκε από το Θεό. Δε θυμάσαι αυτά που είδαμε στο Πλανητάριο (με το big bang); Εγώ λοιπόν δεν πιστεύω ούτε στο Θεό, ούτε στα θαύματα.”
Δεν είχαμε τι να πούμε. Το παιδί πραγματικά το έχει σκεφτεί και έχει τα δικά του επιχειρήματα. Ο Κωνσταντίνος ξεφούντωσε, και ελαφρώς αμήχανα του εξήγησε απλώς ότι δεν θα πρέπει να τσακωθεί με κανέναν για τέτοια ζητήματα γιατί ο κόσμος δεν τα καταλαβαίνει. Ότι έχουμε κι εμείς φίλους βαθιά θρησκευόμενους με τους οποίους απλώς αποφεύγουμε τέτοιες κουβέντες. Και ο Γιώργος μας άφησε για άλλη μια φορά άφωνους, λέγοντας πως μπορεί για άλλα πράγματα να τσακωθεί, αλλά για αυτό το θέμα ποτέ και πως ακόμα και αν πει κάτι τέτοιο σε κάποιον, αν αυτός διαφωνήσει και του πει άλλα, αυτός απλώς θα του απαντήσει “καλά”. “Άλλωστε χρειάζονται δύο για να τσακωθείς. Κι εγώ δεν θέλω να τσακωθώ”.
Εγώ του είπα πως σε αυτή την περίπτωση, αφού το έχει σκεφτεί κι έχει αυτές τις απόψεις, καλό είναι να πάει να παίξει κάπου αλλού και όχι στο κατηχητικό. Αν και η σκέψη ενός καημένου παπά που θα έχει να κάνει με τις απορίες και τις διαφωνίες του Γιώργου, δεν μου είναι τόσο δυσάρεστη!
ΥΓ. Μόλις έμαθα πως κάποιος άμοιρος παπάς είχε για λίγες μέρες στα μαθήματα του κατηχητικού τον Κωνσταντίνο! Όταν όμως άρχισε να ρωτάει ερωτήσεις όπως “γιατί ο Θεός να είναι άντρας;”, του απάντησαν πως αυτές δεν είναι ερωτήσεις να κάνει ένα παιδί και αυτός, αφού δεν του έλυναν τις απορίες, απλώς δεν ξαναπάτησε!
απίστευτο! πολύ το χάρηκα! ίσως τελικά να οδεύουμε σιγά σιγά προς το φως! μακάρι να ήταν όλα τα παιδιά έτσι, ακόμα και με αυτή την απλή λογική, συμπεραίνουν πράγματα που οι… γηρεοί σοφοί θεωρούν ανίερα, και οπωσδήποτε αναληθή.
ακόμα μεγαλύτερο μπράβο, για αυτό που είπε ο Γιώργος, ότι χρειάζονται δύο για να τσακωθείς, και δε θελει. εγώ ακόμα δεν έχω βρει τον τρόπο να αντιστέκομαι σε πολύωρες αψυμαχίες με χριστιανόπουλα, που, αφού τελικά δε μορούν να αντιμετωπίσουν τα επιχειρήματα μου, απλά μου πετάνε ένα “τι κάθομαι και μιλάω μαζί σου, εσύ είσαι άθεος, αντίχριστος και δε συμμαζεύεται”
εγώ είμαι ο απεσταλμένος του σατανά! αλλά ευτυχώς αυτό το παιδί είναι απεσταλμένος της λογικής. μακάρι να παραμείνει έτσι…
αν και δυστυχώς, πρέπει να κάνεις κάποιες υποχωρίσεις, αν πχ τα πεθερικά σου θέλουν να κάνεις χριστιανικό γάμο, να βαφτήσεις τα εγγόνια… αυτά ελπίζω να καταφέρω να τα αποφύγω!
αρκετά με την ανάγκη του κόσμου για προστάτες και μπαμπούλες. ας μάθει επιτέλουθς ν κάνει μόνος του το σωστό, επειδή έτσι πρέπει όχι επειδή θα τον κρίνουν, κι ας μάθει να τα βγάζει πέρα μόνος του και να μη λέει έχει ο θεός, έχει ο γιαχβέ…
συγχαρητήρια παιδιά!
να χαιρεστε το παιδακι σας 🙂
LoL LoL LoL !!! Σωστός ο Γιώργος. Βέβαια δεν είναι τόσο εύκολο να διακρίνεις τι ακριβώς είναι επιλογή του παιδιού και τι είναι ανταπόκριση σε προηγούμενα ερεθίσματα, τα οποία μπορεί τώρα να μην θυμόσαστε πότε τα δίνατε, ή να μην το συνειδητοποιούσατε καν όταν τα δίνατε. Πραγματικά όμως, ένα έξυπνο παιδί που μεγαλώνει μέσα σε ένα υγιές περιβάλλον δεν χρειάζεται παρά ελάχιστα και μικροσκοπικά ερεθίσματα για να διακρίνει την αλήθεια από το ψέμα και να ταχθεί υπέρ της λογικής και ενάντια στον παραλογισμό της θρησκοληψίας. Μερικές φορές, αρκεί να του δείξει κανείς πως απλά νοείται η ύπαρξη εναλλακτικού δρόμου έξω από την κοιλάδα της δεισιδαιμονίας, και από εκεί και πέρα το παιδί είναι σε θέση να τον χαράξει μόνο του. Ευτυχώς, η γνώση που βρίσκεται διάχυτη στην κοινωνία (σχολείο, βιβλία, τηλεόραση) βοηθούν. Το πρόβλημα με πολλούς ανθρώπους είναι πως δεν ήξεραν καν πως υπάρχουν άλλες επιλογές μέχρι που είχαν μεγαλώσει αρκετά ώστε η κοσμοαντίληψή τους να έχει πλέον παγιωθεί. Εκείνοι που καταφέρνουν να κάνουν την υπέρβαση αργότερα είναι σπάνιοι.
Το γεγονός ότι εγώ βγήκα άθεος οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι μεγάλωσα σε ένα σχετικά ουδέτερο περιβάλλον: ο πατέρας μου δεν έκανε ποτέ λόγο υπέρ της θρησκείας, αλλά ούτε και εναντίον. Όταν όμως ήμουν τεσσάρων ή πέντε ετών ακόμα, μου έδωσε με έμμεσο τρόπο να καταλάβω πως η θρησκοληψία δεν είναι η μόνη οδός, απλά και μόνο αναφέροντας το γεγονός ότι υπάρχουν και άνθρωποι που δεν πιστεύουν, αποφεύγοντας να προσθέσει κάποιον αρνητικό χαρακτηρισμό γι’αυτούς. (Νομίζω πως τον θυμάμαι να το λέει αυτό καθώς κρεμά το παλτό του στην κρεμάστρα στο διάδρομο του διαμερίσματος στην οδό Συνοδινού.) Από εκεί και πέρα εγώ έκανα τις υπόλοιπες συσχετίσεις μόνος μου. Δεν ήταν δύσκολο.
μικρή ζήτησα να πάω κατηχητικό γιατί νόμιζα πως θα παιζουμε εκεί. Οι γονείς μου ήξεραν ότι θα απογοητευτώ αλλά με έγραψαν για να το δω μόνη μου. Στις 3-4 φορές που πήγα, άρχισα να κρινω τις καταστάσεις και τις πραγματικά ηλίθιες κοπέλες που μας κάναν κατηχηση και ε΄φυγα.
ήμουν 8 χρονών.
να χάιρεστε το παιδάκι σας, μιλάει πολύ όμορφα =)
Κάνετε άριστη δουλειά ως γονείς!
Μακάρι να κάνω και εγώ ένα τέτοιο παιδί!
Δίκαια καμαρώνετε για το βλαστάρι σας και σας αξίζουν συγχαρητήρια για τη φροντίδα με την οποία μεγαλώσατε τα παιδιά σας!
Παρότι δε συμφωνώ με την ιστορία του κατηχητικού, πιστεύω ότι τα παιδιά πρέπει να έρθουν σε επαφή με τη θρησκεία (το πώς είναι μεγάλη συζήτηση…), γιατί μόνο όταν γνωρίζεις κάτι μπορείς να το απορρίψεις. Αυτή είναι και η ένστασή μου.
Δεν υποστηρίζω ότι είχε κάτι να κερδίσει από το κατηχητικό ο Γιώργος, και θυμώνω που χρησιμοποιούν το σχολείο και παραπλανούν τα παιδιά για να τα φέρουν στο κατηχητικό. Επιπλέον έχει δίκιο ο Κωνσταντίνος που τον προφυλάσσει από τέτοιες κουβέντες με συνομηλίκους (αν και ο μικρός απαντά αποστομωτικά ως γνήσιο παιδί ειρηνιστών!). Δεν είναι κακό όμως να κάνει τέτοιες συζητήσεις μεγαλύτερος, γιατί πάντα θα βρίσκει ανθρώπους που αποδέχονται τη διαφωνία αλλά κερδίσουν από τη συζήτηση!
Pingback: Σχόλιο: Κατηχητικό « Διαγόρας
Αρχηγός ο Γιώργος!
Να τον χαίρεστε! Θεωρώ ότι έχετε κάνει πολύ καλή δουλειά σαν γονείς.
ΥΓ.
Ο παπάς δεν μπορεσε να παλέψει την ερώτηση “Γιατί ο θεός να είναι άντρας”;
Πολύ χαμηλο επίπεδο ρε παιδί μου… τσ,τσ,τσ…
ναι ρε. Τα παιδιά δεν βγάινουν από κληρωτίδα, ώστε αν σου κάτσει “καλό” να θεωρείσαι τυχερός.
Όποτε εχω στη δουλειά μου συνάντηση γονέων, το σκηνικό είναι -σχεδόν πάντα- το ίδιο: αξιόλογο παιδί, αξιόλογοι γονείς. Όπου βέβαια το “αξιόλογος” έχει ποικίλες αποχρώσεις, αλλά παραμένει “αξιόλογος”.
Μπράβο πρώτα σε εσάς, και μετά στον μικρό.
ΥΓ. Δυο τρεις κουβέντες για το “φαινόμενο-Γιώργος” από την πλευρά της διδακτικής των φυσικών επιστημών [!] μπορείς να βρεις στο didaskw.blogspot.com
Καλημέρα
Ευχαριστούμε όλους για τα καλά σας λόγια
@Διαγόρας
Το παιδί έχει ακούσει από εμάς διάφορα, απλώς ποτέ δεν προσπαθησαμε να τον πείσουμε πως αυτά που πιστεύουμε εμείς είναι τα σωστά. Σίγουρα όλοι επηρεαζόμαστε από το περιβάλλον μας. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι παρέθεσε τα δικά του επιχειρήματα.
Δύσκολο δεν είναι να κάνεις συσχετισμούς, όταν όμως έχεις το κατάλληλο μυαλό και όταν έχεις μεγαλώσει σε περιβάλλον που σε προτρέπει να το κανεις αυτό (νομίζω)
@vasiliki
Το παιδί θα έρθει σε επαφή με τη θρησκεία μέσω του σχολείου αλλά και μέσω παππούδων κλπ (όπως έχει ήδη γίνει). Άλλο να έρθεις σε επαφή και άλλο να πας στο κατηχητικό… Εμείς προσπαθούμε να μην τον πείσουμε ούτε για το έτσι ούτε για το αλλιώς. Να βγάλει μόνος του τα συμπεράσματά του. Εκεί δεν θα γίνει αυτό. Διαφωνούμε κάθετα με το κατηχητικό όπως και με όλες τις προπαγάνδες.
@xrysostomos
“φαινόμενο Γιώργος” lol
Το διάβασα το ποστ σου. Πράγματι δεν έχω ιδέα από θεωρίες διδακτικής φυσικών επιστημών και ομολογώ πως με μπέρδεψε σε σημεία. Διάβασα και άλλα που έχεις γράψει και άρχισα λίγο να μπαίνω στο νόημα. Εγώ πάντως ήμουν (και παραμένω) από εκείνα τα παιδιά που δεν σήκωναν ποτέ το χέρι από το φόβο του λάθους…
Πάντως δεν δείχνεις να του έχεις μεταφέρει φόβο προς το λάθος.
Κι εγώ πάντως θυμάμαι τον εαυτό μου να φοβάται μήπως πει κάποιο λάθος, και μιλάω και για εποχές πανεπιστημίου… Τελικά όμως βλέπω καθαρά ότι πάντοτε ήταν θέμα προσώπων: αν ο άλλος δεν είχε “δουλέψει” για να με κάνει να τον εμπιστευτώ, δεν είχε δεχθεί λάθη μου, τότε εγώ θα φοβόμουν να μιλήσω.
Συμμερίζομαι επακριβώς τις απόψεις σας.
Θέλω όμως μία απάντηση στο ερώτημα:
Εχω μικρά παιδιά, στην κρίσιμη ηλικία διαμόρφωσης άποψης.
Εχω όμως και γονείς, δογματικούς “απεσταλμένους της λογικής”, με τους οποίους έχω πολύ αγαπημένη σχέση (χάρη και στη σχετική “διπλωματία”, καθώς εγώ δεν είμαι δογματικός/φανατικός ώστε να θέλω να “διαφωτίσω” άλλους. Αυτοί άλλωστε δεν αλλάζουν ούτε αν ο ήλιος βγει από την δύση).
Ποιά είναι η προσήκουσα αντιμετώπιση στα ερωτήματα των παιδιών;;;
Νίκο, ειδική δεν είμαι. Νομίζω πως το ιδανικό είναι να δείξεις στα παιδιά πως δεν υπάρχει μόνο μια λύση και μια εξήγηση για όλα, πως υπάρχουν και άλλοι τρόποι σκέψης. Και μετά να αποφασίσουν μόνα τους. Κι εμείς που έχουμε αυτές τις ιδέες σε τέτοιο περιβάλλον δεν μεγαλώσαμε; Εντάξει εγώ δεν εχω φανατισμένους γονείς, αλλά σίγουρα δεν συμμερίζονται τις απόψεις μου.
Διάβασε άλλωστε τι λέει ο Διαγόρας παραπάνω. Ένα μικρό ερέθισμα πήρε και μετά διαμόρφωσε τις δικές του ιδέες. Το σημαντικό είναι να μαθαίνουν τα παιδιά μας να σκέφτονται. Αυτό έχει σημασία. Και τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους.
Τη διπλωματία προφανώς την έχεις. Χρησιμοποίησέ τη και εδώ.
ΕΕπειδή έχω πάει κατησητικό, πιστέτε με, δεν προσπαθεί κανείς να σε πιέσει να γίνεις θρήσκος
Απλώς μαθαίνεις για την ιστορία τις θρησκείας, όπωςέχει γραφτεί στην παλαιά διαθήκη (από τα σπάνια γραπτα-πολύ βαύ)
και διαφέρεις απο τους αλλοδαπους που δεν ξέρουν τίποτα για την θρησκεία άκόμακαι αυτοί που ονομάζονται Ορθόδοξοι, αλλα δεν ξέρουν ακριβώς γιατι.
pastaflora,
Από αυτά που έγραψες μπορούμε να συμπεράνουμε οτι ένα μικρό παιδί στο κατηχητικό διδάσκεται κείμενα σαν και αυτά παρακάτω;
http://erinya-hellenica.blogspot.com/2007/03/blog-post_13.html
http://erinya-hellenica.blogspot.com/2007/04/blog-post_19.html
http://erinya-hellenica.blogspot.com/2007/09/blog-post_27.html
ή μήπως μαθαίνεις για τον χριστιανισμό και την ιστορία του πράγματα σαν και αυτά εδώ κάτω:
http://erinya-hellenica.blogspot.com/2006/12/blog-post_04.html
http://erinya-hellenica.blogspot.com/2006/12/blog-post_29.html
http://erinya-hellenica.blogspot.com/2007/02/blog-post.html
http://erinya-hellenica.blogspot.com/2007/04/blog-post_09.html
http://erinya-hellenica.blogspot.com/2007/09/blog-post_09.html
Τα παραπάνω είναι ένα μικρό δείγμα…
Μήπως εγώ που δεν πήγα στο κατηχητικό έχω ανακαλύψει πολύ πιο ενδιαφέροντα πράγματα για τη θρησκεία;
Καλά από που και ως που θεωρείται ότι ο Θεός είναι άνδρας;;;Αφού ο Θεός δεν έχει φύλλο και μιας και μιλάμε για λογική είναι παράλογο να σκεφτείς ότι ο Θεός περιορίζεται σε φύλλο.
Καλά από που και ως που θεωρείται ότι ο Θεός είναι άνδρας;;;Αφού ο Θεός δεν έχει φύλο και μιας και μιλάμε για λογική είναι παράλογο να σκεφτείς ότι ο Θεός περιορίζεται σε φύλο.
Που λέει ότι ο Θεός είναι άντρας;
Είναι αυτό επίσημη άποψη της εκκλησίας;
Εγώ ξέρω ότι ” Πνεύμα ο Θεός”
Ο άντρας και η γυναίκα είναι χαρακτηριστικά των ανθρώπων που πρέπει να πολλαπλασιαστούν για να επιβιώσουν. Ο Θεός είναι πνεύμα και αθάνατος.
Συνεπώς, δε νομίζω ότι η εκκλησία είπε ποτέ ότι ο Θεός έχει φύλλο.
Ουτε καν οι ψυχές μετά θάνατον δεν έχουν φύλλο! Κάπου είπε ο Χριστός όταν τον ρώτησαν σε ποιον άντρα θα ανήκει μια γυναίκα που παντρεύτηκε 7 αντρες επειδή πέθαναν οι 6 προηγούμενοι, ότι στη βασιλεία του Θεου “ούτε γαμουσι (παντρεύουν) ούτε εκγαμίζονται (παντρεύονται)” αλλά είναι όπως οι άγγελοι του Θεού…
Pingback: Μήπως ο μαχητικός αθεϊσμός παραείναι επιθετικός; « Διαγόρας ο Μήλιο
Απαντάω στην Στέλλα. Συγγνώμη αλλά δεν προλαβαίνω να διαβασω τους υπόλοιπους ή δεν έχω την διάθεση.
“Του είπα λοιπόν πως στο κατηχητικό θα τον μάθουν τα πιστεύω του Χριστιανισμού και πως κατήχηση σημαίνει ότι θα προσπαθήσουν να τον πείσουν πως αυτά που λένε είναι σωστά.”
Στο κατηχητικό απλώς γίνεται συζήτηση πάνω σε ορισμένα θέματα. Ο καθένας λέει την γνώμη του και είναι ελεύθερος να ακούσει και την γνώμη του άλλου. Στέλλα δεν νομίζω ότι λέγοντας τέτοια πράγματα στο παιδί, καθώς επίσης και ο Γιώργος, το άφησες να πάρει τη δική του απόφαση. Πολλές φορές τα παιδιά έχουν μεγαλύτερη διακριτηκότητα από εμάς και καταφέρνουν να μην μας προσβάλουν όπως θα κάναμε εμείς σε ανάλογες περιπτώσεις.
Και επειδή προσπαθείται να δώσεται μια ψευτοεπιστημονική βάση στα πράγματα, λέγοντας περί big bang και πηθικανθρώπων κτλ με κάνεται να θέλω να απαντήσω σχετικά. Και εγώ φοιτητής του Πολυτεχνείου είμαι, με την βοήθεια του Θεού. Οποιως γνωρίζει 5 πράγματα επιστημονικά ας κάτσει να αναλογιστεί τι λέει ο 2ος θερμοδυναμικός νόμος. Αυτός απαξειώνει κάθε θεωρία περί big bang. Παρεπιπτόντως αυτή είναι μία από τις πολλές θεωρίες. Οσον αφορά το θέμα με τους πιθηκανθρώπους αν το ψάξει κάποιος λίγο καλύτερα θα ανακαλύψει ιστορίες που προκαλούν πολύ γέλιοοοοοοοοοο. Παρουσίασαν κάποτε ένα κεφάλι και αμέσως βάλθηκαν να το ονομάσουν κεφάλι πιθήκου. Ελα όμως που το κεφάλι είχε σφραγίσματα στα δόντια.
Καλό θα ήταν να μην βρισκόμαστε συνεχώς απέναντι από την εκκλησία. Ας την πλησιάσουμε τουλάχιστον να δούμε τι έχει να προσφέρει. Εμένα πάντως μου έχει προσφέρει πολλά.
Στο κατηχητικό δεν προσπαθήσουν να πείσουν πως αυτά που λένε είναι σωστά…
Στηρίζουν το λόγο τους με επιχειρήματα. Κάνουν διάλογο. Τονίζουν τα θετικά και τα αρνητικά κάθε περίπτωσης.
Το έργο των κατηχητών είναι τεράστιο. Οι κατηχητές αποτέλουν με τις πράξεις τους (όχι μόνο με τα λόγια) το σωστό πρότυπο για τη νεολαία μας.
Κατηχητές, καλή δύναμη στο έργο σας!!!
Οι απόψεις ότι το κατηχητικό είναι προπαγάνδα και προσπαθούν να πείσουν τα παιδιά για τις αλήθειες του Χριστιανισμού, είναι σίγουρα ανθρώπων που ΔΕΝ έχουν πάει ποτέ σε κατηχητικό.
Αντιθέτως πιστεύω ότι το κατηχητικό με βοήθησε πολύ (καθώς πήγαινα από πολύ μικρός) να αναπτύξω την κριτική μου σκέψη, να ακούω την άλλη γνώμη, να συμμετέχω σε γόνιμο διάλογο, και να μελετάω κάτι πριν το απορρίψω, όπως κάνατε οι περισσότεροι παραπάνω. Και αυτή είναι εμπειρία πολλών “κατηχητόπουλων”.
Εύχομαι τα καλύτερα για τον Γιωργάκη! Επιτρέψτε μου όμως να σας πω ότι γνωρίζω πολλά παιδιά που πήγαιναν για χρόνια στο κατηχητικό και καθόλου δεν στερήθηκαν σε λογική, σε μόρφωση, σε ευφυΐα και κριτική σκέψη καθώς βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο και με διεθνής διακρίσεις σε όλους τους τομείς! Και ξέρω προσωπικά πολλούς από αυτούς. Και πολλούς άλλους που δεν επέλεξαν την επιστήμη αλλά έγιναν σωστοί οικογενειάρχες πολύτεκνων χαρούμενων οικογενειών.
Επίσης θέλω να πω ότι το καλύτερο που έχει να κάνει ένας γονέας είναι να στείλει το παιδί του στο κατηχητικό. Εκεί θα έρθει σε επαφή με έννοιες όπως αγάπη, ανθρωπιά, αλληλεγγύη, συμπόνια, συγχωρητικότητα, ειρήνη, αγάπη για το περιβάλλον, ελπίδα, χαρά. Είναι λέξεις που ακούμε πολύ στις μέρες μας γιατί όλοι διαπιστώνουν ότι λείπουν από την κοινωνία μας. Και τα παιδιά μας δεν θέλουμε να τις μάθουν. ΓΙΑΤΙ; Αρκούμαστε στο να τους μάθουμε για τους πιθήκους και τη θεωρία της εξέλιξης και αδιαφορούμε για τα σπουδαιότερα.
Επίσης ενημερωτικά στο κατηχητικό μαθαίνουν να σέβονται τους γονείς, να αγαπούν τους συνανθρώπους τους και πολλά άλλα απολύτως αποδεκτά και επαινετά από τους πάντες (ου κλέψεις, ου φονεύσεις κλπ.) Και αυτό είναι προπαγάνδα;;;
Το κατηχητικό σχολείο προσέφερε σπουδαίο (και) κοινωνικό έργο που το ομολογούν περίτρανα όσοι ενδιαφέρθηκαν και ασχολήθηκαν με αυτό. Και στις μέρες μας συνεχίζει να προσφέρει τον λόγο του Θεού τον οποίο διψούν τόσο οι ανθρώπινες καρδιές. Είναι αυτός που μπορεί να φέρει την αλλαγή στην κοινωνία μας που όλοι ευχόμαστε!
Καλή δύναμη στους απανταχού Κατηχητές!
Ο κάθε ένας έχει δικαίωμα στην άποψή του και δεν σχολιάζω τα υπέρ του κατηχητικού.
Όμως εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Βγάζεις αυθαίρετα συμπεράσματα για εμάς, χωρίς να μας ξέρεις, που δεν έχουν καμία απολύτως βάση.
Ο Κωνσταντίνος ΕΧΕΙ πάει Κατηχητικό (άλλωστε το γράφω μέσα στο ποστ), άρα δεν στέκει η φράση “είναι σίγουρα ανθρώπων που ΔΕΝ έχουν πάει ποτέ σε κατηχητικό.”
Επίσης μας προσβάλλεις όταν λες πως αρκούμαστε στο να τα μαθαίνουμε τη θεωρία της εξέλιξης και δεν τα μαθαίνουμε την αγάπη, την ελπίδα και τη χαρά (μεταξύ άλλων). Θεωρείς πως επειδή δεν πιστεύουμε στο Θεό δεν αγαπάμε τα παιδιά μας και το περιβάλλον; ή πως τα παιδιά μας χρειάζονται το κατηχητικό για να μάθουν να μας σέβονται, να μην κλέβουν και να μη σκοτώνουν;
Το ότι οι άθεοι είναι άνθρωποι χωρίς αρχές, ελπίδα και αγάπη, είναι μια πλάνη την οποία έχουν ηθελημένα νομίζω οι “πιστοί”, από φόβο. Εμείς είμαστε καλοί και γεμάτοι αγάπη όχι γιατί κάποιος από πάνω υπάρχει να μας εκβιάζει με το φόβο της τιμωρίας και της κολάσεως, αλλά επειδή είμαστε πραγματικά έτσι.
Κατ’ αρχάς ζητώ συγνώμη αν θεώρησε κάποιος ότι τον πρόσβαλλα. Μιλούσα τελείως γενικά γι αυτό άλλωστε χρησιμοποίησα και δεύτερο πληθυντικό πρόσωπο. Αρκούμαστε…. δεν εννοούσα εσάς φυσικά. Επίσης εννοείται ότι δεν θέτω καμία αμφιβολία για την αγάπη σας προς τα παιδιά σας. Προς Θεού. Αντιθέτως μου έκανε θετική εντύπωση που ασχολείστε ενεργά με τα παιδιά σας! Άλλωστε κι εγώ είμαι υπέρμαχος της άποψης ότι όλα ξεκινούν από την Οικογένεια.
Πάντως επιτρέψτε μου να πω ότι η μόνη αληθινή Αγάπη, Ελπίδα, Χαρά και Ζωή είναι ο Χριστός! Όσοι είναι άθεοι απλά δεν μπορούν να τα έχουν στον απόλυτο βαθμό όπως κάποιος πραγματικά και ενσυνείδητα Χριστιανός. Και τέτοιος είναι μόνο αυτός που ακολουθεί τον Χριστό με απόλυτη Ελευθερία (χωρίς φόβο). Έχω γνωρίσει πολλούς που αυτοαποκαλούνται άθεοι (και εγώ στον κόσμο ζω) και πραγματικά έχουν όπως είπες αρχές, αγάπη και χαρά (και αυτά είναι δώρα του Θεού). Κανείς όμως, δεν μπορεί χωρίς Αυτόν να φτάσει σε υψηλά επίπεδα όπως αυτά των Αγίων, που αγαπούσαν ακόμα και τους εχθρούς τους!
Θέλω να πω ότι όλες αυτές τις τόσο καλές έννοιες τις συναντά κανείς στην κορύφωσή και ολοκλήρωσή τους μόνο στο πρόσωπο του Χριστού!
Καλή συνέχεια!
Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΑΝΑΓΚΑΖΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ . ΑΛΛΩΣΤΕ Ο ΙΔΙΟΣ ΕΙΠΕ ΕΡΧΟΥ ΚΑΙ ΕΙΔΕ. ΤΩΡΑ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΑΣ ΜΑ ΤΟΝ ΘΕΟ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΔΙΑΛΕΓΕΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥ. ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΜΑΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΤΟ ΤΑΙΖΕΙ ΤΟΥ ΔΙΝΕΙ ΝΕΡΟ ΓΙΑΤΙ ΔΙΨΑΕΙ ΤΟΥ ΠΛΕΝΕΙ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΟ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΟΤΑΝ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΕΙ ΤΟΝ ΣΤΕΛΝΕΙ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙ ΑΥΤΟ ΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΑΕΙ ΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΥΘΕΙ ΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΕ ΓΙΑΤΡΟ ΟΤΑΝ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΕΙ ΓΙΑΤΙ ΣΑΣ ΕΝΟΧΛΕΙ ΤΟ ΟΤΙ ΜΙΑ ΜΑΝΑ ΕΝΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ??? ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΕ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΓΙΑΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΤΙΓΜΗ???
GEORGIA ΟΣΟ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ ΦΩΝΑΖΕΙΣ ΤΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΔΙΚΙΟ ΕΧΕΙΣ
Θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε με ένα παράδειγμα. Το ότι μπορεί να υπάρχουν γιατροί που μας κάνουν να ντρεπόμαστε , δεν σημαίνει ότι η Ιατρική δεν είναι αξιοσεβαστη, χρήσιμη και απαραίτητη σε όλους εμάς. Το ίδιο συμβαίνει και με την κατήχηση. Το ότι μπορεί να υπάρχουν κατηχητές που δεν ανταποκρίνονται στις “απαιτήσεις” μας, δεν σημαίνει ότι η κατήχηση δεν είναι σπουδαία!
Διότι δεν μαθαίνει στα παιδιά μας κι εμάς να τηρούμε έναν ηθικολογικό κατάλογο, του τύπου μην κλέψεις, μην πεις ψέμματα, μη σκοτώσεις, αγάπα, ειρήνευε, γίνε δίκαιος.
Μας κάνει πολίτες της Ουράνιας πολιτείας, την οποία δεν μπορούμε να κατανοήσουμε μεσω της λογικής, ούτε μέσω της εγκυκλοπαίδειας… το μόνο που χρειάζεται είναι καθαρή καρδιά και συμμετοχή στα μυστήρια της Εκκλησίας. Και τα κατηχητικά, περα από το παιχνίδι, αυτό έχει σκοπό, να φέρει τα παιδιά μας όσο πιο κοντα μπορεί σε αυτα!
Επίσης, αυτό δε σημαίνει πως η Ορθο΄δοξη Εκκλησία υστερείται σε λογική..αλοίμονο σε όποιον το πιστεύει αυτό! Απλα δεν στηρίζεται σε αυτήν, διότι δεν είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, αλλά ουράνια αποκάλυψη! Και είμαστε αρκετά μικροί μπροστά στο άπειρο του Θεού για να πιστεύουμε ότι τα χειριζόμαστε με άνεση αυτά τα θέματα..
Αφήστε τα παιδιά μας, με την έμφυτη και υπάρχουσα αθωότητά τους να πλησιάσουν την αλήθεια αυτή!! Αφού εμείς έχουμε κολήσει την αρρώστεια της πονηριάς, της αδιαφορίας και της ορθολογιστικότητας, ας μην κλείσουμε και την πόρτα στα παιδιά μας!
ϊσως αν γίνουν αυτά πολίτες της Ουράνιας Βασιλείας, που ΠΙΣΤΕΨΤΕ με, θα έρθει, (και είναι αυτή που δεν υπαρχει το χθες, το σήμερα και το αύριο, αλλά το πάντα!) τότε ίσως μας τραβήξουν κοτά τους!
Μετά απο 10 χρόνια από τις παραπάνω συζητήσεις, βρίσκω πολύ ενδιαφέρονται όλα όσα έχετε σχολιάσει.
Δεν πήγα στο κατηχητικό, αλλα σκέφτομαι αν θα πρέπει να πάω το παιδί μου, επίσης δεν είμαι φανατικός Χριστιανός αλλά σίγουρα πιστεύω.
Η πίστη η ίδια ως εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου είναι που κάνει την διαφορά, η επίκληση αυτής της δύσκολες στιγμές δίνει την ελπίδα για την σωτηρία, με όποια έκφανση η σωτηρία αυτή παρουσιάζεται μπροστά στις δυσκολίες της ζωής.
Η θρησκεία δεν αμφισβήτησε ποτέ την επιστήμη και συνυπάρχει με αυτή. Ο άνθρωπος, ακόμη και μετά απο μερικές χιλιετιρίδες, τόσες επιστήμες, τόση έρευνα και ανάπτυξη, έχει καταφέρει πολύ να ερμηνεύσει με σαφήνεια πολύ λίγα πράγματα από όσα συμβαίνουν γύρω μας, όσα συνέβησαν πριν την ανθρωπότητα και όσα θα συμβούν μετά. Και τι είναι το bing-bang και όλες αυτές, και τι υπήρχε πριν απο αυτό και τι σημαίνει η θεωρία της εξέλιξης των ειδών και γιατί τα είδη εξελλίσσονται, ποια είναι η δύναμη που ωθεί την εξέλιξη αυτή.
Εργάζομαι ως μηχανικός πληροφρικής, έχω αρκετά πτυχία, λατρεύω την αναζήτηση και την εξερεύνηση και εκτός από την θρησκεία πιστεύω στα οφέλη που έχει δώσει επιστήμη και σε όσα έχει να δώσει στο μέλλον. Παραμένω όμως πιστός ως εσωτερική μου ανάγκη, η αναζήτηση της θρησκείας και της εκκλησίας είναι μια εσωτερική και πνευματική διαδικασία του καθενός πως θα την διαχειριστεί. Η θρησκεία ασχολείται με το πνεύμα όχι με την ύλη και πρακτικά ζητήματα, όπως οι (θετικές κατα κύριο λόγο κλασσικές) επιστήμες. Το καλό, μια λέξη τόσο απλή, δεν είναι πάντοτε προφανές, υπάρχουν καταστάσεις δύσκόλες και γραμμές δυσδιάκριτες. Μέσα από την πνευματική θρησκεία γίνεται απόπειρα να δοθούν απαντήσεις σε δύσκολα ερωτήματα και πως θα πρέπει να σταθούμε απέναντι σε αυτά για να έρθει μέσα μας η γαλήνη, η αρμονία, η ειρινική συμβίωση και να μας βοηθήθουμε να εστιάσουμε σε αυτά που έχουν πραγματικά αξία σε αυτό το σύντομο ταξίδι της ζωής, χωρίς να περιπλανιόμαστε αδίκως και ματαίως.
Η καλοσύνη, η σεμνότητα, η ταπεινοφροσύνη, έτσι όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τα διδάγματα της εκκλησίας, δεν μοιάζει με το γενικό και μέσο αίσθημα καλοσύνης. Είναι μια πολύ υψηλότερη άρετη και προσωπικά μιλώντας αισθάνομαι πως πολύ δύσκολα κάποιος στην ζωή του θα μπορέσει να την αγγίξει πραγματικά.
Αυτό που θέλω να πω, είναι πως η εκκλησία αλλάζει συνεχώς όπως και όλα γύρω μας και η θρησκεία επίσης εξελλίσσεται μαζί με τον άνθρωπο και τις ανάγκες των ανθρώπων. Οι απαντήσεις βρίσκονται μέσα μας και εκεί θα πρέπει να τις αναζητήσουμε, πριν αποκυρήξουμε κάτι οφείλουμε να κατανοήσουμε των λόγο ύπαρξης του ανά τους αιώνες και την αξία που έχει δώσει στην ανθρωπότητα.
Αναφορικά με το κατηχητικό, θα συμφωνήσω με την προλαλήσασα, υπάρχουν καλοί μηχανικοί και όχι τόσο καλοί μηχανικοί, καλοί γιατροί και όχι τόσο καλοί γιατροί. Εδώ το καλός, δεν εκπροσωπεί την καλοσύνη όπως αναφέρεται στην θρησκεία, αλλά στην γνώση της επιστήμης τους και πόσα καλά διαχειρίζονται αυτή για να βοηθήσουν τους συνανθρώπους με το έργο που επιτελούν. Έτσι θα υπάρχουν καλοί κατηχητές και όχι τόσο καλοί κατηχητές κοκ, έτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζεται και το κατηχητικό.
Υπάρχει ένα κίνδυνος, ειδικά από τις νεότερες γεννιές (συμπεριλαμβανομένης της δικής μας και αυτής των γονιών μας και ίσως λίγο παραπέρα), μια τάση αμφισβήτησης για όλα, που μπορεί βέβαια μέσα από την αμφισβήτηση αυτή να οδηγηθούμε σε νέες ανακαλύψεις. Θέλει όμως πολύ προσοχή γιατί κινδυνεύουμε να χάσουμε “πράγματα”, να χάσουμε “παραδόσεις” και να κάνουμε ένα μεγάλο κύκλο για να καταλήξουμε στο ίδιο σημείο το οποίο βρισκόμασταν και πριν. Πριν απαξιώσουμε κάτι, καλό θα είναι να έχουμε κάνει την εσωτερική μας προσπάθεια να το ερμηνεύσουμε και να κατανοήσουμε τι αυτό προσέφερε στην ανθρωπότητα πριν 100άδες η και 1000άδες χρόνια, ποιες συνθήκες επικρατούσαν και ποιες ανάγκες υπήρχαν τότε, αν μέρος αυτών των αναγκών ή η αντιστοιχία τους υπάρχει και σήμερα.
Κλείνοντας θα ήθελα να αναφερθώ στην συνεισφορά της θρησκέιας και κατ’ επέκταση εκκλησίας σε πολύ δύσκολες περιόδους του έθνους μας και τον ενωτικό χαρακτήρα που διαδραμάτισε τις δύσκολες στιγμές για την λειτουργία του έθνους. Θα μπορούσε κάποιος να πει, η συνεισφορά της εκκλησίας τότε ήταν καταλυτική, χωρίς αυτή το αποτέλεσμα μπορεί να μην ήτανε το ίδιο. Σίγουρα υπάρχουν πολλά παραδείγματα, έχουν γίνει σοβαρά λάθη και μέσα στην ίδια την εκκλησία υπάρχουν καλοί κληρικοί και λιγότερο καλοί κληρικοί. Ακόμη και σήμερα όμως η εκκλησία αποτελεί ένα μέσο, μια βοηθεία για όσους την χρειάζονται και σίγουρα ένα πνευματικό καταφύγιο, μια ζεστή γωνία για αυτούς που το έχουν ανάγκη. Η ελληνική σημαία είναι συνυφασμένη της ελληνορθοδοξίας, δεν πρέπει να ξεχνάμε το σταύρο που κουβαλάμε πάνω σε αυτή και το ρόλο που έχει ιστορικά διαδραματίσει ο σταυρός αυτός.
Έχω συναντήσει μεγάλους επιστήμονες με την εικόνα της Παναγίας στην τσέπη της ιατρικής τους μπλούζας, να την αγγίζουν πριν μπουν σε μια επέμβαση για να σώσουν μια ζωή. Η δύναμη αυτή του αγγίγματος είναι δύναμη πίστης εσωτερική που εκείνη την στιγμή εμψυχώνει τον επιστήμονα να χρησιμοποιήσει τις γνώσεις και την επιδεξιότητα για να σώσει ένα συνάνθρωπο του, ένα ψύγμα της προσφοράς του Πνεύματος της θρησκείας μας.