Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

… και καλά ξεκουμπίδια.

Το χειρότερο όλης της χρονιάς φυσικά ήταν ο χαμός της γιαγιάς μου. Όσο μεγάλος και αν είναι ένας άνθρωπος και όσο άρρωστος, δεν παύει να σε λυπεί όταν φεύγει. Είδαμε και άλλους φίλους και γνωστούς να φεύγουν. Ξέρω πως είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής, αλλά προτιμώ να μην πατήσω σε νεκροταφείο το 2008.

Και άλλα δυσάρεστα και εκνευριστικά συνέβησαν, ξεκινώντας από την απαίσια εμπειρία της τηλεόρασης, την ψυχοφθόρα εμπειρία του να ψάχνεις νοικάρη, το τρομακτικό αίσθημα του να βλέπεις την φωτιά να φτάνει έξω από την πόρτα σου και μετά τη φύση γύρω καμένη, την -ευτυχώς όχι ιδιαίτερα επείγουσα ή σοβαρή- εμπειρία του νοσοκομείου και έναν Δεκέμβρη που να πάει και να μην ξανάρθει ποτέ!!!

Αλλά, επειδή είμαι από τη φύση μου αισιόδοξη, προτιμώ να θυμάμαι τα καλά της χρονιάς.

Ένας χρόνος στο σπίτι μας. Ανοίγω τα μάτια μου το πρωί και το πρώτο πράγμα που βλέπω είναι η κορυφή του βουνού απέναντι και τα οικόπεδα με τις ελιές και τα αμπέλια. Την άνοιξη και το καλοκαίρι ακούς πουλιά και μυρίζεις φύση. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι καλύτερο.

Τα παιδιά μεγαλώνουν και η ζωή μαζί τους γίνεται όλο και πιο διασκεδαστική. Νήπιο και δευτέρα φέτος, παίζουμε, μιλάμε και περνάμε καλά.

Διάβασα και πάλι 26 βιβλία, τον ίδιο αριθμό ακριβώς με πέρισι. Ούτε επίτηδες να το έκανα. Βέβαια διαβάζοντας στα παιδιά, διάβασα κι εγώ μερικά ακόμα, αλλά δεν τα μετράω. Φέτος ήταν η χρονιά Χάρι Πότερ, αφού τα διάβασα όλα ξανά και ήρθε και το τελευταίο, καθώς και η χρονιά του A song of ice and fire, του οποίου είμαι στο τέταρτο βιβλίο, αλλά πιάνουν για πολλά με τέτοιο μέγεθος και πλήθος χαρακτήρων! Από τα καλύτερα πάντως ήταν ο Εκπρόσωπος των Νεκρών και το Time Traveler’s Wife. Τώρα τελευταία δεν έχω διαβάσει κάτι να με συνεπάρει πάντως.

Για άλλη μια φορά, ήταν η χρονιά των σειρών. Dr Who, Heroes, My name is Earl είναι στην κορυφή. Χωρίς φυσικά να ξεχνάω τα CSI, Pushing Daisies, psych, 4400 και άλλα που παρακολουθούμε. Τώρα, μια που ο καλός Αγιος Βασίλης μου έφερε την πρώτη σαιζόν του Tween Peaks, θα ξεκινήσουμε έτσι τη χρονιά!

Το πιο σημαντικό όμως είναι οι φίλοι. Πόσο ωραίο είναι να αισθάνεσαι πως έχεις φίλους που σε σκέφτονται, που είναι δίπλα σου όταν τους χρειάζεσαι, με τους οποίους περνάς ωραίες στιγμές. Φίλοι που είναι μακριά και τους βλέπεις λίγο, αλλά ξέρεις πως σε αγαπάνε και τους αγαπάς, φίλοι που τους βλέπεις πιο συχνά, φίλοι που μοιράζονται τα φαγητά που φτιάχνεις με ευχαρίστηση, φίλοι που δεν έχεις δει ποτέ αλλά έτσι τους νιώθεις. Κάναμε καινούριους φίλους φέτος και πολύ χαίρομαι και κυρίως για την φιλενάδα μου που έχει γίνει αναπόσπαστο μέρος της ζωή μας πλέον.

Μετά από αυτά λέω πως ίσως να μην ήταν και τόσο κακή η χρονιά. Ας ξεχάσουμε τα κακά, να θυμόμαστε τα καλά και εύχομαι το 2008 να είναι γεμάτο μόνο με καλά, με υγεία και αγάπη. Τίποτα άλλο δεν μετράει. Καλή χρονιά σε όλους!