Το Σάββατο λοιπόν κάναμε το πάρτυ για την Ιωάννα.
Είχε καλέσει όλα τα παιδιά της τάξης της, συν κάποιους φίλους ακόμα. Η αλήθεια είναι πως στην αρχή είχα φοβηθεί τα τόσα πολλά παιδιά και μάλιστα λέγαμε να το κάνουμε έξω σε παιδότοπο. Επειδή και η φίλη της είχε γιορτή πρόσφατα και η αδερφή της φίλης της γενέθλια επίσης, κάναμε το πάρτυ όλοι μαζί. Άλλωστε τα ίδια παιδιά θα καλούσαν και αυτοί :). Αφού συζητήσαμε το θέμα του παιδότοπου αρκετά, το απορρίψαμε και είπαμε θα το κάνουμε στην αυλή μας. Και χαίρομαι πολύ που το αποφασίσαμε!
Ήρθαν μόνο τα μισά παιδιά. Φαντάζομαι πως κάμποσα το ξέχασαν μετά από 2 εβδομάδες που είχαν πάρει πρόσκληση και κάμποσα θα έχουν πάει διακοπές. Και πάλι όμως είχαμε πάνω από μια ντουζίνα παιδάκια εδώ και περάσαμε πολύ ωραία.
Στολίσαμε την αυλή με σημαιάκια και μπαλόνια και τούλια με λουλούδια, είχαμε μουσική, φαγητό και καλή διάθεση :). Ήταν η πρώτη φορά που το πάρτυ δεν είχε πραγματικά συγκεκριμένο θέμα, δεν είχαμε ετοιμάσει παιχνίδια κλπ. Με είχε τρομάξει ο αριθμός των καλεσμένων :). Κρίμα βέβαια γιατί με τα παιδάκια που ήρθαν εντέλει θα μπορούσαμε άνετα να έχουμε ετοιμάσει κάτι. Φυσικά τα παιδιά μια χαρά πέρασαν, χόρεψαν, έπαιξαν κρυφτό, κυνηγητό, αγώνα δρόμου και άλλα τέτοια. Φυσικά τα αγόρια προτιμούσαν την μπασκέτα, ενώ τα κορίτσια τον χορό…
Η φίλη μου η Κατερίνα (μαμά των άλλων κοριτσιών) ετοίμασε τα φαγητά κι εγώ ετοίμασα τις τούρτες. Καλή συμφωνία :). Οι τούρτες είχαν θέμα τα λουλούδια κι έτσι έφτιαξα δυο ανθισμένους κήπους!
Περάσαμε φίνα, κάτσαμε μέχρι που βράδιασε για τα καλά.
Η μόνη μου παρατήρηση είναι το είδος των τραγουδιών που ακούν τα πρωτάκια! Η καλύτερή τους είναι να ακούν Mazoo and the Zoo και να χορεύουν με τον παπαγάλο και τον ελέφαντα και τα λοιπά ζώα, το οποίο, αν δεν ήταν τόσο ηλίθια τα τραγούδια αυτά, θα ήταν μια χαρά. Μετά φυσικά θέλαν Χατζηγιάννη, τον Νορβηγό που κέρδισε στη Γιουροβίζιον και ΒΕΒΑΙΑ πρώτο σε ζήτηση ήταν το “this is our night” !!!! Το έβαλαν τουλάχιστον 10 φορές. Εδώ η Ιωάννα “πετάει” στο “fly”…
Ξεπέρασες τον εαυτό σου και πάλι με τις εκπληκτικές τουρτες που ετοιμασες!
Να την χαίρεστε πάντα και ευχομαι σε ωραιοτερες μελωδίες στα παρτυ των παιδιών τα επομενα χρόνια…
(Λες να ειμαστε ακομη εδώ και να γραφουμε ποστ για τα πάρτυ που θα μας έχουν παρακαλέσει τα παιδιά μας να φυγουμε απο το σπίτι?)
😀
philos σε ευχαριστώ, είμαι πολύ περήφανη η αλήθεια είναι για τις τούρτες!
Κάτι μου λέει πως οι μελωδίες θα χειροτερεύουν καθώς περνάν τα χρόνια (για μας δηλαδή). Επίσης νομίζω πως αυτά ήταν η “καλή” εκδοχή του τι ακούν. Έχω περάσει από νηπιαγωγεία στα οποία τα παιδιά άκουγαν σκυλάδικα. Οπότε ευχαριστημένη είμαι με τον Ρουβά 🙂
Πραγματικά ελπίζω πως θα είμαστε ακόμα εδώ να συζητάμε για το πως νιώσαμε την πρώτη φορά που τα παιδιά μας θα μας “διώξουν” από το σπίτι για το πάρτυ τους! Άραγε να απέχει πολλά χρόνια αυτό;;;
ΧΑΧΑ, πάλι καλά, δεν είναι και τόσο συφοριασμένα τα τραγούδια που ακούνε (αφαιρώ τα Mazoo and the Zoo που τα κατατάσσω κάτω από τον Τερλέγκα…) σάμπως εμείς που ακούγαμε τα παπάκια και το σκα-σου-σου ήταν καλύτερα??? ;-Ρ Καλά, οι ανθισμένοι κήποι, απλά ΤΕΛΕΙΟΙ!!!!!)
;-Ρ
Pingback: Party time! | Μαμά...δες Μπαμπά...δες!