Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Ένα από τα καλύτερα τριήμερα ever! Γεμάτο φίλους 🙂

Η Σοφία ήρθε από την Παρασκευή. Το Σάββατο το μεσημέρι κατεύθασαν ο Χρήστος και η Άσπα με τις οικογένειες τους και βέβαια μου έκαναν delivery και τον Κωνσταντίνο μου! Αν και μου τον έφεραν αρρωστούλη, εγώ δεν τον είχα παραδώσει έτσι! Τα λεφτά μας πίσω κύριοι ντελιβεράδες!!! 😛 😛

Το σπίτι λοιπόν γέμισε με 7 μεγάλους και 6 πιτσιρίκια. Χαμός!

Φάγαμε το μεσημέρι και το απογευματάκι βγήκαμε εδώ στη γειτονιά, και είδαμε που πετάγανε αερόστατα. Είχαν ετοιμάσει κάτι αερόστατα τεραστίων διαστάσεων και ένα που ήταν 17 μέτρα μήκος! Αυτό το τελευταίο τους κάηκε δυστυχώς γρήγορα, αλλά (ευτυχώς για μας) είχαν και άλλα έτοιμα και τα είδαμε. Τα παιδιά βεβαίως ενθουσιάστηκαν με το θέαμα και ακόμα περισσότερο με τη φωτιά που ήταν αναμένη μέσα στο βαρέλι.

(Η Ιωάννα φυσικά κυκλοφορούσε ως Πάτυ διαρκώς… photos by Χρήστος)

Η μέρα πέρασε με πολύ κουβέντα, φαγητό, ανοιχτά λάπτοπ και βέβαια πολύ παιχνίδι. Για μικρούς αλλά και για μεγάλους 🙂 Τα πιτσιρίκια, από 3 έως 10 χρονών, έπαιξαν πολύ καλά. Μπορώ να πω πως 3 μέρες που ήταν μαζί από το πρωί ως το βράδυ, τις πέρασαν παίζοντας, χωρίς να βαρεθούν ή να τσακωθούν καθόλου. Και το βράδυ έγινε πανικός γιατί κοιμήθηκαν όλα μαζί στρωματσάδα στο δωμάτιο των παιδιών. Τι σημασία έχει αν το δωμάτιο έχει δυο κρεβάτια; Καμία. Τα κρεβάτια έμειναν άδεια και τα στρώματα γέμισαν παιδάκια διαφόρων μεγεθών 🙂 Όπως ήταν φυσικό άργησαν πολύ να κοιμηθούν και άλλαξαν θέσεις πολλές φορές μέχρι να βολευτούν και να ηρεμήσουν, όμως δεν πειράζει καθόλου. Και τι έγινε αν αναστατώθηκαν λιγάκι και κοιμήθηκαν λιγότερο; Είναι νομίζω μια εμπειρία που θα τους μείνει, μια ανάμνηση καταπληκτική.

Το πρωί της επόμενης μέρας τα κορίτσια σηκώθηκαν από τις 7 (κλειστά πατζούρια και πόρτες δε δουλεύουν) για να ετοιμάσουν πρωινό στα αγόρια! Κατέβηκαν κάτω, έστρωσαν τραπέζι, έβγαλαν κούπες, πιάτα, δημητριακά… Μυστικά όλα αυτά, να μην τις καταλάβουν, να είναι έκπληξη! Μιλάμε για πολύ γέλιο!

Για το μεσημέρι είχα κανονίσει ένα μικρό παρτάκι για τα γενέθλια του Κωνσταντίνου. Τα έχει την Παρασκευή κανονικά, αλλά επειδή θα ήμασταν τόσοι μαζεμένοι ήταν μια καλή ευκαιρία. Έτσι είχα έτοιμη τούρτα που ήθελε μόνο συναρμολόγηση, πράγμα που έκανα το πρωί της Κυριακής. Πρώτη φορά φτιάχνω κάτι και να έχω τόσους να με φωτογραφίζουν γύρω γύρω! Αισθάνθηκα πολύ διάσημη αχχααχχαχααχχααχαααα.

(φωτογραφίες από τη διαδικασία από τον Χρήστο)

Ο Κωνσταντίνος είχε ζητήσει μια τούρτα σοκολατένια και νομίζω πως τον ικανοποίησα απόλυτα! Πιο σοκολατένια δε γινότανε δηλαδή! Δυόροφη τούρτα σοκολατίνα, με διακόσμιση από πουράκια και Μαλτίζερς και φράουλες βουτηγμένες στη σοκολάτα. Μιλάμε για 1.700ml κρέμα γάλακτος και 1.200gr κουβερτούρα! Έγινε σούπερ!

Φυσικά τη διαδικασία την παρακολούθησαν και τα πιτσιρίκια που είχαν πάθει ένα σοκολατένιο σοκ! Ευτυχώς που είχα πρόχειρα τα πουράκια που είχαν περισσέψει, γιατί δύσκολα θα έμενε άθικτη μέχρι το μεσημέρι!

Μαζευτήκαμε 20 άτομα για φαγητό. Για να μην κάθομαι όλη μέρα στην κουζίνα να μαγειρεύω, επέλεξα να φτιάξω ένα φαγητό μόνο, να είναι πιο απλά τα πράγματα. Βέβαια δεν έχω μαγειρέψει ποτέ ξανά τόσο μεγάλη ποσότητα φαγητού και ήταν δύσκολο να υπολογίσω ποσότητες. Έφτιαξα κοκκινιστό με ρύζι. Αν σας ενδιαφέρει, 3,5 κιλά κρέας και 1,5 κιλό ρύζι φτάνουν 🙂 (και αν φτιάξετε μακαρόνια για 3 οικογένειες -με μικρά παιδιά- τα 2 πακέτα είναι αρκετά)

Δυστυχώς  ο καιρός μας τα χάλασε. Βροχή και αέρας και κρύο μας ανάγκασαν να μείνουμε κλεισμένοι στο σπίτι και να περάσουμε τη μέρα παίζοντας, γελώντας και τρώγωντας. Άτιμος καιρός. Μα τι χάλια που περνάμε! Βέβαια δεν είδαμε αερόστατα και χαρταετούς, αλλά δε σκάσαμε κιόλας 🙂 Το χειρότερο ήταν που ο Κωνσταντίνος ήταν με πυρετό και δεν μπόρεσε να ευχαριστηθεί όσο έπρεπε την καλή παρέα.

Τα πιτσιρίκια συνέχισαν το παιχνίδι σε όλους τους ορόφους του σπιτιού, με φιγούρες, επιτραπέζια, wii ή ό,τι άλλο υπήρχε μπροστά τους.

(photo by Χρήστος)

Οι μεγάλοι ήταν λίγο πιο δύσκολο να παίξουν γιατί κάποιος έπρεπε να είναι πάντα… ετοιμοπόλεμος! Όλο και κάποιο πιτσιρίκι κάτι θα ήθελε, οπότε… Επίσης κάποιοι συγκεκριμένοι μεγάλοι (ονόματα δε λέμε, οικογένειες δε θίγουμε 🙂 ) ήταν πολύ δύσκολο να αποχωριστούν τα λάπτοπ τους!!! 😛 😛 Αφού άρχισα να αγχώνομαι που εγώ τα σαββατοκύριακα προσπαθώ να απέχω όσο μπορώ! Όμως προτιμώ το Carcassonne και το Grass που παίξαμε. Και ας μας τσάκισε κανονικά η Κατερίνα!

Τη Δευτέρα τσακίσαμε τις λαγάνες που έφτιαξα (με διάφορα άλλα μεζεδάκια), συνεχίσαμε μπουρουμπούρου, λαπτοπ, ανταλλαγή τεχνολογικών πληροφοριών και παιχνίδι (πάλι αφήσαμε παρτίδα μπιρίμπας στη μέση… Κάτι πρέπει να γίνει για αυτό).

(photo by Άσπα)

Έριχνε βροχή με το τουλούμι και δεν καταφέραμε να φτιάξουμε τους χαρταετούς όπως λέγαμε. Όμως το μεσημεράκι, μόλις σταμάτησε να βρέχει για λίγο, εμφανίστηκαν αμέσως στον ουρανό χαρταετοί και αερόστατα. Όσοι είχαν ετοιμάσει βιάστηκαν να προλάβουν. Τόσες ετοιμασίες είχαν κάνει!

(photo by Χρήστος)

Βγήκαμε κι εμείς και στο μισάωρο που έμεινε στεγνός ο ουρανός, καταφέραμε να ανεβάσουμε για λίγα λεπτά κι εμείς έναν!

(photo by Χρήστος)

Δυστυχώς οι μέρες πέρασαν και οι φίλοι έπρεπε να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Ο αποχωρισμός έγινε λίγο πιο εύκολος (για τα παιδιά) γιατί έμαθαν πως στο σπίτι τους χιονίζει, οπότε θα πηγαίνανε για σούπερ χιονοπόλεμο!

Περάσαμε ένα υπέροχο τριήμερο. Είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε, να φάμε, να πιούμε, να παίξουμε, να χαρούμε με το πόσο καλή παρέα κάνουν τα παιδιά μας, να τα καμαρώσουμε, να ακούσουμε φανταστικές ατάκες και βέβαια να γελάσουμε (αυτή τη φορά δάκρυα δεν είδα Άσπα… τι έγινε;;; αχαχχαχαχαχαααα). Κλείνω με την ατάκα της Εβελίνας Εβίτας (ε τόσες ατάκες που άκουσα τα μπέρδεψα η καημένη χαχα), που τα λέει όλα:  “κάθε μέρα και ένα θαύμα!”

Υ.Γ. Η ανταπόκριση του τριημέρου έπεσε σε μένα 🙂 Όμως μπορείτε να δείτε ένα μικρό ποστ από την Σοφία και μετά ένα μεγαλύτερο.