Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Διατροφικές συνήθειες

Ξεκινάμε να πάμε στο σχολείο. Μαζί μας παίρνουμε και το κοριτσάκι από δίπλα. Εκεί που πάμε να φύγουμε, ακούμε τη μαμά του να λέει “μια στιγμή”. Είχε ξεχάσει να της δώσει το δεκατιανό για το σχολείο. Τη βλέπω λοιπόν να δίνει στο παιδί της ένα σακουλάκι πατατάκια…

Αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να κάνεις κάτι τέτοιο. Να δώσεις στο παιδί σου μια τέτοια βλακεία να φάει, όχι έτσι λίγα για μια φορά, όχι επειδή είναι ας πούμε ένα πάρτυ και όλα τρώνε, αλλά κανονικά να είναι το φαϊ που θα φάει στο σχολείο του, το φαϊ  που θα φάει για να χορτάσει. Δεν καταλαβαίνεις τι διατροφικές συνήθειες του επιβάλεις; Το να δώσεις ένα υγιεινό και θρεπτικό δεκατιανό, είναι εύκολο και γρήγορο. Ακόμα και αν δεν έχεις ούτε τα 5 λεπτά που χρειάζονται για να φτιάξεις ένα σάντουιτς, το να πλύνεις ένα μήλο ή ένα ροδάκινο δεν χρειάζεται ούτε αυτά. Δεν έχεις τίποτα στο ψυγείο και πρέπει να αγοράσεις κάτι; Πάρε ένα γιαουρτάκι, πάρε από το φούρνο μια τυρόπιτα. Όχι πατατάκια όμως.
Το μεγαλύτερο κρίμα είναι που δεν μπορώ να πω τίποτα. Δεν υπάρχει τρόπος να επέμβεις στην ανατροφή του παιδιού του άλλου χωρίς να παρεξηγηθείς. Νομίζω πως δεν υπάρχει διπλωματικός τρόπος να πεις στον άλλο πως αυτό που κάνει, θα έπρεπε να το αλλάξει.

8 thoughts on “Διατροφικές συνήθειες

  1. Sophia

    Έχεις απόλυτο δίκιο και για αυτό είμαστε και από τις χώρες που η παιδική παχυσαρκία δίνει και παίρνει! Εμείς ευτυχώς στο σχολείο μας (γυμνάσιο ευτυχώς) έχουμε καλό κυλικείο και παίρνουν καλά πράγματα τα παιδιά και πατατακογαριδάκια δεν έχουν κάνει την εμφάνισή τους, ούτε και κρουασάν αγοραστά. Στα δημοτικά όμως γίνεται χαμός. Το χειρότερο είναι, πως αυτά τα παιδιά, και για βραδυνό τέτοιο θα φάνε, και μεσημεριανό θα φάνε τυρόπιτα ή σάντουιτς. Αλλά, παρόλο που οι περισσότερες από αυτές τις μητέρες είναι νέες, δηλαδή ξέρουνε ποιά είναι η σωστή διατροφή και από τα σχολικά τους χρόνια αλλά και από τα ΜΜΕ, δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Άστα, είναι πονεμένη ιστορία, τα παιδιά να λυπάσαι, που κάνουν χείριστη διατροφή. Από τους συμμαθητές των παιδιών σας, ρωτείστε πόσα τρώνε σαλάτες ή φρούτα σε καθημερινή βάση…

  2. Στέλλα Post author

    Στο δικό μας κυλικείο δεν ξέρω τι γίνεται και αν έχουν καλά πράγματα ή όχι. Γενικά θα προτιμήσω να δίνω στα παιδιά φαγητό από το σπίτι. Μέχρι να μεγαλώσουν αρκετά ώστε να φέρουν αντιρρήσεις για το ταπεράκι από το σπίτι, πιστεύω θα έχουν πάρει αρκετά καλές βάσεις ώστε να αναγνωρίσουν το υγιεινό από το μη υγιεινό φαγητό.
    Φυσικά δεν μπορώ να ρωτήσω κανέναν για το τι τρώει, αλλά είμαι σίγουρη πως πολλά παιδιά δεν τρώνε όπως θα έπρεπε. Μακάρι να μπορούσα να κάνω κάτι για αυτό. Έχεις δει τι έκανε ο jamie oliver στην Αγγλία; Θα ήταν πολύ καλό αν ξεκινουσε κάτι τέτοιο και εδώ και μπορούσες να εμπιστευτείς τα κυλικεία και το κυριότερο, να μάθεις τον κόσμο πως το να τρώει καλά δεν είναι τόσο δύσκολο όσο νομίζει.
    Και βέβαια είναι τα παιδιά τα οποία λυπάμαι, γιατί τις συνήθειες που αποκτάς μικρός, δύσκολα τις κόβεις και δεν είναι κάτι στο οποίο έχουν επιλογή.

  3. Koyan

    Για να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου λίγο (χε χε χε χε), να σου θυμήσω καλή μου Στέλλα ότι δύο (πολύ πολύ) γνωστοί μας 60άρηδες με παιδιά ηλικίας 30+ δεν έχουν φάει μάλλον υγιεινά από τότε που τους ανάγκαζε η μαμά τους να φάνε (πρίν από 50 χρόνια). Ακόμα και τώρα, όταν τρώνε στο σπίτι η ιδέα τους για το φαγητό είναι μπριζόλες με πατατάκια (και εννοώ chips, αυτά στο σακουλάκι) ή σουβλάκια. Δεν ξέρουν τι έιναι το μρόκολο, και το ρύζι το θεωρούν ως μία από τις τιμωρίες της κολάσεως. Παρόλα αυτά το ένα από τα παιδιά τους ακόλουθεί μια μετρημένη και υγιεινή διατροφή, χωρίς να τραβάει κανένα άκρο…. Άρα όλα τα παιδιά έχουν ελπίδα…..

  4. Sophia

    @ Στέλλα
    Το φαγητό από το σπίτι είναι το καλύτερο και είναι και πανεύκολη λύση, αλλά έχει την ρίζα της σε μια βασική αρχή: να υπολογίζεις και ασχολείσαι σοβαρά με το παιδί σου και όχι μόνο στα λόγια. Άλλωστε, τι πιο εύκολο, κάνε βρε παιδί μου μια τυρόπιτα και δίνε του ένα κομμάτι να πάρει στο σχολείο, νόστιμα και έξυπνα σάντουιτς, παστέλια (χιχι, να μην τιμήσουμε και το προϊόν του τόπου μας) αντί για σοκολάτα, φρούτα, σπιτικά κουλουράκια! Ακόμα και αν θες να του δώσεις κάτι πιο τραλαλά, μια χαρά δεν είναι ένα ωραίο hamburger με σπιτικό μπιφτεκάκι? Τα περισσότερα παιδιά έρχονται στο σχολείο χωρίς καν γάλα για πρωινό, θεονήστικα… τι να πεις από κει και πέρα? Τον φυσικό χυμό πορτοκάλι (και είμαστε σε περιοχή που τα πετάνε από την υπερπαραγωγή) τον ξέρουν μόνο θεωρητικά.
    @ Koyan
    Το ότι οι μεγαλύτερες ηλικίες (αυτές είναι που μετά τις στερήσεις που υπέστησαν ως παιδιά και νέοι πέσαν στα διατροφικά σκουπίδια) μας τάιζαν με σουβλάκια, (μιαμ) δεν λέει κάτι. Τουλάχιστον εμείς δεν τρεφόμασταν αποκλειστικά από τα Goody’s όπως η πλειονότητα των παιδιών που κουβαλάν πάνω τους τώρα και την δική μας κακή διατροφή plus την δική τους. Όλα τα παιδιά έχουν ελπίδα, αλλά στις μικρές ηλικίες που τίθενται οι βάσεις για τον σωστό μεταβολισμό, καλό είναι να τους δίνουμε και ένα αβαντάζ παραπάνω!
    (Sorry για την κατάχρηση χώρου και χρόνου, αλλά αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα μου θέματα, δεν μπόρεσα να αντισταθώ!!)

  5. Koyan

    Σοφία, δεν εννοούσα σε καμία περίπτωση ότι επικροτώ την κακή διατροφή, ούτε ότι δεν με πειράζει επειδή “ακόμα και αυτά τα παιδιά έχουν ελπίδα”. Απλά πείραζα την Στέλλα, γιατί αυτή είναι το παιδί που φροντίζει την σωστή διατροφή παρότι οι γονείς της πιστεύουν ότι η σωστή διατροφή είναι “κάτι βλακείες που λένε οι γιατροί”….
    Μην βαράτε, inside joke ήταν 🙂

  6. Sophia

    Χιχι, το κατάλαβα, απλά εγώ δεν το διατύπωσα σωστά!!! Και μην νομίσεις, και μένα το αγαπημένο μου φαγητό είναι σουβλάκι, τα λαλάγγια από τον Σουρέα με χτίσαν κατά τα παιδικά μου χρόνια, όταν πηγαίνω στη Θεσσαλονίκη στενάζουν οι γύροι και τα μπουγιουρντιά, αλλά βλέπω γύρω μου και ανατριχιάζω!!! Πάντως θεωρώ τα παιδιά σας πολύ τυχερά που σκέφτεστε (και πράττετε) έτσι!
    Respect! ;-D

  7. PsyxiatroZ

    Α! Τι πράγματα είναι αυτά; Πατατάκια για δεκατιανό; (ορίστε! – έμαθα και μια καινούργια λέξη σήμερα!) Χμμμ… μωρέ… καλύτερα να παρεξηγηθείς και να βάλεις τον άλλον σε σκέψεις, παρά να μην παρεξηγηθείς και να φυτρώσει πατατιά στο στομάχι της κόρης της. Πιστεύω ότι υπάρχει διπλωματικός τρόπος να πεις στον άλλον ότι θέλεις. Αρκεί τα μάτια σου να καταφέρουν να κάνουν τον άλλον να ξεχωρίσει γρήγορα την κακία από το ενδιαφέρον.

  8. An-Lu

    Μιά ιδέα για διπλωματική ανάμιξη, θα ήταν ίσως (αφού ήδη συνεργάζεστε και πηγαινοφέρνετα τα παιδιά) να της πεις δήθεν τυχαία “Μιάς και φτιάχνω σάντουιτς για τα δικά μου, να φτιάξω ένα παραπάνω και για το δικό σου;” ΜΙΑ μόνο φορά, μπας και λάβει το μήνυμα…Αν δεν το λάβει, δεν είσαι υποχρεωμένη βέβαια να φτιάχνεις και του άλλου παιδιού το δεκατιανό. 😉

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.