Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Στις διακοπές μας κάναμε διάφορα πράγματα και μικροεκδρομές. Μέσα σε αυτά ήταν και η επίσκεψή μας στο Green Theater στις Αρχαίες Κλεωνές, όπου παρακολουθήσαμε τον Αλαντίν από το θέατρο Τέχνης Κάρολου Κουν.

Την ιδέα την έριξε ο philos που παραθέριζε εκεί κοντά. Για να πω την αλήθεια ήμουν πολύ κουρασμένη εκείνη την ημέρα και ψιλοτέζα και πολύ το σκεφτόμουν το να πάω να δω παιδικό μιούζικαλ. Έχω δει κάμποσες παιδικές παραστάσεις και σκεφτόμουν “ουφ, μια από τα ίδια”. Όμως εντέλει πήγαμε και χαίρομαι πάρα πολύ που το κάναμε, γιατί εντέλει η παράσταση αυτή είναι ίσως η καλύτερη θεατρική παράσταση που έχω δει ποτέ (μεγάλων και μικρών μαζί).

Το Green Theater είναι εύκολο να το βρει κανείς, πολύ κοντά στην Κόρινθο. Απλό, μικρό, αλλά μια χαρά. Κάτσαμε και περιμέναμε να αρχίσει. Δεν είχε και πολύ κόσμο και είχαμε πολύ καλές θέσεις.

Τα σκηνικά ήταν πολύ απλά, μόνο ένα σκηνικό πίσω σαν τοίχος σπιτιού στη Βαγδάτη και 3-4 τραπεζάκια. Σας πληροφορώ πως αυτά έφταναν και περίσσευαν για να μεταφερθείς μέσα στο παραμύθι και μεταμορφώνονταν γρήγορα και χωρίς να το καταλάβεις από παλάτι, σε αυλή, σε σπηλιά, σε παζάρι και σε τόσα άλλα.

(φωτο από το culturenow.gr)

Οι αμφιβολίες μου διαλύθηκαν μέσα στα πρώτα 5 λεπτά της παράστασης. Η υπόθεση είναι η γνωστή υπόθεση του παραμυθιού. Ο Αλαντίν, φτωχός κλεφτράκος, αλλά καλό παιδί, συναντάει έναν τύπο που του λέει πως είναι θείος του, ενώ στην πραγματικότητα είναι κακός μάγος. Ο μάγος τον εξαπατάει και τον καταφέρνει να μπει στη σπηλιά να πάρει το λυχνάρι. Ο Αλαντίν παίρνει το λυχνάρι, όμως τα πράγματα δεν πάνε όπως θα ήθελε ο “θείος” και έτσι ο νέος μένει στη σπηλιά με το λυχνάρι… Και η περιπέτεια έχει ήδη ξεκινήσει!

(φωτο από το culturenow.gr)

Το κυριότερο θετικό: τα τραγούδια ΔΕΝ ήταν playback. Τραγουδούσαν όλοι οι ηθοποιοί live μπροστά μας. Το επόμενο που μας ενθουσίασε ήταν η σκηνοθεσία. Οι ηθοποιοί δεν είχαν μόνο τους ρόλους τους, αλλά έπαιρναν τη θέση των σκηνικών και του περίγυρου, είτε αυτό ήταν ένα συντριβάνι, μια σπηλιά, δέντρα με καρπούς, ζώα κλπ. Ήταν απίστευτο να βλέπεις τους ανθρώπους να μεταμορφώνονται σε κότες και σκύλους, σε συντριβάνι με νερό που τρέχει ή σε δέντρο με γυαλιστερούς καρπούς. Μια μικρή γεύση μπορείτε να πάρετε βλέποντας το βιντεάκι στο youtube, αν και δεν έχει καμία σχέση αυτό με αυτό που βλέπεις όσο είσαι στο θέατρο, με τον κατάλληλο φωτισμό, διάθεση και περιβάλλον.

Μα και όλα τα υπόλοιπα ήταν τέλεια. Ο φωτισμός, ο ήχος, όλοι οι ηθοποιοί… Όλα άψογα. Δυστυχώς δεν είχα μαζί μου την φωτογραφική μου μηχανή. Η φωτογράφιση θεατρικών έργων είναι από τα αγαπημένα μου θέματα και στεναχωρήθηκα πολύ που την ξέχασα. Έβγαλα μερικές με το κινητό μου, αλλά φυσικά βγήκαν χάλια.

Μετά το τέλος της παράστασης μιλήσαμε λίγο με το Τζίνι και τον Αλαντίν. Τα παιδιά φωτογραφήθηκαν μαζί τους και ο Γιώργος έμαθε και το μυστικό της φλόγας που έβγαινε από τα χέρια του Τζίνι. Δεν θα σας το αποκαλύψουμε φυσικά γιατί… είναι μυστικό!

Δείτε το πρόγραμμα της περιοδείας στο site και αν παίξει κάπου κοντά σας, να πάτε να το δείτε οπωσδήποτε. Και αν είναι μακριά σας, ε, δεν πειράζει, θα κάνετε και εκδρομή!