Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Για μια ακόμα φορά ετοιμάζουμε αναβάθμιση στις Συνταγές της Παρέας και έχουμε πέσει με τα μούτρα στη δουλειά. Ήδη κάναμε κάποιες μικρές αλλαγές στο ήδη υπάρχον site, αλλά στην ουσία η μεγάλη αλλαγή (καθώς μεταφερόμαστε από Joomla 1.5 σε Joomla 2.5) θα μας πάρει μήνες.

Αυτός λοιπόν είναι ένας λόγος που γράφω πιο αραιά και εδώ. Που χρόνος…. Όμως θέλω πραγματικά να γράψω για το πως περάσαμε αυτό το σ/κ που πέρασε, γιατί ήταν αξιομνημόνευτο!

Για διάφορους λόγους αποφασίσαμε να ανέβουμε στην Αθήνα. Και επειδή είχε και open coffee, φύγαμε νωρίς και πήγαμε να το παρακολουθήσουμε. Όπως πάντα είχε φρέσκες και ενδιαφέρουσες ιδέες. Και μια που ήταν εκεί η Άσπα, ο Χρήστος και η Κατερίνα, καταλαβαίνετε πως πάλι χάλια περάσαμε, δε φάγαμε τίποτα, δε γελάσαμε, δε ξενυχτήσαμε και κακοπεράσαμε γενικώς!

Το επόμενο πρωί, πριν καν φάμε πρωινό, πήρε τηλέφωνο η αδερφή μου και αρπάξαμε την ευκαιρία και πήγαμε να τη δούμε. Και φυσικά να παίξουμε με την ανηψούλα, που κάνει προσπάθειες για τα πρώτα βήματα και κάνει κόλπα στη μαμά της για να φάει. Γελάσαμε επίσης πολύ όταν σε κάποια φάση είπα στα παιδιά μου αστειευόμενη (βλέπαμε κάτι φωτογραφίες που είχαν τραβήξει με το iPad μου) “είσαστε χαζά!” Η ανηψιά μου λοιπόν, που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε βγάλει κουβέντα, ξαφνικά γυρνάει και λέει κάτι που ακούστηκε πολύ σαν “χαζά” χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχχααχα Μιλάμε είμαι πολύ καλή επιρροή, η καλύτερη θεία!

Αμέσως μετά είχαμε μια επαγγελματική συνάντηση στο Mall και ενώ μιλάγαμε εμείς, τα παιδιά πήγαν σινεμά. Μια χαρά δηλαδή! Και η συνάντηση κράτησε ακριβώς όσο και το σινεμά, οπότε ήταν ακόμα πιο τέλεια. Και φυσικά ο απόλυτα τέλειος τρόπος να κλείσεις ένα τέτοιο πρωινό -ειδικά για μια geek οικογένεια, είναι η βόλτα στο Public!!! Ο Γιώργος βρήκε το “I am number four”, το οποίο προφανώς κυκλοφορεί και σε βιβλίιο και στα ελληνικά (δεν ήξερα τίποτα από τα δυο) και του πρότεινα να το αγοράσει (και καλά έκανα γιατί ενθουσιάστηκε πραγματικά. Και έχει και συνέχεια. Τι κρίμα να μην είναι μεταφρασμένα τόσα ακόμα που θα είχα να του προτείνω…).

Η μέρα όμως δεν είχε τελειώσει, γιατί πήγαμε από τη φίλη μας την Εβίτα, που μετακόμιζε, να πάρουμε μια βιβλιοθήκη και με την ευκαιρία να τη βοηθήσουμε να πακετάρει κιόλας (και να της ανεβάσουμε λίγο τη διάθεση – πιστεύω το καταφέραμε κάπως). Γυρίσαμε στο σπίτι πτώματα και οι δυο και χαζολογήσαμε το υπόλοιπο βράδυ, με τα λαπτοπακια/iPad και την τηλεόραση από πίσω να παίζει eurovision (γιαγιάδες rock λέμε!)

Την Κυριακή ξυπνήσαμε και ημασταν σα να μας είχε πατήσει οδοστρωτήρας! Την περάσαμε ξάπλα μέχρι που ήρθε το απόγευμα, μαζέψαμε τα πράγματά μας, φορτώσαμε το αυτοκίνητο και πήγαμε στο Κολωνάκι. Εκεί, στα πλαίσια των εκδηλώσεων του British Council για τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2012 στο Λονδίνο, η ομάδα του Athens Plaython μετέτρεψε την πλατεία Κολωνακίου σε ένα Ολυμπιακό στάδιο και τα παιδιά δημιούργησαν και έπαιξαν τα δικά τους πρωτότυπα Ολυμπιακά αθλήματα. Τα χωρίσανε σε 5 ομάδες, μια για τον κάθε ολυμπιακό κύκλο, και αφού τους έδωσαν κάποιες λέξεις-κλειδιά και κάποιες οδηγίες, τα έβαλαν να δημιουργήσει η καθε ομάδα το παιχνίδι της. Και είχαν πολύ πλάκα τα παιχνίδια, ποδόσφαιρο με φουσκωτή μπάλα με την όπισθεν, μπάσκετ με μακαρόνια (όχι που τρώμε, αυτά του κολυμβητηρίου) και πολλά άλλα διασκεδαστικά. Αφού σκέφτηκαν όλους τους κανόνες, τα δοκίμασαν να δουν ότι είναι εφικτά και μετά τα έδειξαν και στις άλλες ομάδες και έπαιξαν όλοι τα παιχνίδια όλων. Είχαν μαζευτεί 40-50 παιδιά και περάσανε όλα πολύ ωραία νομίζω.

Τελειώσανε σχετικά νωρίς, οπότε ξεκινήσαμε αμέσως μετά το ταξίδι μας για Καλαμάτα. Φτάσαμε σπίτι κατά τις 10, πολύ κουρασμένοι, αλλά και πολύ ευτυχισμένοι γιατί είχαμε περάσει ένα ΠΟΛΥ γεμάτο σ/κ, το οποίο μας άφησε πολύ τροφή για σκέψη, πολλές εμπειρίες και πολλά γέλια.

Τη Δευτέρα το πρωί ήταν η πρώτη φορά που πρότεινα εγώ στα παιδιά μου να κάνουνε κοπάνα. Ήμασταν και οι 4 σε κατάσταση διάλυσης….