Όπως κάθε χρονιά, επιβεβαιώνω πως γνωρίζω πολύ καλά μαθηματικά χαχαχαχαχαχα.
Ήταν Παρασκευή 11 Ιουλίου 1997 όταν με πήρε τηλέφωνο ο Κωνσταντίνος για το πρώτο μας ραντεβού και δυο χρόνια μετά, στις 10 Ιουλίου του 1999 παντρευτήκαμε. Και ήταν τυχαίο το ότι διαλέξαμε αυτή τη μέρα, δεν το κάναμε επίτηδες.
Η Ιωάννα με ρώτησε χτες όταν το συζητάγαμε:
- -Μαμά, επίτηδες το κάνατε και παντρευτήκατε την ίδια μέρα που γνωριστήκατε;
- -Όχι μωρό μου, ήταν τυχαίο
- -Τυχαίο;;;;; Εγώ όταν παντρευτώ, δε θα το κάνω τυχαία, θα το κάνω επίτηδες με τον άντρα μου!!!!
Πάντως αν το 13 είναι γρουσούζικο, από εμάς δεν πέρασε! Εμείς συνεχίζουμε να περνάμε υπέροχα, να χαιρόμαστε ο ένας την παρέα του άλλου, να κρατιόμαστε χέρι χέρι όταν περπατάμε και όχι μόνο να αγαπιόμαστε, αλλά να είμαστε και οι καλύτεροι φίλοι. Δεν είναι εύκολο να ζεις με έναν άνθρωπο 24 ώρες το 24ωρο διαρκώς και όχι μόνο να μη σε κουράζει, αλλά να νιώθεις πως σου λείπει ένα κομμάτι του εαυτού σου έτσι και δεν είναι εκεί.
Εύχομαι να είμαστε για εκατοντάδες χρόνια ακόμα έτσι (έχω φιλοδοξίες, τι θέλετε;;;) και εύχομαι και για εσάς την ίδια ευτυχία!
Και θα σας κεράσω λίγη ανάλαφρη κρέμα λεμονιού με τρίμμα μπισκότου που εφτιαξα, ιδανική για τις ζέστες!
Αν σας αρέσει το λεμονάκι, θα σας αρέσει και η κρέμα αυτή
Ευχαριστουμε για τις ευχες σου! (τι αλλο να πουμε πια! 😉 )
Σας χαιρομαι!
Efhomai na apolafsete ta hronia tis efiveias tis shesis sas, kai na tin apolafsete mehri ta vathia tis girateia!! 🙂
Παιδάκια χρονια πολλά!!!! :)))) Να είστε πάντα τόσο ευτυχισμένοι παρεούλα ο ένας με τον αλλο και με τα παιδιά σας!!!
(εντάξει, μετά απο τόσο χρόνια που διαβάζω το blog, επιβεβαιώνω ότι είστε τρελό παράδειγμα προς μιμηση 😉 )
Πολλά φιλάκια!
Σας ευχαριστούμε πολύ και τους τρεις!