Η δεύτερη μέρα του TEDx Kalamata έγινε στην Αρχαία Μεσσήνη, στο Εκκλησιαστήριο. Πολλά μπορώ να γράψω για τον χώρο, αλλά διαβάστε καλύτερα το ποστ του Πιγκουίνου, ο οποίος τα λέει όλα με τον δικό του υπέροχο τρόπο. Εγώ θα σας πω πως ο χώρος είναι απίστευτα όμορφος, μαγευτικός, επιβλητικός και νομίζω πως ό,τι και να ακούγαμε εκεί θα μας φαινόταν καλό μόνο και μόνο επειδή θα το ακούγαμε μέσα στο Εκκλησιαστήριο. Ευτυχώς ήταν και οι ομιλίες εξαιρετικές, οπότε η εμπειρία ήταν ολοκληρωμένη και ανεπανάληπτη.
Η Αρχαία Μεσσήνη απέχει καμιά ωρίτσα από την Καλαμάτα. Οι διοργανωτές λοιπόν είχαν σκεφτεί και προνοήσει και είχαν βάλει λεωφορεία για τη μεταφορά όσων επιθυμούσαν. Διάφοροι λόγοι μας έκαναν να πάμε κι εμείς με το λεωφορείο, κυρίως οικολογικοί, και πραγματικά χαίρομαι που το κάναμε, γιατί ήταν και ο τέλειος χώρος για να γνωρίσεις κόσμο. Ούτε που την καταλάβαμε τη διαδρομή αφού την περάσαμε μιλώντας με τους άλλους γύρω μας.
(Τη βλέπω τη δουλειά, θα γίνει τεράστιο σεντόνι το ποστ αυτό…)
Στην Αρχαία Μεσσήνη δεν έχουμε ξαναπάει. Ο χώρος με κέρδισε από την πρώτη στιγμή και είναι σίγουρο πως θα ξαναπάμε να τον επισκεφθούμε μόλις μπορέσουμε, μαζί με τα παιδιά, καθώς τώρα δεν ήταν επισκέψιμος. Μπορούσαμε να πάμε μόνο στο Εκκλησιαστήριο που γινόταν η εκδήλωση.
Η εκδήλωση, σε αυτό το χώρο, δε θα μπορούσε παρά να ξεκινήσει με την ομιλία του Πέτρου Θέμελη, καθηγητή, αρχαιολόγου και διευθυντή των ανασκαφών για την αναστήλωση της Αρχαίας Μεσσήνης. Μίλησε και αυτός για την αξία του εθελοντισμού, μια που και αυτός δουλεύει εθελοντικά εδω και δεκαετίες για το έργο αυτό. Μίλησε και για την Αρχαία Μεσσήνη βέβαια και το πώς αυτοί οι χώροι είναι καλύτερο να χρησιμοποιούνται ξανά και όχι να είναι απλώς κάτι κολόνες που βλέπεις και φωτογραφίζεις. Αν ζεις το χώρο, θα τον φροντίσεις.
Μετά μας μίλησε ο Fred Pearce, συγγραφέας και δημοσιογράφος. Ασχολείται με περιβαλλοντικά θέματα και ενώ γενικώς γράφει άρθρα άσχημων νέων, δήλωσε πως η ομιλία του θα ήταν γύρω από ένα χαρμόσυνο νέο. Και μας είπε πως το overpopulation bomb, η απίστευτη αύξηση του αριθμού των ανθρώπων του πλανήτη, οδεύει προς ένα ζενίθ και από εκεί και πέρα θα μείνει σταθερό, αν δεν παρουσιάσει και μείωση. Οι γυναίκες σε όλο τον πλανήτη (και όχι μόνο στον αναπτυγμένο κόσμο) κάνουν λιγότερα παιδιά, λιγότερα από τα μισά από αυτά που έκαναν οι μανάδες τους μια γενιά μόλις πριν. Το κακό είναι πως εγώ θα μείνω με το κακό “νέο”, το overconsumption bomb, το τεράστιο πρόβλημα της υπερκατανάλωσης. Όποτε η Δύση μιλάει για υπερπληθυσμό είναι γιατί θέλει να παραβλεψει ή να καλύψει το πραγματικό πρόβλημα, αυτό της υπερκατανάλωσης, για το οποίο φταίει η ίδια.
Τρίτη ομιλήτρια ήταν η Safak Pavey, βουλευτής από την Τουρκία, η πρώτη γυναίκα με ειδικές ανάγκες – μέλος του τουρκικού κοινοβουλίου που αγωνίστηκε για να προβάλλει την κοινότητα των ΑΜΕΑ στη χώρα της. Και διαβάζοντας αυτά θεώρησα πως η ομιλία της θα είναι γύρω από αυτό το θέμα. Ομως αυτή δεν ασχολήθηκε σχεδόν καθόλου με τυχόν προβλήματα που αντιμετωπίζει λόγω των ειδικών αναγκών της. Θέλησε να μας μεταφέρει την πραγματικότητα που ζουν στην Τουρκία, την καταπίεση που δέχονται όλοι όσοι θέλουν να είναι λίγο πιο “μοντέρνοι”, που δε θέλουν να υπακούν τυφλά στην εξουσία. Και με συγκλόνισε. Και για μια φορά ακόμα κατάλαβα πως δε γίνεται να βασίζεται για την ενημέρωσή σου σε κανένα κανάλι ή εφημερίδα.
Μετά τις δυο αυτές εξαιρετικές ομιλίες οι προσδοκίες μας είχαν ανεβεί επίπεδο. Καλύφθηκαν όμως από τον Ανδρέα Ραπτόπουλο, συνιδρυτή και CEO της Matternet. Σχεδιάζουν ένα δίκτυο αυτόνομων μη επανδρωμένων πτητικών μηχανισμών που ξεπερνά κάθε δυσκολία προσβασιμότητας, παρέχοντας βασικά αγαθά σε απομακρυσμένα ή δυσπροσητα μέρη. Με λίγα λόγια κάτι ελικοπτεράκια που παρέχουν στον κόσμο πχ φάρμακα, ακόμα και όταν δεν υπάρχει δρόμος. Τι μπορείς να πετύχεις σκεπτόμενος out of the box… Πώς μπορείς να χρησιμοποιήσεις την τεχνολογία για να κάνεις άλματα.
Το πρώτο μέρος έκλεισε με τους HangMassive, δυο νεαρούς που παίζουν μουσική με ένα καινούριο μουσικό όργανο (δεν φανταζόμουν ποτέ πως εφευρίσκουμε ακόμα μουσικά όργανα), το Hang. Είνενα ένα μεταλλικό μουσικό όργανο που μοιάζει στην όψη σε… UFO, και ο ήχος του μου θύμισε άρπα. Ηταν μαγικό να κάθεσαι στο Αρχαίο Εκκλησιαστήριο και να ακούς μουσική από ένα μοντέρνο όργανο.
Κάπου εδώ θα κάνω κι εγώ ένα διάλειμμα, γιατί παραμεγάλωσε το ποστ. Θα υπάρξει και τρίτο μέρος μόλις τα καταφέρω.
Pingback: TEDx Athens μέρα δεύτερη (α’) | Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα
Pingback: TEDx Kalamata: Limits | Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα