Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Δυο ακόμα sessions μείνανε… Κουράγιο! Όσο ωραίο και να είναι το TEDx, κάπως έτσι αισθάνεσαι κι εσύ μετά από τόσες ώρες ομιλιών, πως θέλεις κουράγιο. Ευτυχώς στο τρίτο session, αν και δεν ξεκίνησε σούπερ, το κουράγιο το βρήκαμε. Μετά τα τραγούδια των αδερφών Βουγιουκλή, τα οποία για να είμαι ειλικρινής δεν άκουσα από την αρχή καθώς περίμενα τον Nierva για το αυτόγραφο, ανέβηκε στη σκηνή ο Αθανάσιος Μουλάκης, Επίτιμος Πρόεδρος του Αμερικ. Πανεπιστημίου του Ιράκ. Είμαι σίγουρη πως είπε ενδιαφέροντα πράγματα, αλλά μίλαγε εξαιρετικά γρήγορα στα αγγλικά, σα να έκανε διάλεξη στο Πανεπιστήμιο και ενώ γενικά δεν έχω πρόβλημα με τη γλώσσα, σε αυτή την περίπτωση δεν κατάλαβα καν το θέμα της ομιλίας του. Μετά, ήρθε το κουράγιο που λέγαμε. Η ομιλία του Γιάννη Μπεχράκη, βραβευμένου φωτογράφου. Έχει καλύψει σωρό πολέμων και συρράξεων και ήρθε να μας διηγηθεί μια προσωπική του εμπειρία για το πώς επέζησε στη Σιέρα Λεόνε (ενώ φίλοι του δεν ήταν τόσο τυχεροί). Με χιούμορ και μπόλικο αυτοσαρκασμό, μας έκανε να γελάσουμε ενώ ακούγαμε μια φρικιαστική ιστορία πολέμου. Μίλησε πραγματικά μέσα από την καρδιά του, μας συγκίνησε όλους και τη θεωρώ μια από τις καλύτερες ομιλίες του TEDx, όχι ίσως για το περιεχόμενό της, αλλά για τον τρόπο με τον οποιο αποδώθηκε. Η συνέχεια ήρθε με την ομιλία του Dawa Steven Sherpa, Eco-expeditioner. Έχει ανέβει δυο φορές στο Έβερεστ και έχει διασχίσει την οροσειρά των Ιμαλαΐων στο Νεπάλ. Μόνο που αυτός δεν ήταν γκάου σαν τον Αυστραλό χτες, τα κάνει όλα αυτά με απόλυτη ασφάλεια. Και ενώ τα κάνει αυτά, κάνει ό,τι μπορεί για να γίνουν πιο καθαρές οι αποστολές στα Ιμαλάια, όπως πχ να μαζέψει 15 τόνους σκουπιδιών από το Έβερεστ. Problems are opportunities to change the world. Η τελευταία ομιλία του τρίτου session ήταν από τον Σταμάτη Κριμιζή, αστροφυσικό από τη Χίο, που εργάζεται στη ΝASA. Βασικός ερευνητής σε αρκετά διαστημόπλοια, μεταξύ των οποίων ο Voyager 1 και 2. Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του ακούσαμε και ήχους από το διάστημα και αυτούς τους ήχους πήραν οι Pad Trio και έδωσαν μια ξεχωριστή παράσταση!

Κι έτσι φτάσαμε στο τελευταίο session. Ξεκίνησε πάρα πολύ όμορφα με τον Yohannes Gebregeorgis, από την Αιθιοπία, ο οποίος έπιασε στα χέρια του το πρώτο του εξωσχολικό βιβλίο στα 19 και από τότε δεν έχει σταματήσει να διαβάζει. Έγινε βιβλιοθηκονόμος στην Αμερική όπου είχε καταφύγει και όταν γύρισε στην Αιθιοπία ίδρυσε το Ethiopia Reads για την ενίσχυση της εκπαίδευσης στην Αιθιοπία. Είναι χορηγός του προγράμματος Donkey Libraries που είναι κινητές βιβλιοθήκες σε κάρα που σέρνουν γαϊδουράκια. Μια πολύ όμορφη ιστορία που έκλεισε ακόμα πιο όμορφα όταν τελειώνοντας την ιστορία του βρέθηκε μπροστά σε μια έκπληξη. Ο Ευγένιος Τριβιζάς, με τον οποίο γνωρίζονταν, ήταν εκεί, για να του παραδώσει ένα βιβλίο που είχε γράψει και μεταφράσει στα Αιθιοπικά. Μια πολύ συγκινητική στιγμή… Στη συνέχεια ήρθε ο Magnus Larsson, αρχιτέκτονας, για να μας ανοίξει ένα παράθυρο στο μέλλον!  Πώς θα είναι τα κτήρια στο μέλλον; Τι άλλα υλικά θα χρησιμοποιηθούν; Πώς μπορεί να είναι μια πόλη; Είμαι σίγουρη πως δεν το έχετε φανταστεί αυτό που μας είπε. Φυσικά υλικά μαζί με μικροοργανισμούς και βακτηρίδια ίσως να είναι το μέλλον της αρχιτεκτονικής! Μετά η Gloria Mika, μοντέλο από τη Γκαμπόν (με ελληνίδα μητέρα όμως), μας είπε τη δικήτης προσωπική ιστορία. Συμμετέχει ενεργά σε διάφορες ΜΚΟ που αφορούν τόσο τη Γκαμπόν, όσο και την Ευρώπη και την Ελλάδα. Τελευταίος ομιλητής ο Steve Fischer, με τα καγιάκ του. Άλλος ένας ριψοκίνδυνος τύπος, έχει φτάσει σε μέρη που κανεις δεν έχει ξαναπάει, όμως και αυτός ελέγχει πρώτα τους κινδύνους και ό,τι κάνει το κάνει ξέροντας πως είναι (όσο γίνεται τουλάχιστον) ασφαλές. Το Don’t give up εδώ το ξεχνάμε μας είπε. Αν δεις πως υπάρχει κίνδυνος απλώς δεν το κάνεις και δεν πειράζει.

Το TEDx έκλεισε άψογα με την Iyeoka Ivie Okoawo, της οποίας το Simply Falling σχεδόν σίγουρα το ξέρετε. Μας ξεσήκωσε όλους!

Κουραστικό λίγο, αλλά γεμάτο, μας άφησε με πολύ καλές εντυπώσεις. Ο παρουσιαστής ενώ στην αρχή μου είχε φανεί κάπως κρύος, εντέλει ήταν πολύ σούπερ (οκ, κάποιες φορές το χιούμορ του ήταν κρύο, αλλά τις περισσότερες ήταν εξαιρετικό).

Όλα τα ‘χει το TEDx, ίσως μόνο όχι σεξ…

Η διοργάνωση καλή και τα αρνητικά που έχω να πω δεν είναι πολλά. Τα workshops που γινόντουσαν ήταν μάλλον αδύνατο να τα παρακολουθήσεις καθώς ο χώρος στους ορόφους ήταν περιορισμένος και ο κόσμος πολύς, το μεσημεριανό φαγητό ήταν απλά απαράδεκτο (με ένα κρύο και σκληρό κοκκινιστό) και το πάρκινγκ στη Στέγη, ενώ μας είχαν πει πως ήταν 6€ για όλη την ημέρα, όταν έφτασε το τέλος της ημέρας και πήγαμε να το πληρώσουμε μας είπαν πως δεν έχει γίνει καμία συμφωνία και πληρώσαμε 16€!!! Όταν έχεις δώσει τόσα λεφτά για το εισητήριο, και εφόσον σου έχουν πει κάτι συγκεκριμένο, αυτό σε εξοργίζει.

Τα βάζουμε στην άκρη όμως αυτά και μένουμε με τις ωραίες εμπειρίες και αναμένουμε το επόμενο, είτε στην Αθήνα, είτε στην Καλαμάτα!