Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

(Αποφάσισα να κάνω ένα ποστ για όλο το event, οπότε έχει σεντόνι παρακάτω, αλλά πιστεύω ενδιαφέρον σεντόνι! )

Ήρθε η ώρα για το τρίτο TEDx Kalamata. Φέτος είχε ως θέμα του τα Όρια και καλεσμένους ανθρώπους που τα έξουν ξεπεράσει, ο καθένας με το δικό του τρόπο. Αποφάσισαν να συνεχίσουντην επιτυχημένη περσινή συνταγή και να το διοργανώσουν σε ανοιχτό αρχαιολογικό χώρο, αυτή τη φορά μεγαλύτερο, το Αρχαίο Θέατρο της Μεσσήνης. Το στοίχημα το κέρδισαν, καθώς το θέατρο γέμισε! (ξέρω βέβαια πως είχαν δώσει αρκετές δωρεάν προσκλήσεις, φαντάζομαι επειδή ήθελαν ακριβώς αυτό, να γεμίσει το θέατρο…)

Λίγο πριν ξεκινήσει, κατά τις 5 το απόγευμα, ο καιρός χάλασε, ξεκίνησε να μπουμπουνίζει και να ψιχαλίζει. Δεν ξέρω τι -και ΑΝ- είχαν κανονίσει κάτι για τη βροχή τα παιδιά, εμείς αγχωθήκαμε λίγο. Όμως ευτυχώς όλα πήγαν καλά και μόνο αυτές τις λίγες ψιχάλες έριξε.

Φέτος πήγα μαζί με τα παιδιά στο TEDx. Γίνεται στην πόλη μας, το εισητήριο ήταν πολύ φτηνό (για τα παιδιά εντέλει δωρεάν), τους μιλάμε συνέχεια για αυτό και ήθελαν και τα δυο πολύ. Εκτός αυτού, μία από τις ομιλήτριες ήταν στην ηλικία του Γιώργου και θεώρησα πως θα ήταν πολύ εμπνευστικό το να δουν ένα παιδί της ηλικίας τους να μιλάει. Φυσικά δε το μετάνιωσα, ήταν νομίζω αξέχαστη εμπειρία και για τα δυο. Μάλιστα το σχολείο του Γιώργου ήταν καλεσμένο στην εκδήλωση και πήγαμε και ήρθαμε με το σχολικό τους. Δυστυχώς τα παιδιά που ήρθαν, παρότι ήταν δωρεάν, ήταν νομίζω 3… Οι υπόλοιποι ήταν καθηγητές. Μου έλεγε ο Γιώργος πως μόλις άκουσαν τη λέξη “ομιλίες” έστριψαν. Φυσικό. Όταν ακούει κάποιος στην Ελλάδα “ομιλία”, αυτό που του έρχεται στο μυαλό είναι ένα πράγμα κουραστικό, που μάλλον χασμουρητά θα σου φέρει. Ομιλίες ειδικών, ομιλίες στον αγιασμό, ομιλίες πολιτικών… Ποιός τις αντέχει; Ίσως θα έπρεπε οι καθηγητές εκεί να έχουν βάλει μερικά βιντεάκια TED στα παιδιά, να δουν τι σημαίνει ενδιαφέρουσα ομιλία…

Πάμε όμως στην εκδήλωση. Με λίγα λόγια τα καλά και τα κακά:

Καλά: ωραία στημένη εκδήλωση από την αρχή μέχρι το τέλος. Από το website τους, την ομορφιά του χώρου, την εξυπηρέτηση από τους εθελοντές, τους περισσότερους ομιλητές. Εξαιρετικός ο παρουσιαστής! Ο Κωστής Μαραβέγιας παρουσίασε την εκδήλωση με άνεση και χιούμορ, δίνοντάς της μια άλλη… νότα.

Κακά: Δεν μας έδωσαν τίποτα. Όχι μόνο την καθιερωμένη τσαντούλα, ούτε καν ένα πρόγραμμα! Κρίση μου είπαν όταν ρώτησα. Εντάξει βρε παιδιά, κρίση δε λέω. Και φυσικά προτιμώ να μην πάρω τσάντα και να έχει το εισητήριο 15 ευρώ, να μπορεί να έρθει όσο περισσότερος κόσμος γίνεται (αν έχει σχέση το ένα με το άλλο). Αλλά ένα πρόγραμμα; Ένα χαρτί έστω που να γράφει το όνομα των ομιλητών να ξέρεις ποιόν ακούς; Ήταν λες και τους κρατούσαν όλους έκπληξη, να μην ξέρεις τι θα ακούσεις και από ποιόν. Ακόμα και η παρουσίαση που έκανε ο Μαραβέγιας για τον καθένα τους ήταν λιτή. Το όνομά τους (μια φορά ούτε καν αυτό) και δυο λόγια στην κυριολεξία. Μου κακοφάνηκε ιδιαιτέρως αυτό.

Τα βατράχια… Προφανώς και δε θα μπορούσαν να κάνουν τίποτα για αυτά οι διοργανωτές βέβαια. Αλλά ή ενθουσιάστηκαν με τον τόσο κόσμο, πράγμα πρωτόγνωρο για αυτά ή τσαντίστηκαν που τους χαλάσαμε τη βραδιά τους! Κόαζαν απίστευτα δυνατά και όλη την ώρα, τόσο που τη μια ομιλία δεν καταφέραμε να την ακούσουμε!

Οι θέσεις. Το δεύτερο κακό του -πανέμορφου- χώρου. Θέσεις αρχαίου θεάτρου, που δεν μπορείς να ακουμπήσεις την πλάτη σου πίσω, με αποτέλεσμα να πονάει η μέση και η πλάτη όλων μετά τις τόσες ώρες που ήμασταν εκεί. Μας είχαν πει να ξεκινήσουν τα πούλμαν από τις 7 (άρα 8 ήμασταν εκεί) και η εκδήλωση άρχισε με καθυστέρηση στις 9.30!!! Βάλε ότι τελείωσε στις 1.30, ήμασταν πάνω από 5 ώρες καθισμένοι σε αυτά τα άβολα πράγματα.

(παράπονο από την Ιωάννα) Η κοπέλα που μίλαγε στο μεταφραστικό αργούσε να μεταφράσει, κόλλαγε λέγοντας εεεε, και παρέλειπε φράσεις για να προλάβει. Τα μεταφραστικά πολλές φορές κόλλαγαν και δεν άκουγες τίποτα.

Να ξεκαθαρίσω βέβαια πως τα κακά είναι λίγα μπροστά σε όλα αυτά που ζήσαμε και ακούσαμε.

Πριν ξεκινήσουμε…

Οι ομιλητές με λίγα λόγια:

Simon Critchley, φιλόσοφος. Μίλησε για όλα τα όρια που έχουμε στη ζωή μας. Ενδιαφέροντα αυτά που είπε, αλλά με ελαφρώς βαρετό τρόπο δοσμένα

Simon Critchley

Adam Pearson, ηθοποιός. Εξαιρετική ομιλία. Τα παιδιά δεν ήξεραν τίποτα και η Ιωάννα σοκαρίστηκε όταν τον είδε. Μετά από λίγο το ξεπέρασε, ακούγοντας τον να λέει για το πώς έχει αντιμετωπίσει την κατάστασή του και στο τέλος χειροκρότησαν και τα δυο ενθουσιασμένα. It’s ok and normal to NOT be ok and normal μας είπε.

Adam Pearson

PeekInToo, εφαρμογή για κινητά. Τους είχαμε ακούσει και γνωρίσει στο Open Coffee και φαίνεται πως πάνε ιδιαίτερα καλά γιατί ακόμα και μέσα στο μικρό αυτό διάστημα από τότε, έχουν κάνει μεγάλες προόδους (και μόλις συνειδητοποίησα πως για τα Open Coffee εδώ στην Καλαμάτα δεν έχω γράψει τίποτα… απίστευτο…). Ενδιαφέρον, αλλά πιστεύω όχι για TEDx. Η εφαρμογή μπορεί να σπάει τα όρια των συνόρων, αλλά και πάλι ταιριάζει καλύτερα σε Open Coffee.

PeekInToo

Alexandra Cousteau, εγγονή του Ζακ Υβ. Μας μίλησε για το νερό, το περιβάλλον, την οικολογία. Ο κάθε ένας από εμάς πρέπει να κάνει αυτό που μπορεί για να διατηρήσει την οικολογία του περιβάλλοντός του. Ας ξεκινήσουμε με το πιο απλό, να δούμε πραγματικά το χώρο γύρω μας, να τον εξερευνήσουμε, να τον μάθουμε. Δυστυχώς για εμάς η ομιλία της καταστράφηκε από το βατράχι που είχε κάτσει ακριβώς κάτω από τα πόδια μας και κρόαζε διαρκώς και εξαιρετικά δυνατά. Στην αρχή ήταν αστείο, μετά έγινε απίστευτα εκνευριστικό γιατί πραγματικά δε μπορούσε να παρακολουθήσει κανείς τίποτα!

Alexandra Cousteau

Γιώργος Λαζαρίδης. Ένας Καλαματιανός που πραγματικά ξεπέρασε τα όριά του, δεν άφησε το γεγονός ότι δεν μπορεί να περπατήσει πια να τον κρατήσει πίσω και όχι μόνο ζει μια ολοκληρωμένη ζωή γεμάτη κέφι, αλλά έχει γίνει και πρωταθλητής του τένις, παίρνοντας μέρος και στους Παραολυμπιακούς αγώνες.

Γιώργος Λαζαρίδης

Safak Pavey, βουλευτής από την Τουρκία. Την είχαμε ακούσει και πέρισυ όπου μας είχε ενημερώσει για το τι πραγματικά γίνεται στην διπλανή μας χώρα. Και αυτή τη φορά, χωρίς να αναφερθεί καθόλου, ούτε τόσο δα, στις δικές της ειδικές ανάγκες, μας παρουσίασε την κατάσταση ένα χρόνο μετά. Μας έδειξε ένα ιδιαίτερα συγκινητικό βίντεο με τις μαμάδες που θρηνούν τους νεαρούς γιούς τους που σκοτώθηκαν επειδή διαδήλωσαν ειρηνικά, ενώ η κυβέρνηση επιλέγει να τις γιουχάρει. Ακούμε και διαβάζουμε τόσα για το τι γίνεται δίπλα μας, αλλά εντέλει δεν είναι αρκετά…

Safak Pavey

Έτσι έκλεισε το πρώτο μέρος. Στο διάλειμμα λοιπόν προσπαθούσαν όλοι να πιάσουν το καταραμένο βατράχι να το πάνε κάπου αλλού… Ποιός το έκανε στο τέλος; Η Ιωάννα φυσικά! Αφού δε μασάει με τίποτα! Χώθηκε κάτω από τη μπροστινή θέση και το έπιασε από τα πόδια! Την πρώτη φορά ήταν γρήγορο και της ξέφυγε, τη δεύτερη είχαν φέρει μια σακουλίτσα και το έβαλαν μέσα. Βέβαια επειδή θέλαν να αναπνέει το βατράχι δεν την έκλεισαν καλά και τους έφυγε ξανά με έναν πήδο! Μετά το κυνήγησαν και αυτό μπήκε κάτω από την εξέδρα των ομιλητών. Εμείς γλυτώσαμε (ακουγόταν και πάλι αλλά όχι μέσα στα αυτιά μας…), οι ομιλητές όχι και τόσο, αν και ήταν αρκετά καλοί και δεν τους εμπόδισε το τραγουδιάρικο βατράχι. Η Ιωάννα πήρε τον τίτλο της βατραχοπιάστρας και φυσικά έγινε γνωστή σε όλο το χώρο! Εκτός από αυτό, πήγε και μίλησε στο κορίτσι που θέλει να γίνει αστροναύτης, της έδωσε και κουλουράκι. Είναι φοβερή…

Πάμε στο δεύτερο μέρος.

Daniel Cloud Campos. Το δεύτερο μέρος άνοιξε με τον εξαιρετικό αυτό καλλιτέχνη που μας διηγήθηκε το πώς ξεπέρασε αυτός τα όριά του, τον φόβο του δηλαδή και έφτασε να εμφανιστεί για να μιλήσει μπροστά σε ζωντανό κοινό. O φόβος είναι φίλος μας γιατί Fear is the only emotion that challenges us και αντιμετωπίζοντάς τον εξελισσόμαστε. Πολύ δυνατή “ομιλία”, εξαιρετικός καλλιτέχνης, μας ενθουσίασε. Τα παιδιά τον κατατάσσουν στα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που άκουσαν και στην πρώτη θέση αν τα ρωτήσεις ποιός μετέδωσε καλύτερα αυτά που ήθελε να πει.

Daniel Cloud Campos

Alyssa Carson. Είναι 13 χρονών αλλά είναι ήδη ο πρώτος άνθρωπος που έχει ολοκληρώσει το NASA Passport Program, έχοντας πάει και στα 14 NASA Visitor Centers στην Αμερική. Το όνειρό της είναι να είναι μέσα στην πρώτη αποστολή που θα πάει στον Άρη, και γενικά να μπορέσει η ανθρωπότητα να κάνει τον Άρη κατοικίσιμο για τους ανθρώπους, δίνοντάς τους μια ευκαιρία ακόμα στην επιβίωση. Από τη μια λες πως το κατάφερε όλο αυτό γιατί έχει από πίσω της ανθρώπους που πληρώνουν για να κάνουν το ονειρό της αληθινό, κάτι σαν τους γονείς που επειδή το παιδί τους είναι όμορφο το παρελαύνουν στα καλλιστεία ή επειδή τραγουδάει καλά το πάνε σε όλα τα σόου ταλέντων, αλλά από την άλλη λες πως το κατάφερε όλο αυτό γιατί έχει από πίσω της ανθρώπους που πιστεύουν σε αυτή. Έχει γονείς που δεν παίρνουν στα αστεία το τρελό όνειρο του παιδιού τους που λέει πως θέλει να πάει στον Άρη, αλλά κάνουν ό,τι μπορούν για να κάνουν αυτό το όνειρο πραγματικότητα. Την πάνε σε όλες τις χώρες, της δίνουν την καλύτερη εκπαίδευση, γνωρίζει ήδη 4 ξένες γλώσσες (ανάμεσα σε αυτές και κινέζικα) και πιστεύει πραγματικά στο όνειρο αυτό. Της εύχομαι να τα καταφέρει.

Alyssa Carson

Ο Γιώργος όταν την άκουσε ένιωσε αποτυχημένος λέει, ενώ η Ιωάννα ενθουσιάστηκε. Και τα δυο παιδιά την βάζουν όμως στην πρώτη θέση των ενδιαφέροντων ομιλιών.

Guillaume Nery. Eλεύθερος καταδύτης. Με μια ανάσα φτάνει στα 125 μέτρα βάθος, εκεί που οι γιατροί πριν κάποια χρόνια είχαν βάλει ως όριο τα 50… Μας πήρε μαζί του βόλτα σε μια τέτοια βουτιά, μας έμαθε τι συμβαίνει στο σώμα και τι βιώνεις εκείνη την ώρα. Μας έδειξε τι ασκήσεις κάνει για να το καταφέρει αυτό. Η Ιωάννα είπε πως ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέροντα αυτά που είπε, αλλά δεν της άρεσαν γιατί τη φόβιζε όλο αυτό. Τη φόβισε η ιδέα της ελεύθερης κατάδυσης και των κινδύνων της. Το βίντεο πάντως με τις ασκήσεις που έκανε για εξάσκηση ήταν πραγματικά απίστευτο. Φρικιαστικό και αδιανόητο πως το ανθρώπινο σώμα μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο.

Guillaume Nery

Locish. Άλλη μια εφαρμογή η οποία είχε παρουσιαστεί και στα Open Coffee Kalamata. Εδώ τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά, γιατί ο Γρηγόρης Ζωντανός δεν μας παρουσίασε την εφαρμογή του, αλλά μας είπε για το πώς ξεπέρασε αυτός τα όριά του, ξεπέρασε τη δυσκολία της δυσλεξίας και από ένας “τεμπέλης” μαθητής κατέληξε να έχει μια τόσο επιτυχημένη εφαρμογή. Αν μπορώ να το πετύχω εγώ, μπορούν όλοι μας είπε.

Locish

Encardia. Η εκδήλωση τέλειωσε με τους encardia και τραγούδια της Νότιας Ιταλίας. Και παρότι η Ιωάννα κόντευε να πέσει κάτω από την κούραση (ήταν και περασμένες μια πια), στην Ταραντέλλα σηκώθηκε, πήγε στη σκηνή και χόρεψε! Μη νομίζετε πως πήγε πολύς κόσμος, μια κυρία και η Ιωάννα τόλμησαν να το κάνουν! Δε μασάμε λέμε! Αν δεν την είχαν γνωρίσει πριν ως βατραχοπιάστη, την είδαν τώροι όλοι ως ταραντελοχορεύτρια!

Οι Encardia και η Ιωάννα

Στο τέλος της εκδήλωσης η Ιωάννα πήγε και βρήκε την Alyssa και πήρε αυτόγραφο και βέβαια το email της, ώστε να μπορεί να επικοινωνεί μαζί της!

Γυρίσαμε κουρασμένοι αλλά πολύ πολύ ευχαριστημένοι!

Υ.Γ. Η εκδήλωση είχε και συνέχεια την Κυριακή. Το πρωί με ποδηλατάδα στην πόλη και γύρισμα βιντεοκλιπ με τον Μαραβέγια. Ήταν νωρίς όμως και δεν καταφέραμε να ξυπνήσουμε εγκαίρως (αφού ο Γιώργος ξύπνησε στις 2 το μεσημέρι!!!) Μετά το βράδυ είχε πάρτυ στο Καστράκι, το οποίο όμως αναγκαστικά αναβλήθηκε γιατί έπιασε βροχή.