Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Πριν λίγο καιρό ανακοινώθηκε πως θα γίνει TEDx και στην Μονεμβασιά για πρώτη φορά. Ενθουσιαστήκαμε και θεωρήσαμε πως είναι μια τέλεια ευκαιρία, όχι μόνο να δούμε ένα ακόμα TEDx, αλλά και να επισκεφθούμε την όμορφη Μονεμβασιά την οποία τα παιδιά δεν είχαν δει ποτέ, ενώ εμείς είχαμε να πάμε πάνω από 20 χρόνια.

Η εκδήλωση έγινε στον κήπο του ξενοδοχείου Lazareto το οποίο βρίσκεται λίγα μέτρα μόνο αφού περάσεις τη γέφυρα. Το κτήριο είναι πολύ ωραίο, γιατί είναι πέτρινο, στο χρώμα ακριβώς του βράχου και δένει απίστευτα. Ο κήπος πάνω δε εξαιρετική τοποθεσία, έβλεπες μπροστά σου δέντρα και αμπέλια και πίσω ακριβώς το βράχο της Μονεμβασιάς. Καθόσουν και χάζευες…

Τα παιδιά το είχαν στήσει πολύ όμορφα λοιπόν. Κάτι μικροπροβληματάκια είχε βέβαια ο χώρος. Δεν είχαν για παράδειγμα ρολόι να βλέπουν οι ομιλητές πόσο έχουν μιλήσει, το πανί πάνω στο οποίο γινόντουσαν οι προβολές των παρουσιάσεων το έπαιρνε λίγο ο αέρας, τα γράμματα επίσης, αλλά προφανώς όλα αυτά δεν πείραξαν κανέναν.

Οι ομιλίες άρχισαν όταν είχε πέσει πια ο ήλιος.

Από πάνω ο Αγαθοκλής, curator του TEDx Monemvasia, ο Παναγιώτης Καραμπίνης, διοργανωτής του TEDxKalamata που μας μίλησε για το τι είναι το TED και το TEDx και τι μπορούν να προσφέρουν στην τοπική κοινωνία και η Κατερίνα Πραματάρη, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Τμήμα Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών που μας μίλησε για το τι την βοήθησε να έχει μια ευτυχισμένη ζωή.

Ο Φραγκίσκος Καρέλας μας ξενάγησε στο πρότυπο οικολογικό αγρόκτημα Ευμέλεια το οποίο έφτιαξε παρατώντας το Ευρωκοινοβούλιο, ο Σωτήρης Λυμπερόπουλος ή αλλιώς “Ραδίκης”, μας μίλησε για το Ραδίκι και πώς ο άνθρωπος πρέπει να αρχίσει να επιστρέφει στη φύση και στις πρωταρχικές μορφές της τροφής και η Χάρις Καλλιγά που από το 1967 ασχολείται με την αναστήλωση των σπιτιών στο κάστρο της Μονεμβασιάς και μας μίλησε για τις εμπειρίες της.

Mετά το διάλειμμα μας μίλησε ο απίθανος Παύλος Ευμορφίδης, ιδρυτής της  Coco-Mat Greece. Αυτός ο άνθρωπος δεν υπάρχει! Ήρθε στην Μονεμβασιά με το ποδήλατο, ξεσήκωσε όλο τον κόσμο να σηκωθεί από τις πλαστικές καρέκλες και να κάτσει στο γρασίδι και τα έχωσε σε όλους για τον τρόπο ζωής και σκέψης μας! Η Ελληνική Γη έχει τεράστιο ανεκμετάλλευτο πλούτο και εμείς καθόμαστε και μιζεριάζουμε… Στη συνέχεια μίλησε η Χριστίνα Στριμπάκου για το ταξίδι του προσδιορισμού της ταυτότητάς της και το επαγγελματικό της ταξίδι μέχρι την ίδρυση του LIÁ. Μετά ήρθε ο Σταύρος Τσομπανίδης που είναι το πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα υλοποίησης ιδεών που διαδίδονται σε TEDx συνέδρια. Άκουσε τον Παύλο Ευμορφίδη να λέει “κάντε κάτι για τα φύκια” και… το έκανε! Στα 21 του έχει ήδη κάνει εταιρία, την Phee, έχει βραβευτεί, έχει απογοητευτεί, μα δε το βάζει κάτω και συνεχίζει.

Τέλος μας μίλησε ένας κύριος (θα με συγχωρήσετε, αλλά δεν συγκράτησα το όνομά του και δεν είναι γραμμένο ούτε στο πρόγραμμα, ούτε στη σελίδα του Facebook. Θα το προσθέσω μόλις το βρω), για τον αγώνα του να επαναφέρει στην κυκλοφορία το Malvasia, ένα τοπικό κρασί που ήταν κυρίαρχο κατά τον Μεσαίωνα αλλά χάθηκε στην πορεία. Ήταν μακράν ο χειρότερος ομιλητής που έχω ακούσει, στην ίδια κατηγορία με την Δώρα Γιαννίτση που ακούσαμε στο δεύτερο TEDx Καλαμάτας. Μας είπε όλη την ιστορία της ζωής του και δε σταμάταγε με τίποτα. Έκοψα φλέβα…

Κάπως έτσι έκλεισε το πρώτο TEDx Monemvasia.

Για πρώτη προσπάθεια ήταν καλή. Ήταν καλοστημένο και προσεγμένο. Φάνηκε πως έγιναν λίγο βιαστικά κάποια πράγματα, το πρόγραμμα δεν είχε όλους τους ομιλητές μέσα ας πούμε, αλλά σε γενικές γραμμές τα παιδιά έκαναν καλή δουλειά. Βεβαίως για μια φορά ακόμα φάνηκε πως οι Έλληνες δεν έχουν παιδεία όσον αφορά τις παρουσιάσεις. Έχουν ενδιαφέροντα πράγματα να πουν, αλλά δεν ξέρουν πώς να τα πουν ώστε να σου κρατήσουν το ενδιαφέρον. Εξαιρετικές ιστορίες και εμπειρίες ζωής που όμως δε μπορείς να τις μεταδώσεις αν τις διαβάζεις μέσα από ένα χαρτί. Είναι δύσκολο ακόμα και αν δεν τις διαβάζεις… Και βεβαίως πρέπει οι ομιλητές να μάθουν να σέβονται τους κανόνες και τα χρονικά όρια της διοργάνωσης. Ήταν και τα παιδιά μου εκεί. Πιστεύω πως αν δεν είχαμε παρακολουθήσει το TEDx Καλαμάτας, μπορεί και να μην ενδιαφερόντουσαν να έρθουν σε άλλο, αν δηλαδή ήταν αυτή η μόνη τους επαφή με τα TED Talks. Άκουσαν ενδιαφέροντα πράγματα, αλλά όχι τόσο ώστε να ξεσηκωθούν, τουλάχιστον από την πλειονότητα των ομιλητών. Και αυτό όχι γιατί δεν είχαν οι ομιλητές κάτι να πουν, αλλά γιατί δεν ήξεραν πώς να το πουν.

Όπως και να έχει παραμένει μια εξαιρετική οργάνωση που έχει να δώσει πολλά και πραγματικά ελπίζω όχι μόνο να συνεχιστεί και να έχουμε το δεύτερο του χρόνου, αλλά να πάρουν μπρος και άλλες πόλεις και να ακολουθήσουν το παράδειγμα.