Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Το Σάββατο το περάσαμε όλο παρακολουθώντας το TEDx. Αποφασίσαμε να πάμε όλοι οικογενειακώς φέτος. Τα παιδιά μας έχουν ήδη παρακολουθήσει τα TEDx στην Καλαμάτα και τη Μονεμβασιά και πήδηξαν από τη χαρά τους όταν τα ρωτήσαμε εάν θέλουν να πάνε και στης Αθήνας. Τα είχαμε προειδοποιήσει πως θα ήταν κουραστικό γιατί ήταν ολοήμερο, μα δεν πτοήθηκαν. Για να πω την αλήθεια δεν περίμενα πως θα τη βγάλουν τη μέρα, φαντάστηκα πως προς το τέλος θα είχαμε μια γκρίνια, αλλά είμαι πολύ περήφανη γιατί δεν είχαμε το παραμικρό πρόβλημα. Τα παιδιά έμειναν από τις 9 το πρωί μέχρι τις 10.30 το βράδυ στο χώρο, άκουσαν 25 ομιλητές, είδαν 5 performers, και στο τέλος όχι μόνο δεν είχαν πέσει ξερά, αλλά σηκώθηκαν και χόρευαν μαζί με το κοινό στη λήξη.

Η αλήθεια είναι πως ήταν κουραστικό. Εξαιρετικό, απίστευτα ενδιαφέρον, ακούσαμε και είδαμε υπέροχα πράγματα, αλλά προς το τέλος εγώ τα είχα παίξει. Το τελευταίο session μου φάνηκε ατελείωτο… Θα προτιμούσα να ήταν και πάλι σπασμένο σε δυο μέρες, να το χαρώ περισσότερο, αλλά φαντάζομαι πως η αίθουσα κοστίζει πολλά για να την κρατήσεις και δεύτερη μέρα. Ας είναι, προτιμώ να πηγαίνω και να είναι πατικωμένα όλα σε μια μέρα, παρά να μην πηγαίνω!

Θα ξεκινήσω λοιπόν με το καθιερωμένο μου ποστ για το τι είδαμε και ακούσαμε. Προφανώς είναι μεγάλο και μάλλον θα το χωρίσω σε δυο μέρη, γιατί όχι μόνο θα κουραστείτε εσείς να διαβάζετε, θα κουραστώ κι εγώ να γράφω!

Το TEDx ξεκίνησε με τις Έλενα και Φένια Τσικιτίκου που μας χόρεψαν τις 4 εποχές του χρόνου

Εδώ χορεύουν την Άνοιξη

Μετά είχαμε το καθιερωμένο καλωσόρισμα από τον Δημήτρη Καλαβρό και μετά βεβαίως βγήκε ο παρουσιαστής, Θοδωρής Αναγνωστόπουλος . Ο Γιώργος είπε πως ο καλύτερος ομιλητής ήταν… ο παρουσιαστής! Είναι όλα τα λεφτά ο άνθρωπος. Έχει απίστευτο χιούμορ και κάθε φορά που μας παρουσίαζε κάποιον, μας έκανε κάποιο παιχνίδι ή έκανε απλώς… τα δικά του, ένιωθα πιο ξεκούραστη και έτοιμη για την επόμενη ομιλία. Ρίξαμε πολύ γέλιο. Στο μεταξύ εμείς καθόμασταν (στα 4 από τα 5 sessions) στον πρώτο όροφο μπροστά μπροστά και στην πρώτη θέση η Ιωάννα. Όποτε ζητούσε να πούμε κάτι, η φωνή της Ιωάννας ακουγόταν καμπάνα και δυο φορές σχολίασε αυτά που του είπε (μια φορά πως ήρθαμε από Καλαμάτα και μια όταν έκανε “κλοπ κλοπ” ως ήχο την ώρα που περπατούσε).

Σε διάφορες εμφανίσεις, τραγουδώντας ραπ και παρουσιάζοντας τον προπονητή μπάσκετ, ως προπονητή της Εθνικής ποδοσφαίρου “κατά λάθος”

Πάμε λοιπόν στο πρώτο session, με τίτλο “Everyday glimpses”

Πρώτος ο Απόστολος Καλφόπουλος μας μίλησε για το ΔΥΝΑΜΟ, έναν μη κερδοσκοπικό φορέα που υποστηρίζει την πρωτότυπη έρευνα καθώς και για τον “τρίτο τομέα”, τις ΜΚΟ και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην Ελλάδα.

Απόστολος Καλφόπουλος

Δεύτερη μίλησε η Μαρίλη Νίκα, μια κοπελίτσα που, αφού τελείωσε το Τμήμα Ναυτιλιακών Σπουδών του Πανεπηστημίου Πειραιά, αποφάσισε να ακολουθήσει το όνειρό της που ήταν η πληροφορική και κατέληξε τώρα να δουλεύει στην Google, έχοντας πάρει και υποτροφίες. Μας μίλησε για το πώς τα επιδημιολογικά μοντέλα μπορούν να εφαρμοστούν σε μεγάλα σύνολα δεδομένων και να δώσουν πληροφορίες για τα κοινωνικά φαινόμενα στο διαδίκτυο. Πώς μια μελέτη δηλαδή για viral infections εξηγεί ή και προβλέπει τι θα γίνει… viral. Η Ιωάννα (που ένα από τα όνειρά της είναι να δουλέψει στη Google) την κυνηγούσε σε κάθε διάλειμμα να της μιλήσει, αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερε γιατί μια είχε συνέντευξη, μια δεν την βρίσκανε και μετά είχε φύγει.

Μαρίλη Νίκα

Τρίτος ομιλητής ο Max Kriegleder. Μας έδειξε την εργασία του πάνω σε αυτόνομα ρομπότ που συνεργάζονται για να ολοκληρώσουν μια κοινή εργασία. Το κάθε ένα μόνο του δε μπορεί να κάνει τίποτα, όλα μαζί όμως τα καταφέρνουν! “Be open to collaborations. You may be the component that makes the unit fly.”

Max Kriegleder

O Romain Lacombe μας μίλησε για τον μεγαλύτερο αποτρέψιμο κίνδυνο για την παγκόσμια υγεία. Ποιός νομίζεται ότι είναι; Δεν πιστεύω να το βρείτε. Είναι ο αέρας που αναπνέουμε. Η μόλυνση του αέρα, ειδικά στις πόλεις, είναι υπεύθυνη για χιλιάδες θανάτους και αν θέλετε και ένα φρικιαστικό νούμερο, στην Αθήνα μειώνεται το προσδόκιμο ζωής κατά έναν ολόκληρο χρόνο λόγω της ποιότητας του αέρα.

Romain Lacombe

Στο τέλος αυτού του session η Αθηνά Κριτικού μας μίλησε για τα παιδιά με αναπηρία και την προσπάθειά της να καταργήσει στερεότυπα και προκαταλήψεις μαθαίνοντας στα “κανονικά” παιδιά τι είναι οι ειδικές ανάγκες, οι αναπηρίες, πώς να το αντιμετωπίζουν ώστε να μην είναι τα παιδιά αυτά σε απομόνωση και κοινωνικό αποκλεισμό. Ο τρόπος της και η ομιλία της και το πάθος της, μου θύμισαν έντονα την Κατερίνα. “Εστιάστε σε αυτό που μπορεί να μας ενώσει όλους, όχι σε αυτό που μας χωρίζει”.

Αθηνά Κριτικού

Το δεύτερο session είχε τίτλο “Dimensions of senses”. Το άνοιξε ο Ανδρέας Πολυζωγόπουλος με τη μουσική του.

Πρώτος μίλησε ο Άγγελος Γκέτσης, μαθητής της Γ’ Λυκείου και μας παρουσίασε την εφεύρεσή του, το PEACE, που στόχο έχει να βοηθήσει τους ανθρώπους με προβλήματα όρασης. Για κάτι τέτοιες στιγμές είναι που πραγματικά χαίρομαι που παίρνουμε τα παιδιά μας μαζί. Να δουν ότι αν θέλουν μπορούν. Το παιδί αυτό είπε πως πήρε θάρρος από την ομιλία του Χάρη Ιωάννου και αποφάσισε να κάνει και αυτός κάτι για να βοηθήσει. Είδε ότι μπορεί.

Άγγελος Γκέτσης

Ο Dean Johnson μας έβαλε να γίνουμε μέρος μιας τετραδιάστης ιστορίας, χρησιμοποιώντας την τεχνολογία και τους θεατές.

Dean Johnson

Η ομάδα του Gravity Sketch μας παρουσίασε το Gravity, ένα απίστευτο εργαλείο σχεδιασμού, κάτι σαν ταμπλέτα που επιτρέπει να σχεδιάζεις κάτι και να το βλέπεις τρισδιάστατο. Θέλουν να δώσουν τη δυνατότητα να επικοινωνείται μια ιδέα με έναν πιο ενστικτώδη τρόπο. “When you create a tool and put it in the hands of people, it’s only the beginning.”

Gravity Sketch

Tα παιδιά ενθουσιάστηκαν με αυτό, αλλά ακόμα περισσότερο με το επόμενο, τον Faraz Warsi και το 3Doodler. Τόσο που θέλουν να μαζέψουν χρήματα να το αγοράσουν! Είναι κάτι ανάμεσα σε στυλό, πιστόλι θερμοκόλλας και 3D printer. Ένα στυλό που “ζωγραφίζει” τρισδιάστατα, και στο τέλος έχεις στα χέρια σου αυτό που δημιούργησες.

Faraz Warsi

Το session έκλεισε ο

Julian Treasure

, με την καλύτερη ίσως ομιλία της ημέρας. Τον έχουμε ακούσει και άλλα δικά του TED talks, πάντα σε σχέση με τον ήχο. Αυτή τη φορά μας είπε για το πώς υπάρχουν 4 τρόποι επικοινωνίας, η γραφή, η ανάγνωση, η ομιλία και η ακοή – το listening (που στα ελληνικά δεν έχουμε διαφορετική λέξη για το hear και το listen, κάτι που δυσκολεύει λίγο την κατανόηση της ομιλίας του). Στο σχολείο μαθαίνουμε τα 2 πρώτα και το τρίτο το μαθαίνουμε εμπειρικά. Δε μαθαίνουμε όμως ποτέ να ακούμε πραγματικά τους άλλους. “Your listening creates your reality” μας είπε, καθώς και πως ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός αν ακούγαμε προσεκτικά ο ένας τον άλλο.

Άντε ας το κάνω δυο μέρη το ποστ μου, μπας και τελειώσει ποτέ…. Διάλειμμα για φαγητό λοιπόν!