Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Η Εκστρατεία Ecomobility  Οικολογική Μετακίνηση έχει σαν στόχο την ευαισθητοποίηση των νέων για το Περιβάλλον και την ενεργοποίησή τους στην αναζήτηση λύσεων, για την αλλαγή συμπεριφορών και την προώθηση της ποιότητας ζωής στις πόλεις. Με πιο απλά λόγια, καλούν τους μαθητές, εθελοντικά και στον ελεύθερό τους χρόνο, να μελετήσουν την πόλη τους, να διαπιστώσουν προβλήματα στις μετακινήσεις μέσα σε αυτήν και να προτείνουν λύσεις. Ομάδες μαθητών απ’ όλη τη χώρα κάνουν τις προτάσεις τους για το πώς θα μπορούσε να καλυτερεύσει η ζωή όλων μέσα στην πόλη, με τη σωστή και υπεύθυνη οδική συμπεριφορά, προωθώντας πιο πράσινες λύσεις, αλλά και αναδεικνύουν τα προβλήματα που βλέπουν γύρω τους.

Η εκστρατεία αυτή γίνεται κάθε χρόνο και παίρνουν μέρος σχολεία από όλη την Ελλάδα (όποιο σχολείο θέλει δηλαδή και υπάρχει και καθηγητής πρόθυμος να θυσιάσει ελεύθερο χρόνο για αυτό). Η κάθε ομάδα έχει έναν υπεύθυνο καθηγητή, αλλά ο κανόνας λέει πως τα παιδιά πρέπει να κάνουν την εργασία μόνα τους, χωρίς να επέμβει κανείς άλλος σε αυτή (γονιός, καθηγητής κλπ). Από τον Σεπτέβρη μέχρι και τον Γενάρη τα παιδιά κάνουν συναντήσεις με διάφορους φορείς, παρατηρούν την πόλη τους, διαπιστώνουν προβλήματα, οδικές συμπεριφορές, συνήθειες. Όλα αυτά στον ελεύθερο χρόνο τους πάντα, δε χάνουν ούτε μια ώρα σχολείου. Κάνουν μια εργασία στην οποία δείχνουν όσα είδαν, μας ενημερώνουν για όλα τα προβλήματα και προτείνουν και κάποια λύση, για τουλάχιστον ένα από αυτά. Στην παρουσίασή τους μπορούν να έχουν κάποιο θεατρικό, ή να έχουν φτιάξει τραγούδι ή κάποια κατασκευή κλπ. Τον Φλεβάρη – Μάρτη περνάει η επιτροπή από όλες τις πόλεις, βλέπει τις ομάδες των Γυμνασίων που έχουν ετοιμάσει εργασία και βαθμολογεί. Τέλος τον Απρίλη γίνεται η τελετή απονομής βραβείων και η καλύτερη παρουσίαση πηγαίνει στις Βρυξέλλες, ενώ οι 4 που θα πάρουν βραβείο δημιουργικότητας πάνε στο Ecocamp.

To σχολείο των παιδιών παίρνει μέρος κάθε χρόνο. Δε γνωρίζω εάν έχει πάρει ποτέ μέρος άλλο γυμνάσιο της πόλης, αλλά φέτος τουλάχιστον ήταν μόνο αυτά τα παιδιά. Η τάξη του Γιώργου σχημάτισε δυο διαφορετικές ομάδες (γιατί η κάθε ομάδα μπορεί να έχει 8 παιδιά) και έκαναν η κάθε μια την παρουσίασή της προχτές, στην εκδήλωση που έγινε για αυτό το σκοπό.

Δεν είχαμε ιδέα για την εργασία των παιδιών. Είχα ακούσει ιστορίες από αυτά που είχαν δει και ακούσει καθ’ όλη τη διάρκεια του προγράμματος, αλλά δεν ξέραμε τι είδους παρουσίαση είχαν κάνει ή τι δημιουργικό. Έτσι ήταν έκπληξη για εμάς η βραδιά και μάλιστα πολύ ευχάριστη!

Και οι δυο ομάδες είχαν επισκεφθεί βεβαίως τους ίδιους ανθρώπους. Στην τροχαία, στο ΚΤΕΛ, σε σχολή οδηγών, στο ειδικό σχολείο και σε πολλά ακόμα μέρη. Οι παρουσιάσεις τους, αλλά και οι εργασίες τους όμως ήταν διαφορετικές, με την ξεχωριστή, προσωπική σφραγίδα της κάθε μιας. Και οι δυο πολύ όμορφες, με τα θετικά και τα αρνητικά τους. Η μια ομάδα πρότεινε την επέκταση του ποδηλατόδρομου με συγκεκριμένη διαδρομή, με στάσεις σε καίρια σημεία, φτιαγμένη στο scetchup, πρόταση που κατέθεσε στο δήμο, ενώ η άλλη έφτιαξε ένα εκπαιδευτικό επιτραπέζιο παιχνίδι που μαθαίνει στα παιδιά τον ΚΟΚ με χιουμοριστικό τρόπο (Ερώτηση: Με πόσα χιλιόμετρα επιτρέπεται να κινείται ένα αυτοκίνητο μέσα στην πόλη; Απαντήσεις: α. Με 20 χλμ/την ώρα β) με 50 χλμ/την ώρα γ) με 180 χλμ/την ώρα και όποιον πάρει ο χάρος! ).

Μετά παρουσίασε τη δουλειά του το Ε.Ε.Ε.Ε.Κ (εργαστήριο ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης), για την εκστρατεία Freemobility, παράλληλη δράση στην οποία συμμετέχουν ομάδες μαθητών από ειδικά γυμνάσια, ΤΕΕ ειδικής αγωγής και ΕΕΕΕΚ. Ήταν πολύ συγκινητική η παρουσίασή τους και το μόνο που ζήτησαν απ’ όλους μας ήταν ενσυναίσθηση, να μπαίνουμε λίγο στη θέση του άλλου, να καταλαβαίνουμε πως 10 λεπτά κέρδος για εμάς (όταν παρκάρουμε κλείνοντας τις ράμπες) είναι μια μέρα χαμένη για αυτούς. Ζήτησαν να τους βοηθήσουμε να ανοίξουν τα φτερά τους. Απλά πράγματα που δεν κοστίζουν τίποτα σε μας και κάνουν τόση διαφορά σε αυτούς.

Με ενθουσίασε η εκδήλωση αυτή, κυρίως γιατί είδα πως τα παιδιά είχαν πάρει πάρα πολλά πράγματα από την ασχολία τους αυτή. Έμαθαν τον ΚΟΚ (εντάξει όχι όλο, αλλά έμαθαν πολλά), κατάλαβαν πόσες λάθος συμπεριφορές έχουμε όλοι, οδηγοί και πεζοί, είδαν πώς αλλάζει ο άνθρωπος όταν πιάσει το τιμόνι (η πρώτη ομάδα είχε ετοιμάσει ένα πολύ ωραίο σατυρικό θεατρικό πάνω σε αυτό), έμαθαν λίγο καλύτερα την πόλη, προσπάθησαν να βρουν λύσεις. Ιδιαίτερο αντίκτυπο πάνω τους είχε ο διοικητής της Τροχαίας που τους είπε διάφορες φρικιαστικές ιστορίες που έχει δει στην καριέρα του, τους έδειξε και φωτογραφίες και τα κατατρόμαξε όλα! Θα το σκεφτούν τριπλή φορά πριν αποφασίσουν να μη βάλουν ζώνη ή κράνος νομίζω… Πιστεύω πως θα έπρεπε να παίρνουν μέρος όλα τα σχολεία σε τέτοιες εκστρατείες και ακόμα καλύτερα θα έπρεπε να υπάρχει μάθημα οδικής συμπεριφοράς στα σχολεία. Μόνο με τη σωστή εκπαίδευση από νωρίς μπορεί να αλλάξουμε νοοτροπία νομίζω.

Να γίνω και λίγο χαζομαμά… Είδα τον Γιώργο στην παρουσίαση και ενθουσιάστηκα. Μπήκε ως δρ. Κόκος, αυτοσχεδίασε με απίστευτη άνεση, σα χείμαρρος και έδωσε άλλη πνοη στην παρουσίαση. Την έχει από μικρός την άνεση αυτή με το φακό και το κοινό, τα προφορικά είναι πάντα η δύναμή του, αλλά ήταν κάτι ξεχωριστό για μένα να βλέπω ένα παιδί που πήγε πριν δυο χρόνια στο σχολείο αυτό καινούριος και τώρα έχει γίνει μέλος της ομάδας. Και νομίζω πως βοηθησαν όλα τα TEDx που έχουμε δει, αφού επέμεινε (και πέτυχε) η ομάδα του να μη διαβάζει τίποτα από καρτέλες, γιατί είναι σαφώς καλύτερο να παρουσιάσεις κάτι χωρίς να κοιτάς το χαρτί σου.

Ναι, αυτός με την λευκή ρόμπα και τη μάσκα είναι ο δρ. Κόκος

Και τέλος να πω πως συγκινήθηκα ιδιαίτερα όταν στις ευχαριστίες στην παρουσίασή τους, ευχαρίστησαν κι εμένα (!) μια που είχαν έρθει εδώ ένα πρωινό να κάνουν την εργασία και τους έφτιαξα κέικ! Δε το περίμενα και ένιωσα πολύ ωραία!

Παρακολουθήστε εδώ την παρουσίαση για την επέκταση του ποδηλατόδρομου: