Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

208 χλμ ποδήλατο. 4000 μέτρα ανάβαση. Σε 12 ώρες.

Το ποδήλατο ήταν πάντα μεγάλη μου αγάπη, αλλά μια σειρά από ερεθίσματα τους τελευταίους 13 μήνες με έκαναν να ξεκινήσω να ασχολούμαι περισσότερο.

1) κάποια στιγμή το καλοκαίρι του 2013 είδα αυτό:

cervelo r3 ultegra

Το θέλω, το θέλω, μου φεύγει το τσερβέλο


Διάβασα και τις κριτικές και το ερωτεύτηκα.
Είχα τον σύνδεσμο ανοιχτό στον browser μου για μήνες και το χάζευα για μήνες.

2) Τον Μάρτιο του 2014 πήγαμε με τον Χρήστο και την Άσπα στην Πάρνηθα.
Και ενώ όλοι οι άλλοι κοίταζαν τα βουνά, εγώ σε όλη την διαδρομή έβλεπα κόσμο να ανεβάινει με το ποδήλατό του και ζήλευα.

3) Μερικές μέρες μετά το Lidl έβαλε ρούχα και κράνη ποδηλασίας. Πήγαμε να πάρουμε νέα κράνη για τα παιδιά, και με είδε η Στέλλα να ξεροσταλιάζω τα ρούχα και μου λέει “άντε πάρτα καλέ”. Και αγόρασα τα ρούχα.
(χωρίς να έχω ποδήλατο δρόμου ακόμα!)

4) Μερικές μέρες μετά, ο αδερφός μου (ξανά)είδε την φωτογραφία του ακριβού ποδηλάτου στον υπολογιστή μου και μου λέει
– ρε συ, θα δώσεις ποτέ τόσα λεφτά?
– μάλλον όχι
– Γιατί δεν παίρνεις λοιπόν ένα ποδήλατο με λιγότερα αντί να κάθεσαι να το κοιτάς στην οθόνη?
(και εγώ σκέφτηκα, ότι αφού έδωσα 30 ευρώ για ρούχα, δεν γίνεται να μην δώσω και τα άλλα 600 για ποδήλατο… άψογη λογική… αλλά δούλεψε).
Και έτσι πήγαμε στον Mike και παραγγείλαμε ένα GT πιο κοντά στα οικονομικά μου….

5) Έ, και αφού είχα δώσει πια τόσα λεφτά, δεν γινόταν να μην το χρησιμοποιώ….

6) Μέσα στο ποδηλατάδικο, την ημέρα που παρέλαβα το ποδήλατο, είδα αυτή την αφίσα:

Ρώτησα λοιπόν και μου εξήγησαν ότι τα brevets είναι διαδρομές με το ποδήλατο 200, 300 ή και περισσότερων χιλιομέτρων. Όχι αγώνες, απλά μεγάλες διαδρομές.
Και σκέφτηκα “πω πω, τι απίθανο πράγμα… αδύνατο να το κάνω εγώ ποτέ”…. αλλά έμεινε στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Εβγαλα την αφίσα φωτογραφία, και την είχα στο τηλέφωνο μου, και καμιά φορά την κοίταζα….

7) Το καλοκαίρι του 2014 έβαλα στον εαυτό μου δύο-τρείς στόχους με διαδρομές που θα ήθελα να καταφέρω με το ποδήλατο. Να ανέβω στον Ταύγετο, να ανέβω στο Παραπέντε (περιοχή πάνω από την Καλαμάτα). Και κάπως έγινε, και οι δύο αυτοί στόχοι έγιναν πολύ γρήγορα (ο τρίτος μένει για λίγο αργότερα… update αν όλα πάνε καλά στο τέλος του μήνα)…

8) Πριν από μερικές βδομάδες, είδα κάπου την ανακοίνωση για το Kefalonia Bike Challenge. 200+ χιλιόμετρα. Ο γύρος της Κεφαλονιάς.
….α) Είμαι σκράπας στην γεωγραφία, και δεν είχα ιδέα πόσα βουνά μπορούσε να έχει η Κεφαλονιά. Νόμιζα ότι θα κάνω ένα ίσιωμα 200 χιλιόμετρα (πάλι καλά, αν είχα ιδεα τι επρόκειτο να κάνω, δεν θα έλεγα να πάω)
….β) Το κάναν 2 Μαίου, και ήταν ωραία ευκαιρία να πάμε οικογενειακώς σε νησί….
….γ) Προσφέραν μεγάλες εκπτώσεις στους συμμετέχοντες και στους συνοδούς τους σε εισητήρια, ξενοδοχεία και ταβέρνες
….δ) Δήλωσα συμμετοχή και έκλεισα τα εισητήρια….
….ε) …. και ΜΕΤΑ είδα τι ανηφόρες είχε (και τρόμαξα)….
Αλλά είχαμε ήδη βγάλει τα εισητήρια, οπότε λέμε “πάμε, και ότι καταφέρω”

Και κάπως έτσι, βρεθήκα το Σάββατο το πρωί, να ξεκινάω με άλλους περίπου τριάντα ποδηλάτες, και μία ποδηλάτισσα, να κάνουμε τον γύρο της Κεφαλονιάς, με ανηφόρες όσο δύο φορές το να ανέβεις τον Ταύγετο.
Τις τελευταίες δύο μέρες είχα αγχωθεί, και όσο πλησίαζε η ώρα της εκκίνησης είχα χάσει το χρώμα μου. Το τελευταίο βράδυ ξύπναγα κάθε μισή ώρα από το άγχος μου.
Φοβόμουν ότι είχα επιλέξει να κάνω κάτι που ήταν παραπάνω από τις δυνάμεις μου, και ότι θα με μαζεύαν εξαντλημένο από καμιά ανηφόρα.

Όλο αυτό το άγχος μέχρι την εκκίνηση. Όπως σε όλα μου τα ταξίδια, μετά το ξεκίνημα το άγχος πάει περίπατο. Και μετά, απολαμβάνω την διαδρομή.
Για 12 ώρες, πάνω στο ποδήλατο, με καταπληκτικές (και τρομακτικές όταν τις βλέπεις από κάτω) ανηφόρες. Με απίστευτη θέα.
Και με καταπληκτικούς ανθρώπους.
– Ο Αντρέας, που δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ, αλλά τον ρώτησα στο Facebook για την προετοιμασία για μία τέτοια διαδρομή, και μου απάντησε όλες μου τις ερωτήσεις, και μου έδωσε συμβουλές και με ενθάρυνε, και κάθισε και μου υπολόγισε ώς και αν τα φαγητά που σχεδίαζα να έχω μαζί θα ήταν αρκετά. Και που την ημέρα της διαδρομής, μου έστελνε μήνυματα να τα βλέπω όταν έκανα στάσεις. Και που μου έδωσε την καλύτερη συμβουλή για την διαδρομή: “μην ακολουθήσεις ρυθμό άλλου και καείς. Πήγαινε με τον δικό σου ρυθμό.”
– Ο κύριος Roger, Βρετανός που ζεί 16 χρόνια στην Κεφαλονιά, 71 χρονών ποδηλάτης και ιστιοπλόος, που πέρισυ έκανε τον γύρο των Βαλκανίων με το ποδήλατο, και έκανε μαζί μου τα 140 χιλιόμετρα της διαδρομής και μου έκανε ταυτόχρονα και ξενάγηση στο νησί, λεγοντάς μου τα καλύτερα σημεία να βγάλω φωτογραφίες και ιστορίες για τα χωριά που περνούσαμε.
(μακάρι να έχω την μισή από την δύναμή και την φρεσκάδα του στα 70 μου)
– Ο Βαγγέλης από την Μυτιλήνη, που από την προηγούμενη ημέρα μου έλεγε συνέχεια “το έχεις βρε”.
– Ο Κλεάνθης και ο Παναγιώτης από τον Πύργο, που έκαναν πλάκα διαρκώς (και τερμάτισαν και απίστευτα γρήγορα)
– Οι ποδηλάτες της παραλιακής, που μετά την διαδρομή μας είδαν να περπατάμε με την Στέλλα έξω από την ταβέρνα που έτρωγαν, και μας φώναξαν να φάμε και να πιούμε και να χορέψουμε μαζί τους. Και περάσαμε καταπληκτικά (και χορέψαμε μετά από 12 ώρες ποδήλατο)

η διαδρομή (πατήστε για περισσότερες πληροφορίες)

12 ώρες (παρά κάτι) από την εκκίνηση στον τερματισμό,
1 ώρα οι στάσεις
8800 θερμίδες (ένα πράγμα που μου είπαν όλοι όσοι κάνουν τέτοιες διαδρομές ήταν ότι πρέπει να τρώς συνέχεια πάνω στο ποδήλατο)

Και κάπου στα δύο τρίτα της διαδρομής, να συναντάς τους δικούς σου που να σου δίνουν δύναμη

Και στον τερματισμό να με περιμένει μία αγκαλιά από τους αγαπημένους μου

Βουρ για τους επόμενους στόχους.

10 thoughts on “208 χλμ ποδήλατο. 4000 μέτρα ανάβαση. Σε 12 ώρες.

  1. Ναυσικά

    Ρε παιδί, αληθινά συγκινήθηκα. Μου θύμησε αυτό εδώ http://kapaworld.blogspot.gr/2015/04/42.html, και κάτι μέσα μου το ένιωσε οικείο (δε ξερω τι, δεν έχω φτάσει ποτέ στα άκρα μου!). Μπράβο και πάλι μπράβο, μέσα απο την καρδιά μου. Και σε νέους στόχους, λοιπόν!

  2. ophilos

    Ave (και αμέτρητα kudos)!
    Η Πάρνηθα σε περιμένει!
    😀

  3. katerina kapaworld

    Συγχαρητήρια…κάπως έτσι απλά μπαίνουν οι στόχοι στο μυαλό μας και μας αλλάζουν…Εύχομαι μακρινές μαγικές διαδρομές!

  4. Βαγγέλης

    συγχαρητήρια Κώστα το Μπράβο αξίζει σε σένα και ΜΟΝΟΝ ΕΎΧΟΜΑΙ να είσαι πάντα καλά και να σε δούμε από κοντά πάλι Καλό καλοκαίρι καλά Κρασάκια και Μεζεδάκια στη Καλαμάτα Εξάλλου ισχύει το alea jasta est

  5. Koyan Post author

    Σας ευχαριστώ όλους.
    Ναυσικά, άντε, να αφήσεις το πακέτο σε καμιά babysitter να αρχίσεις και εσύ τις διαδρομές σιγά σιγά…. (και η πεζοπορία καλή είναι). Αρκεί να σου δώσει καμία άδεια εκείνη η αφεντικίνα σου…..

    Χρήστο: μαζί στην Πάρνηθα?

    Κατερίνα: εσύ ήξερα ότι θα το καταλάβαινες πολύ, το έχεις πρόσφατο άλλωστε.

    Βαγγέλη: Οι γνώσεις μου στα λατινικά προέρχονται από τον Αστερίξ: Ως απάντηση λοιπόν: Bis repetita placent (και ελπίζω να τα π(ι)ούμε και στην Μυτιλήνη, και στην Καλαμάτα, και ίσως και στην Χίο)

  6. Pingback: Τριήμερο στην Κεφαλονιά – μέρος α’ | Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

  7. Vincent27

    Οι αντοχές Κώστα είναι πολύ περισσότερες απ`αυτές που νομίζουμε. Πολύ σε χαίρομαι!
    Κι εγώ δεν πίστευα ότι μπορώ να τρέξω 17 χλμ σε φαράγγι, αλλά το`κανα.
    Πάμε για τα μεγαλύτερα!

  8. Koyan Post author

    Γιώργο, όπως είχε πει ένας συνάδελφος που κάνει τέτοιες διαδρομές: “its in your mind. Its all in your mind”.
    Για πες λεπτομέρειες για τα 17χλμ στο φαράγγι

  9. Vincent27

    Αυτό ακριβώς που είπες.
    Πήγα με στόχο τις 3 ώρες. Πρώτη φορά θα έτρεχα τέτοια απόσταση και σε τέτοιο τερέν.
    2:41, 42ος στις 150 συμμετοχές. Όχι απλά το χάρηκα…
    Φύση, ο εαυτός σου και τίποτα άλλο. Και το θέμα δεν είναι ο χρόνος και τι θέση βγαίνεις.
    Είναι να κάνεις πράγματα καινούρια, αναζωογονητικά και να νιώθεις γεμάτος.
    Για σένα πάνω απ`όλα.
    Πιστεύω το εισέπραξες και με το παραπάνω.

  10. Pingback: Μα καλά, τρελός είσαι. Θα έρθεις από το Άμστερνταμ με το ποδήλατο? | Στο ά

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.