Μετά απο σχεδόν δυο βδομάδες στον δρόμο, οι εικόνες μέσα στο μυαλό μου έχουν κάπως (ή και παραπάνω από κάπως) μπλεχτεί. Ξεκίνησα να γράφω για την κάθε μέρα ξεχωριστά αλλά τα είχα μπλέξει τόσο που αποφάσισα ότι αφου τα θυμάμαι αχταρμά, ας τα γράψω όπως μου έρχονται. Τι είδα λοιπόν στις δύο βδομάδες? Τι μου έκανε περισσότερο εντύπωση από όλα? Οι ποδηλατόδρομοί τους. Στην ουσία (και αν έχεις κατάλληλο ποδήλατο), μπορείς να διασχίσεις ολόκληρη την Ευρώπη επάνω σε ποδηλατόδρομους (EuroVelo routes). Υπάρχουν 15 μεγάλες διαδρομές αλλά δεν είναι μόνο αυτές. Το μεγαλύτερο μέρος της δικής μας διαδρομής ήταν σε ποδηλατόδρομους που ένωναν απλά το ένα χωριό με το επόμενο, χωρίς να είναι μέρος των EuroVelo
Ολλανδία
Έχω ξαναοδηγήσει με ποδήλατο στην Ολλανδία, αλλά είχα περιοριστεί στο Άμστερνταμ. Τώρα διασχίσαμε στην ουσία την χώρα. Χωρίς να βγούμε από τον ποδηλατόδρομο ούτε ένα μέτρο!. Χωρίς καθόλου χώμα (αντίθετα με την Γερμανία, διάβασε παρακάτω), αφού το ποδήλατο είναι από τα κύρια μέσα μεταφοράς στην χώρα και το επίπεδο προσοχής τους σε αυτούς είναι ανώτερο από οτιδήποτε άλλο. Βεβαίως πολύ όμορφα κομμάτια διαδρομής, αλλά η αίσθηση που σου μένει είναι ότι “αυτό είναι το κύριο μέσο μεταφοράς στην χώρα, δεν πρέπει να υπάρχει μέρος που να μην μπορείς να πας με ποδήλατο”. Όπως ήξερα και από προηγούμενες φορές, αν κάνεις λάθος επάνω στον ποδηλατόδρομο (αν τον κλείσεις ενώ δεν πρέπει, αν είσαι στην λάθος πλευρά του, αν περπατάς επάνω του), τα ακούς κανονικά από τους Ολλανδούς. Κάνε στην άκρη φίλε μου να περάσουμε, εδώ οι ποδηλατόδρομοι είναι για να πάμε στην δουλειά μας, δεν είναι για βολτίτσες και εκδρομές.
Γερμανία
Από ότι μάθαμε εκ’ των υστέρων, όλες οι εφαρμογές που έχουν ποδηλατόδρομους της Γερμανίας δυστυχώς έχουν πάρει τα δεδομένα τους από το ίδιο μέρος (δεν ξέρω από που), και όποιο είναι αυτό θεωρεί ότι οι χωματόδρομοι είναι εντάξει για ποδήλατο. Το οποίο είχε νόημα στην Γερμανία, δεδομένου ότι είδαμε κυρίως ποδήλατα mountain και trecking, και πολύ πολύ λίγες κούρσες. Δυστυχώς εμείς, οι τρεις από τους τέσσερις ταξιδεύαμε με κούρσες. Έτσι βρεθήκαμε κάμποσες φορές να πηγαίνουμε σε έναν ποδηλατόδρομο και να βρισκόμαστε επάνω σε χώμα. Άντε να γυρίσεις πίσω στο προηγούμενο χωριό και να βρεις άλλο δρόμο να πας.
Δεν ήταν όλο έτσι βέβαια. Η πανέμορφη διαδρομή στον ποδηλατόδρομο δίπλα στον Ρήνο ήταν κυρίως άσφαλτος ή πλακόστρωτο. Έχει ως και το δικό της όνομα: EuroVelo 15 . 1230 χιλιόμετρα διαδρομής, περνάει από 9 μνημεία που έχουν χαρακτηριστεί World Heritage sites της Unesco μέσα από 4 χώρες. Η δικιά μας διαδρομή συνέπιπτε με αυτήν για περίπου 200 χιλιόμετρα. Περάσαμε μιάμιση μέρα δίπλα σε ποταμόπολοια, κάτω από κάστρα, σε οικισμούς κατοικημένους από την αρχαιότητα (ο ποταμός ήταν ζωή).
Το οδόστρωμα δεν ήταν το ίδιο καινούργιο όπως στην Ιταλία (ώς και πολύ λίγα κομμάτια χωμα είχε), αλλά ήταν τόσο όμορφο που άξιζε το ταρακούνημα.
Αυστριά
Στην Αυστρία βρεθήκαμε για λιγότερο από 24 ώρες, για 121 χιλιόμετρα. Από αυτά, κάναμε τα 70 σε δύο ποδηλατόδρομους. Τα 9 χιλιόμετρα δίπλα στην λίμνη Achense.
Και άλλα 60 χιλιόμετρα δίπλα στον ποταμό Inns, με τον ποδηλατόδρομο να διασχίζει τον ποταμό αρκετές φορές επάνω σε ξύλινες γέφυρες.
Ιταλία
Οι καταπληκτικοί ποδηλατόδρομοι: Με το που περάσαμε τα σύνορα Αυστρίας-Ιταλίας, στο πέρασμα Brenner στις Άλπεις, είδαμε μια πινακίδα για ποδηλατόδρομο. Δεν υπήρχε στον χάρτη του Google maps, και δεν είμασταν σίγουροι ότι οδηγούσε ακριβώς εκεί που πηγαίναμε, αλλά πιστοί στο πνεύμα της περιπέτειας (και για να αποφύγουμε τα αυτοκίνητα) τον ακολουθήσαμε. Και εκεί που πηγαίναμε στον ποδηλατόδρομο, μπαίνουμε μέσα σε τούνελ. Αλλά τούνελ παλιό και πολύ πιο πλατύ από όσο χρειαζόταν ο ποδηλατόδρομος.
Μας φάνηκε περίεργο. Συνεχίσαμε, και λίγο πιο κάτω νάσου και άλλο τούνελ. Και λιγο πιο κάτω ξανά. Ο ποδηλατόδρομος να είναι περιέργως μακρυά απο τον αυτοκινητόδρομο (ούτε που ακούγαμε τα αυτοκίνητα, πηγαίναμε από διαφορετικές πλαγιές), αλλά να περνάει από ένα καταπληκτικό τοπίο. Και αντίθετα από την Γερμανία, ήταν στρωμένος με πολύ καλή ποιότητα ασφάλτου, σε όλη την διαδρομή του. Και μέσα στην μέση του πουθενά, βλέπουμε στον ποδηλατόδρομο έναν εγκαταλελειμένο σταθμό τρένου!. Την ψιλιαστήκαμε, και αργότερα το επιβεβαιώσαμε: οι Ιταλοί ξηλώνουν τις ράγες από τις αχρησιμοποίητες παλιές γραμμές τρένου τους. Εντυπωσιακό και πανέμορφο.
(δείτε πως έχουν χρησιμοποιήσει μόνο τον μισό χώρο από αυτό που έπιαναν οι διπλές γραμμές του τρένου)
Τελειώνουμε την αρχική κατάβαση της πλαγιάς και βρίσκουμε τον δρόμο που θα μας οδηγούσε στην αρχή στο Bressanone και μετά στο Bolzano όπου θα διανυκτερεύμε. Και εκεί πέφτουμε πάνω σε άλλο ποδηλατόδρομο ο οποίος ακολουθεί τον ποταμό Adige (Αδίγης στα Ελληνικά, δεύτερος μεγαλύτερος ποταμός της Ιταλίας) και στον οποίο εμείς ταξιδέψαμε συνολικά 97 χιλιόμετρα, πριν τον αφήσουμε στο Τρέντο. Ο ποδηλατόδρομος συνέχιζε για πολλά πολλά χιλιόμετρα ακόμα.
Και αφού αφήσαμε αυτόν τον ποδηλατόδρομο, ανεβαίνουμε την ανηφόρα πάνω από το Τρέντο, και μαθαίνουμε από ποδηλάτες εκεί οτι υπάρχει άλλος ποδηλατόδρομος που ξεκινάει 20 χιλιόμετρα αργότερα στην διαδρομή μας, και πάει για άλλα 70 χιλιόμετρα, από την λίμνη Caldonazzo μέχρι εκεί που θα διανυκτερέυαμε στο Bassano del Grappa. Ποδηλατόδρομος ανάμεσα στους εντυπωσιακούς Δολομίτες, μέσα σε δάση και δίπλα (ξανά) σε ποτάμι.
Και σε αυτούς τους ποδηλατόδρομους, είδαμε δύο τρία μαγαζάκια (και τουλάχιστον ένα να φτιάχνεται), στα οποία στην ουσία δεν είχες πρόσβαση με άλλο τρόπο εκτός από ποδήλατο. Στάσεις ποδηλάτου, με ότι μπορεί να χρειαστείς (φαγητό, μπάρες, νερά, σαμπρέλες, σε ένα είχαν ως και ένα μικρό εργαστήριο για επισκευές ποδηλάτων, και βεβαίως μπύρες γιατί το θέμα είναι να περνάμε καλά)
Ενδιαφέρουσα σημείωση 1: Στην Γερμανία που εμείς συναντήσαμε το πρόβλημα με τους χωματόδρομους, ο περισσότερος κόσμος είχε ποδήλατα που ήταν άνετα στο χώμα. Στην Ιταλία από την άλλη, που οι ποδηλατόδρομοι ήταν φινετσάτοι και λες και ήσουν σε πίστα, είδαμε εκατοντάδες κούρσες. Δεν ξέρω αν είναι σχετικό (αν φτιάξαν τους ποδηλατόδρομους έτσι επειδή έχουν τόσες πολλές κούρσες, ή έχουν τόσες πολλές κούρσες επειδή έχουν δρόμους).
Ενδιαφέρουσα σημείωση 2: Σε κάποια φάση επάνω στον ποδηλατόδρομο πέσαμε σε ένα μπουλούκι από δεκάδες γερμανούς ηλικίας άνω των 60. Συζητώντας μαζί τους μάθαμε λοιπόν ότι κάνανε bike holidays: Υπάρχουν γραφεία που οργανώνουν ποδηλατικές διακοπές. Φορτώνουν τα ποδήλατα σε τεράστια τρέιλερ πίσω από πούλμαν, τους αφήνουν στο ψηλότερο σημείο ενός ωραίου ποδηλατόδρομου, και πάνε και τους μαζεύουν 50-60 χιλιόμετρα αργότερα. Τους πάνε στο ξενοδοχείο, και την άλλη μέρα σε άλλο ποδηλατόδρομο. Χωρίς ανηφόρες, χωρίς βαλίτσες. Best of both worlds.
Φοβερή διαδρομή! Μία ερώτηση. Το ποδήλατο το έβαλες στο αεροπλάνο, το νοίκιασες από Ολλανδία ή πήρες από εκεί? Πώς έγινε?
Eliza, το ποδήλατο το έβαλα στο αεροπλάνο και το πήρα μαζί μου. Πήρα ένα κουτί από το ποδηλατάδικο, έλυσα όσα κομμάτια δεν χωρούσαν (τιμόνι, μπροστά ρόδα, σέλα), ξεφούσκωσα λάστιχα, και πλήρωσα (στην KLM) 55 ευρώ για το ποδήλατο. Τόσο χρεώνει και η Aegean. Μετά έμαθα ότι η Transavia χρεώνει 35 ευρώ.
Το πιο ενδιαφέρον ήταν στο αεροδρόμιο στο Άμστερνταμ όπου βγήκα έξω, άνοιξα το κουτί και άρχισα να συναρμολογώ το ποδήλατο.
Ναι τους έχω δει να τα συναρμολογούν σε διάφορα αεροδρόμια…γλιτώνεις και τα μεταφορικά από το αεροδρόμιο I suppose… άρα πρέπει να έχεις ελάχιστα ρούχα/πράγματα ε? Και κοιμηθήκατε σε σκηνές ή ξενοδοχεία?
Είχα τα απολύτως απαραίτητα. (Θα κάνω ξεχωριστό post για αυτά). Και έπλενα σχεδόν κάθε βράδυ (και κάποιες φορές στέγνωνα με το μπιστολάκι για τα μαλλιά). Μέναμε σε airBnb κάθε βράδυ (επίσης θα είναι στο ξεχωριστό post για τα οργανωτικά).