To φετεινό TEDx Kalamata έγινε και πάλι στο Αρχαίο Θέατρο Μεσσήνης, με θέμα τα πρώτα βήματα, First Steps. Όπως και πέρισυ, το μεσημεράκι έριξε μια τρομερή μπόρα και αγχωθήκαμε λιγάκι (πάλι TEDβρεξ θα έχουμε είπαμε…), αλλά ευτυχώς καθάρισε μετά ο ουρανός και η εκδήλωση έγινε χωρίς βροχή. Όχι όμως και χωρίς προβλήματα καιρού, καθώς φύσαγε με αποτέλεσμα να πέσει η οθόνη μια φορά (το εγκεφαλικό που θα έπαθαν οι αρχαιολόγοι σκέφτομαι), είχε υγρασία και ψοφόκρυο. Το να διοργανώνεις μια τέτοια εκδήλωση σε έναν τέτοιο χώρο είναι βεβαίως κάτι απίθανα συμβολικό, όλοι αισθάνονται ένα δέος, η εκδήλωση και οι ομιλίες αποκτούν άλλο αέρα, αλλά δεν παύει να έχει τα προβλήματά του, καθώς κανείς δε μπορεί να ελέγξει τον καιρό και τα βατράχια!
12 ομιλητές ήρθαν φέτος και μας μίλησαν για τα πρώτα τους βήματα, τη στιγμή της ζωής τους που άλλαξε την πορεία τους, τη στιγμή που τους καθόρισε. Είχαν ενδιαφέρον όλες οι ομιλίες, αν και δε μπορώ να πω πως με ενθουσίασε, πως με εξιτάρισε κάποια, πως την άκουσα και άλλαξε κάτι μέσα μου. Ήταν κάπως πιο ουδέτερο αυτή τη φορά. Και έλειπε κάπως και το Entertainment από την εξίσωση. Ήταν δυο περφόρμερ (αν ο Kwong θεωρείται τέτοιος), αλλά κάναν ελάχιστα πράγματα.
Την παρουσίαση των ομιλητών την έκαναν φέτος οι διοργανωτές. Να μην γκρινιάξω και για αυτό, σίγουρα όμως ο Μαραβέγιας πέρισυ είχε δώσει ένα άλλο χρώμα. Τα παιδιά κάνουν καλή δουλειά στη διοργάνωση, αλλά με την παρουσίαση δε το έχουν και πολύ.
Πρώτος ομιλητής ο David Kwong. Ασχολείται με τη μαγεία, τα παζλ και τα σταυρόλεξα. Αφού μας είπε μερικά πράγματα για τον εαυτό του, διάλεξε και μια κοπέλα από το κοινό και μας έκανε μια επίδειξη. Το αποτέλεσμα αυτής ήταν να εκνευριστώ απίστευτα και να μη μπορώ να το ξεπεράσω μέχρι και σήμερα. Μας έδειξε πριν κάποια πράγματα άσχετα με την επίδειξη, για τον εαυτό του κλπ και μετά έβαλε την κοπέλα να χρωματίσει κάτι ζώα, με 5 διαφορετικά χρώματα. Δεν κοίταζε και της είπε να ξεκαπακώσει το μαρκαδόρο που διάλεξε (τυχαία κάθε φορά) και μετά της έλεγε ποιό ζώο να χρωματίσει. Το έκανε αυτή, πέταγε κάτω τον μαρκαδόρο, πήγαινε στον επόμενο κλπ. Μέχρι εδώ καλά. Είχε βάλει από πριν στην άκρη αυτός ένα χαρτί στο οποίο έχει κάνει “πρόβλεψη” του τι θα ζωγράφιζε η κοπέλα και με ποιό χρώμα. Όταν τελείωσε λοιπόν, άνοιξε το χαρτί και ως εκ θαύματος είχε κάνει σωστή πρόβλεψη! Και οκ, μέχρι εδώ λεμε καλά (αν εξαιρέσουμε πως κάπου τα μπουρδούκλωσε και την έβαλε στην πορεία να ξαναχρωματίσει από πάνω ένα ζώο γιατί προφανώς έκανε λάθος). Μετά όμως μας εξήγησε (και καλά) πώς το έκανε, δείχνοντάς μας πως μας είχε υποβάλλει πριν με τα slide του το τι θα κάνουμε. Πχ μας είχε δείξει ένα μεγάλο μπλε άλογο, άρα η κοπέλα ασυνείδητα έκανε το άλογο μπλε κλπ Έχω δει τέτοια βίντεο, ξέρω πως υπάρχουν άνθρωποι που το κάνουν αυτό με μεγάλη επιτυχία και δεν καταλαβαίνεις τίποτα, όμως αυτός δεν έκανε τίποτα τέτοιο. Για τον απλούστατο λόγο πως ΑΥΤΟΣ της έλεγε ποιό ζώο να χρωματίσει κάθε φορά, δεν το επέλεξε η κοπέλα! Αυτή πχ σήκωσε τον μπλε μαρκαδόρο, αλλά αυτός της είπε να χρωματίσει το άλογο. Δεν ήμουν η μόνη που το παρατήρησα αυτό και με χάλασε πάρα πολύ, γιατί στην ουσία ακύρωσε όλη την ομιλία του, δεν είχε τίποτα να μας πει παρά μια τεράστια μούφα θεωρώντας μας όλους μπούφους που θα την καταπιούμε. Το να με θεωρούν και να μου φέρονται σα χαζή είναι από τα πράγματα που με εξοργίζουν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Γι αυτό δε μπορώ να το ξεπεράσω… Τι TEDtalk ήταν αυτό;
Δεύτερος ομιλητής ο Homayoon Kazerooni, που μας έδειξε μια ματιά στο μέλλον, πώς θα είναι όταν εργάτες, νοσοκόμες, ηλικιωμένοι και άτομα με αναπηρίες χρησιμοποιούν εξωσκελετούς για να τους βοηθούν στην καθημερινότητά τους. Η τεχνολογία υπάρχει και εξελίσσεται και έχουμε να δούμε πολλά ενδιαφέροντα. Πολύ ωραίο θέμα, όχι τόσο καλός ομιλητής, τον αδίκησαν και τα μικρόφωνα που έκαναν διακοπές αλλά και το ατύχημα με την οθόνη που έπεσε.
Τρίτος ομιλητής ο Tim League. Μας τον παρουσίασαν ως θρύλο του κινηματογράφου, αλλά για να πω την αλήθεια δεν έχω ξανακούσει ποτέ ούτε το όνομά του, ούτε την αλυσίδα κινηματογράφων του, ούτε το φεστιβάλ που διοργανώνει. Παρ’ όλ’ αυτά η ομιλία του ήταν ιδιαίτερα διασκεδαστική, σε κρατούσε, είχε χιούμορ. Μας είπε για το πως και αυτός και η γυναίκα του “πέταξαν” έτοιμες καριέρες ως μηχανικός και βιολόγος για να αγοράσουν έναν κινηματογράφο, γιατί αυτό ήταν που αγαπούσαν. “Be happy, do what you love, and for the love of god, watch more movies!”
Τέταρτη στη σειρά η Μαριέττα Προβοπούλου, διευθύντρια των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην Ελλάδα. Μίλησε για το πώς έφτασε ως εκεί, πώς πήρε τις αποφάσεις της, τις εμπειρίες που έχει ζήσει. Για κάποιο λόγο στα αγγλικά…
Στη συνέχεια ανέβηκε ο Laurence O’ Rourke, ο ένας από τους δυο ομιλητές που περίμενε με αγωνία ο Γιώργος. Μας μίλησε για τη Rosetta, από τη στιγμή της εκτόξευσης μέχρι και σήμερα, τις αγωνίες που πέρασαν αλλά και τη χαρά όταν κατάλαβαν πως λειτουργεί ακόμα, δείχνοντάς μας μάλιστα σε πρώτη προβολή μια φωτογραφία που είχε τραβηχτεί την προηγούμενη μέρα. Είναι ασύλληπτο το πως οι ερευνητές ασχολούνται σχεδόν όλη τους την καριέρα με ένα αντικείμενο, χωρίς να ξέρουν καν αν θα έχει επιτυχία ή όχι. Ούτε καν μπορώ να φανταστώ τους υπολογισμούς και τη δουλειά που έριξαν τόσοι επιστήμονες για να πετύχει αυτό το πρότζεκτ.
Το πρώτο μέρος της εκδήλωσης έκλεισε η Zineb El Rhazoui, δημοσιογράφος του Charlie Hebdo που επέζησε γιατί έτυχε να μην είναι εκεί εκείνη την ημέρα. Σε μια καταρρακτώδη και παθιασμένη ομιλία μας είπε για τη ζωή της τώρα, που πάει παντού με σωματοφύλακες γιατί την κυνηγούν να τη σκοτώσουν, αλλά και για την ελευθερία του λόγου, τι είναι ρατσισμός, τι είναι ισλαμοφοβία. Του Γιώργου (που καθόταν δίπλα μου κι έτσι είχα την ευκαιρία να μιλάμε), του φάνηκε αδιανόητο το να ζει κανείς υπό την μόνιμη απειλή για τη ζωή του.
Το δεύτερο μέρος ξεκίνησε με την Monika, ελληνίδα τραγουδοποιό, που μας μίλησε για το πώς ξεκίνησε η επαφή της με τη μουσική, τι σημαίνει μουσική για αυτή και μετά μας έδειξε πόσο εύκολο είναι να δημιουργήσει κανείς ένα τραγούδι, ζητώντας τρεις συγχορδίες/νότες από το κοινό και μια λέξη. Και η δική της ομιλία στα αγγλικά…
Ο Rolf Landua ήταν ο δεύτερος που περίμενε ο Γιώργος με αγωνία. Φυσικός, εργάζεται στον CERN, μας μίλησε για το σύμπαν, από τι αποτελείται, για σκοτεινή ύλη και σκοτεινή ενέργεια, για το CERN… η χαρά του Γιώργου δηλαδή! Προωθεί τη συνεργασία σχολείων και εκπαιδευτικών με τον CERN και μακάρι να το πετύχει.
Τρίτη ομιλήτρια η Fio Silva Αργεντινή street artist, που μας μίλησε για το πώς ξεκίνησε την τέχνη της και τι σημαίνει για εκείνη. Φτιάχνει πολύ όμορφα γκράφιτι, μου άρεσαν τα χρώματα και τα θέματά της.
Τέταρτος ο Bob Carey, ο άνθρωπος που έχει ξεκινήσει το Tutu Project. Φοράει μια ροζ τουτού και φωτογραφίζεται παντού, υποστηρίζοντας γυναίκες που πάσχουν από καρκίνο του μαστού. Την ομιλία την έκανε φορώντας τη ροζ τουτού και η Ιωάννα είπε πως ήταν μάλλον η αγαπημένη της ομιλία.
Προτελευταία ανέβηκε στη σκηνή η Inna Shevchenko, επικεφαλής του ακτιβιστικού κινήματος Femen. Ήταν η δεύτερη παθιασμένη γυναίκα της βραδιάς, η δεύτερη που έχει βιώσει (αν και τόσο μικρή) τη βία απέναντί της ως αντίδραση στα πιστεύω της. Εάν δεν διαμαρτυρηθούμε για τα προβλήματα γύρω μας, αν έστω τα βλέπουμε και σιωπούμε, είμαστε μέρος του προβλήματος, γιατί με αυτό τον τρόπο εκτείθονται αυτοί που διαμαρτύρονται, μια που είναι μειονότητα. Ήταν πολύ δυνατή η ομιλία της και συγκλονιστικό το ακουστικό αρχείο της επίθεσης που δέχτηκε στην Κοπενχάγη.
Η εκδήλωση έκλεισε με την ομιλία της Andreja Pejic, ενός μοντέλου που ξεκίνησε την καριέρα ως άντρας και τώρα τη συνεχίζει ως γυναίκα. Μια δίμετρη κουκλάρα εδώ που τα λέμε… Δεν ξέρω αν είχε κάτι να πει ιδιαίτερο, αλλά ήταν κάπως περίεργο το γεγονός ότι την ακολουθούσε από πίσω ένας κινηματογραφιστής δικός της (πάνω στη σκηνή δηλαδή ήταν δυο άτομα, αυτή και ο κινηματογραφιστής) και ενώ μίλαγε πόζαρε διαρκώς, ήταν όλη την ώρα λες και ήταν στην πασαρέλα.
Στα παιδιά άρεσαν οι ομιλίες και το χάρηκαν. Εμένα όπως είπα και στην αρχή, μου φάνηκε καλό, αλλά πιο ουδέτερο από άλλες φορές. Είχα μεγάλο θέμα με το κρύο (όπως και όλοι άλλωστε), ο προτζέκτορας δε τους λειτουργούσε σωστά, σχεδόν κανείς δε μπορούσε να πατήσει το κλικ σωστά για να αλλάξει το slide… Προφανώς βέβαια και θα συνεχίσουμε να πηγαίνουμε, γιατί στο συνολο είναι μια ιδιαίτερα αξιέπαινη προσπάθεια και πρέπει οπωσδήποτε να γίνονται τέτοια στην πόλη μας. Απλώς την επόμενη φορά, αν γίνει στον ίδιο χώρο, εκτός από μαξιλάρι θα έχουμε μαζί και κουβέρτα!
Παρά την γκρίνια μου, θα δώσω συγχαρητήρια σε όλους όσοι πήραν μέρος και προσπάθησαν για τη διοργάνωση αυτή, τους εθελοντές, τους εργαζόμενους στον αρχαιολογικό χώρο. Τους θαυμάζω όλους!
Δείτε παραπάνω πληροφορίες για τους ομιλητές στο site του TEDx Kalamata, και δείτε περισσότερες φωτογραφίες από την εκδήλωση από την εφημερίδα Ελευθερία.