Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Περί επιστημονικής φαντασίας

Όπως πάντα βλέπουμε και διαβάζουμε επιστημονική φαντασία. Το τελευταίο διάστημα έχει τύχει να δούμε πολύ αξιόλογα δείγματα επιστημονικής φαντασίας, από αυτά που σε κάνουν να σκέφτεσαι, να βλέπεις τον κόσμο γύρω σου μέ άλλο μάτι και να αξιολογείς διαφορετικά ορισμένα πράγματα.

Πρώτα ήταν η ταινία “The man from earth”. Δεν έχει έρθει απ’ όσο ξέρω στην Ελλάδα και φαντάζομαι πως ούτε πρόκειται. Για μια απλή εκδοχή της κριτικής μου, πηγαίντε στις Κριτικές. Εάν δεν είστε spoiler freaks, διαβάστε παρακάτω.

————————————————————————————-
————————————————————————————-

Η ταινία θα μπορούσε να είναι θεατρικό έργο. Ένας διάλογος μεταξύ φίλων σε ένα δωμάτιο. Τίποτα άλλο. Όμως ένας διάλογος ανάμεσα σε μορφωμένους ανθρώπους που διαπραγματεύεται ένα σοβαρό θέμα. Την αθανασία. Σε πολλά έργα έχουμε δει αθάνατους, αλλά εδώ γίνεται μια φιλοσοφική συζήτηση στην οποία πραγματεύονται την αθανασία από διάφορες σκοπιές. Ιστορικά, με το τι μπορεί να έχει δει ένας άνθρωπος που έχει ζήσει 14000 χρόνια και το τι θυμάται απ’ όλ’αυτά, πως κάτι που είναι ασήμαντο σήμερα, αύριο αποδεικνύεται πολύτιμο και το αντίθετο. Ψυχολογικά από τη σκοπιά του αθάνατου, κατά πόσο κουράζει ένα τέτοιο ταξίδι τόσων χιλιετηρίδων, αλλά και από τη σκοπιά των γύρω του. Την επίπτωση που μπορεί να έχει στην ψυχολογία των θνητών η γνώση πως ο φίλος τους είναι αθάνατος. Και θρησκευτικά, στο πως ξεκινά κανείς τη ζωή του πιστεύοντας, αλλά σιγά σιγά, με όσα βλέπει και βιώνει, καταλήγει να μην πιστεύει. Και ίσως καμιά φορά να επηρεάζει και τα γεγονότα χωρίς να το θέλει, ώστε αυτά να παίρνουν μια τροπή απροσδόκητη.

Εκτός του ότι όσα γίνονται και λέγονται στην ταινία σου μένουν για μέρες και μέρες και θέλεις να τα αναλύσεις, εκτός δηλαδή του σεναρίου που πιστεύω είναι εκπληκτικό, είναι καλοί και οι ηθοποιοί (χωρίς κανείς να είναι ιδιαίτερα γνωστός). Οι χαρακτήρες είναι άψογοι, ο κάθε ένας διαφορετικός και ο τρόπος που δέχονται (ή όχι) αυτά που ακούνε, απόλυτα πιστευτός.

Την προτείνω ανεπιφύλακτα σε όσους έχουν ανοιχτό μυαλό

————————————————————————————-
————————————————————————————-

Μετά ήταν δύο επεισόδια της σειράς Torchwood. Στο ένα κάποιος εξωγήινος μπορεί να εισχωρεί στο μυαλό του ανθρώπου και να αλλάζει τις μνήμες του. Και με αυτόν τον τρόπο αλλάζει εντελώς ο χαρακτήρας τους. Μέχρι τώρα δεν είχα σκεφτεί το πόσο ο χαρακτήρας μας είναι άμεσα συνδεδεμένος με τις μνήμες μας. Κάποτε είχε έρθει η συζήτηση στο κατά πόσο θα ήμουν η ίδια εάν βρισκόμουν σε άλλο σώμα. Θεώρησα πως θα ήμουν η ίδια, ακόμα και αν έμπαινα σε σώμα μαύρου χοντρού. Όμως νομίζω κάνω μεγάλο λάθος. Στο τέλος είμαστε το σύνολο από τις μνήμες και τις εμπειρίες μας. Εάν καποιος σε κάνει να πιστέψεις πως έχεις σκοτώσει 10 άνθρώπους, τότε αυτό θα σε κάνει αυτόματα φονιά.

Είχε πολύ ενδιαφέρον αυτό το επεισόδιο. Επίσης είχε ενδιαφέρον ένα ακόμα, όπου ένας από τους πρωταγωνιστές πεθαίνει. Τον ξαναφέρνουν πίσω, αλλά το σώμα του είναι νεκρό. Από τη μια δεν γερνάει, αλλά από την άλλη δεν λειτουργεί κανένα όργανο με αποτέλεσμα να μην μπορεί να φάει, πιεί ή κοιμηθεί. Δεν επουλώνονται τραύματα, άρα είναι πραγματικά εύθραυστος. Μια διαφορετική μορφή αθανασίας. Τρομακτικό.

Μπορεί να βλέπεις και τις μάπες, αλλά η καλή επιστημονική φαντασία σε αποζημιώνει με το παραπάνω. Άλλωστε στα περισσότερα είδη,  αυτό δεν συμβαίνει;

4 thoughts on “Περί επιστημονικής φαντασίας

  1. toomanytribbles

    είδα και γω το ‘the man from earth’ πριν λίγες μέρες και μ’απασχόλησε αρκετές μέρες μετά, σε σημείο που ήθελα να γράψω ενα review. you beat me to it, αλλα μπορεί να το κάνω ένυγουέη. δεν ήταν πρωτότυπη η ιδέα του σεναρίου αλλα ή εκτέλεση ήταν πάρα πολύ καλή.

  2. Sophia

    Πάντα η επιστημονική φαντασία καταπιάνεται με issues στα οποία πρέπει να come to terms with (μα τι ωραία έκφραση…) και για αυτό θεωρώ πως είναι ένα καταπληκτικό είδος!!!
    ;-D

  3. Θανάσης

    Ακουγεται πολυ ενδιαφερον το “The man from earth”. Αναρωτιεμαι αν μπορω να βρω το σεναριο μονο (ανεφερες θεατρικο και μου εβαλες ιδεες 🙂 ).
    Αυτο που ειπες για τον ευατο σου σε συνδυασμο το σωμα σου μου θυμησε το Beyond Rejection by Jusatin Leiber. Το ειχα διαβασει στο The Mind’s I (“Το Εγώ της Νόησης” ο ελληνικος τιτλος) ενα εξαιρετικο βιβλιο για την σκεψη, την συνειδηση και την αισθηση του εαυτου μας. Το εχω σε η-μορφη, θα σας το στειλω με εμαιλ.

  4. Pingback: Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα » Blog Archive » Σ/κ και ταινίες

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.