Δεν ξέρω αν είναι αξιοπερίεργο ή αν όλα τα παιδάκια αυτής της ηλικίας παρατηρούν τον κόσμο γύρω τους και αναλύουν το τι συμβαίνει. Ξέρω όμως ότι όταν το κάνει ο Γιώργος, εγώ, ως γνήσια χαζομαμά, εκπλήσσομαι!
Χτες λοιπόν εκεί που τρώγαμε όλοι μαζί, είχε μπροστά του ο Γιώργος ένα ποτήρι με νερό. Όταν τελειώσαμε και μάζευε τα πιάτα του, έβαλε μέσα στο ποτήρι του το κουτάλι. Και ακολούθησε η εξής παρατήρηση:
-Μαμά, όταν βάζεις το κουτάλι μέσα στο ποτήρι, το νερό ανεβαίνει. Δηλαδή πριν έφτανε μέχρι εδώ (δείχνει ένα σημείο στο ποτήρι), ενώ μετά φτάνει μέχρι εδώ (δείχνει ένα σημείο πιο ψηλά). Το έχω παρατηρήσει πολλές φορές.
-Γιατί λες να ανεβαίνει το νερό;
-(στην αρχή διστάζει λίγο, το σκέφτεται) Γιατί το κουτάλι είναι στερεό. Και όταν μπαίνει μέσα στο ποτήρι, το νερό που ήταν σε εκείνο το σημείο, δεν μπορεί να πάει πια εκεί, γιατί δεν μπορεί να μπει μέσα στο κουτάλι… Άρα πάει πιο πάνω το νερό.
Ε, μετά από αυτό ξαναδιαβάσαμε ένα βιβλίο με τον Αρχιμήδη που μας είχαν φέρει και είπαμε θα κάνουμε διάφορα πειράματα. Αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν το “το έχω παρατηρήσει”. Ότι δηλαδή βλέπει τα πράγματα γύρω του και το μυαλό του δουλεύει προσπαθώντας να βρει γιατί συμβαίνει. Είπαμε, είμαι χαζομαμά!
Ενθυμούμενος τον εαυτό μου και όσα παιδιά έχω παρατηρήσει στη ηλικία αυτή, θα έλεγα ότι πολλά παιδιά το κάνουν. Η διαφορά είναι ότι εσείς έχετε δώσει στα δικά σας το θάρρος και την πρωτοβουλία να ρωτούν –και όταν το κάνουν, ασχολείστε μαζί τους ώστε να βρουν «μαιευτικά» τα ίδια τη λύση. Αυτό είναι κάτι εξαιρετικό και σπάνιο.
Στο τέλος του λυκείου κατέγραψα τρία ερωτήματα καθημερινής φυσικής που προσωπικά είχα ήδη από το δημοτικό. Το εντυπωσιακό είναι ότι στις επόμενες τάξεις δεν είχα βρει τις απαντήσεις …απλώς είχα ξεχάσει τα ερωτήματα (οι παλιότεροι θα θυμούνται κάτι σχετικό από τον Χάρυ Κλυνν).
Επίσης εντυπωσιακό είναι ότι ούτε οι συμμαθητές μου ήξεραν τις απαντήσεις. Κάποια χρόνια αργότερα διαπίστωσα ότι πολλοί πτυχιούχοι θετικής κατεύθυνσης επίσης δεν τις ήξεραν. Κι όμως είναι ζητήματα για τα οποία θεωρώ ότι οι περισσότεροι μας έχουμε κάποια στιγμή αναρωτηθεί:
– Γιατί το ηλιοβασίλεμα είναι κόκκινο;
– Γιατί το ουράνιο τόξο έχει σχήμα τόξου;
– Τι είναι μια φλόγα;
Τις απαντήσεις προφανώς τις βρήκα έκτοτε, αλλά θα σας αφήσω να τις αναζητήσετε με τα δικά σας μέσα αν ενδιαφέρεστε 🙂
xxx
alx
Αλέξανδρε αυτό το τελευταίο το έχω ήδη ακούσει από το Γιώργο με την ερώτηση: τι είναι η φωτιά, αέριο, υγρό ή στερεό; Κάτι που δεν κατάφερα να του απαντήσω με όση βεβαιότητα θα ήθελα.
Εκτός από αυτά τα ερωτήματα, νομίζω υπάρχουν πολλά πολλά ακόμα που μέσα στην απλότητά τους δεν έχουμε κάτσει να σκεφτούμε γιατί είναι έτσι. Γι’ατυό και πολλές φορές είμαστε ανήμποροι να απαντήσουμε στις ερωτήσεις των παιδιών. Γιατί ρωτάνε κάτι που για μας είναι τόσο προφανές, ώστε δεν κάτσαμε ποτέ να το ψάξουμε.
Πρόσφατα είχα διαβάσει ένα πολύ ωραίο βιβλίο, το The book of general ingorance, το οποίο είχε τέτοιες απορίες με τις λύσεις τους (μέσα σε αυτά και το κόκκινο ηλιοβασίλεμα).
Αρκετά παιδιά το παρατηρούν, πολύ λιγότερα το σκέφτονται και ακόμα πιο λίγα φτάνουν μέχρι την λύση με λογικές διαδικασίες. Πότε είπαμε θα έχω μαθητή το Γιώργο?
;-D
Όταν με το καλό έρθεις Καλαμάτα Σοφία μου!!! 🙂
Στέλλα, αν βρεις πάρε και «Το Πανηγύρι της Φυσικής»!
xxx
alx
Και τα παιδιά σου είναι πανέξυπνα και παρατηρητικά!
Περαστικά στο βλαστάρι σου. Δεν σε παρηγορεί να σου πω πως όλοι οι γονείς έχουμε περάσει παρόμοιες αν όχι χειρότερες καταστάσεις. Τόμους γεμίζουμε με κάτι τέτοια. Υπομονή και κουράγιο.