Τώρα είναι καλά.
Την τρίτη ο Γιώργος έπεσε και χτύπησε
(Παρένθεση: ο Γιώργος είναι λίγο αγριμάκι. Σκαρφαλώνει παντού, συνέχεια του λέμε μην πέσεις και να μην κάνει ακροβατικά. Ε, δεν έπεσε κάνοντας ακροβατικά, έπεσε πηγαίνοντας να πετάξει ένα σκουπιδάκι, όταν πρόσθετε δικιά του σελίδα σε ένα βιβλίο. Βιβλίο=επικίνδυνο πράμα. Τέλος παρένθεσης).
Έχει μία πληγή στον εξωτερικό ακουστικό πόρο, και μία συγκέντρωση αίματος σε κάποιο κοκκαλάκι πίσω από το αυτί. Οι γιατροί μας είπαν ότι θα αποροφηθεί από μόνο του και μας καθυσήχασαν (όσο γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις), αλλά ο μικρός θα μείνει στο νοσοκομείο όλο το σαββατοκύριακο.
Εχτές ξαναβρήκε το κέφι του και νιώσαμε καλύτερα.
Στον ΩΡΛ έγινε η παρακάτω συζήτηση:
Ο ΩΡΛ προς εμένα:
-Για το συγκεντρωμένο αίμα θα πρέπει να πάρει μακροχρόνια αντιβίωση.
Ο Γιώργος:
-ΤΙ? Πόσα χρόνια είναι το μακροχρόνια δηλαδή?
Ο ΩΡΛ βάζει τα γέλια και του απαντάει:
-Όχι χρόνια Γιώργο. Για 15 μέρες.
-Εντάξει, λέει ο Γιώργος.
Ο γιατρός σε όλη την υπόλοιπη εξέταση σταμάτησε να μου λέει εμένα τι γίνεται και τι πρέπει να γίνει, και μιλούσε κατευθείαν στον Γιώργο.
Περαστικά στο Γιώργο!
ΧΑΧΑΧΑΧΑ!!! Καλός ο ωρυλάς!!! Θα τον επισκεφτώ κι εγώ, γιατί πολλά κουφά ακούω τελευταία και δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα!!! Όντως, τα βιβλία και το σελοτέιπ είναι επικίνδυνα πράγματα (καλά, ελπίζω να έβγαλες φωτό την επίμαχη σελίδα, είναι φανταστική) και η βαρύτητα, δεν πάει ποτέ διακοπές!!
;-D
Pingback: Ένα περιστατικό, δυο τρόποι να το θυμάσαι | Στο άπειρο και ακόμα παραπέ