Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Είχα γράψει όταν είχα τελειώσει το πρώτο βιβλίο της τριλογίας, το The girl with the dragon tattoo (το οποίο originally στη γλώσσα του, λέγεται Men who hate women).

Tώρα τελείωσα το δεύτερο και το τρίτο, το The girl who played with fire και το The girl who kicked the hornet’s nest. Πραγματικά δε μπορείς να τα σταματήσεις αυτά τα βιβλία. Είναι από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό και δεν έχουν την απήχηση που έχουν άδικα.

Το πρώτο βιβλίο θα μπορούσε κανείς να το διαβάσει και να σταματήσει εκεί. Η ιστορία ολοκληρώνεται, ή έτσι νομίζεις. Όμως η ιστορία έχει πολύ ψωμί ακόμα. Διαβάζω πως ο Stieg Larsson είχε στο μυαλό του μια σειρά από 10 βιβλία και πως είχε ήδη προχωρήσει πολύ στο τέταρτο όταν πέθανε ξαφνικά. Στο τέταρτο θα μαθαίναμε περισσότερα για το παρελθόν της Lisbeth και τι είναι όλα τα τατουάζ της. Ευτυχώς για μας, η ιστορία φαίνεται να τελειώνει και στο τρίτο βιβλίο, δε σε αφήνει δηλαδή στη μέση. Στο δεύτερο θα έμενες με απορίες, φαινόταν πως έχει να πει ακόμα πράγματα. Στο τρίτο σου τις λύνει. Και προφανώς είχε σκοπό να σου λύσει και τις απορίες που ΔΕΝ είχες ακόμα…

Ως προς τη γραφή του, μου θύμισε τον Peter Hamilton. Όχι φυσικά λόγω θέματος, μια που δεν έχουν καμία σχέση, αλλά ως προς το πως χειρίζεται τους χαρακτήρες του. Θα μπορούσε να στα δώσει όλα πολύ πιο επιφανειακά και δε θα είχες πρόβλημα. Θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει λιγότερους χαρακτήρες και πάλι δε θα σου φαινόταν. Και θα μπορούσε, τους χαρακτήρες αυτούς τους τρίτους, τέταρτους, που εμφανίζονται μόνο σε δυο γραμμές όλου του βιβλίου, να στους δώσει έτσι, ώς ένα απλό όνομα. Όμως δεν αρκείται σε κάτι τέτοιο. Δίνει απίστευτο βάθος στους πάντες, δικαιολογεί τα πάντα και περιγράφει τόπους, χώρους, σκηνές και χαρακτήρες με απίστευτη λεπτομέρεια.

Με τα βιβλία αυτά έχει γίνει χαμός. Έγιναν μπεστ σέλλερ, έγιναν ταινίες στη Σουηδία, το extended version τους έγινε μίνι σειρά και τώρα γίνονται ταινίες από το Hollywood. Λίγα βιβλία μη επιστημονικής φαντασίας ή φάνταζι με τραβάνε τόσο, οπότε καταλαβαίνεται πως υπάρχει λόγος για αυτόν τον χαμό!