Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Μπορεί να άργησε (;) λίγο, αλλά ήρθε και σε μας.
Χαριποτερομανία.
Βρέθηκε κάποιος που στα μάτια του Γιώργου είναι καλύτερος από τον Νταρθ Βέιντερ. Αυτό από μόνο του είναι μεγάλο επίτευγμα.
Χτες, δεν ξέρω πως, τα παιδιά είδανε την πρώτη ταινία του Χάρι Πότερ. Πρέπει να την είχαν ξαναδεί παλιά (ο Γιώργος τουλάχιστον), αλλά δεν τους είχε κάνει τόσο μεγάλη εντύπωση. Και τότε τους άρεσε και αν θυμάμαι καλά και τότε τους είχα διαβάσει κομμάτι από το βιβλίο, αλλά τώρα ενθουσιάστηκαν. Ο Γιώργος έλεγε πως είναι ο Χάρι Πότερ (και φυσικά το ίδιο έλεγε μετά και η Ιωάννα). Μάλιστα άλλαξε γνώμη και δεν θέλει πια τούρτα Νταρθ Βέιντερ, θέλει τούρτα Χάρι Πότερ (δεν ξέρω τι είναι πιο δύσκολο). Και τις απόκριες θέλει να ντυθούμε όλοι κάτι από τον Χάρι Πότερ. Αυτός Χάρι φυσικά, ο μπαμπάς Χάγκριντ (έχει το κατάλληλο ύψος), η Ιωάννα Ερμιόνη και εγώ ο Βόλντεμορτ (!). Φαντάζομαι πάντα κάποιος πρέπει να είναι ο κακός.
Το βράδυ θα τους διαβάζω από εδώ και πέρα το “Χάρυ Πότερ και η Φιλοσοφική Λίθος”. Από λίγο κάθε βράδυ και ας μας πάρει και 2 χρόνια είπε.
Με αυτή τη σκέψη κοιμήθηκε με αυτή ξύπνησε. Θέλει στρογγυλά γυαλιά σαν του Χάρυ. Εγώ ψάχνω 5 χρόνια να βρω τέτοια γυαλιά και δεν βρίσκω! Νομίζω πως θα αρχίσει να εύχεται να έχει μυωπία μόνο και μόνο για να πάρει γυαλιά!
Είναι φοβερός ο αντίκτυπος που έχει αυτό το βιβλίο στα παιδιά (και στους μεγάλους εδώ που τα λέμε). Φυσικά το καταλαβαίνω απόλυτα, μια που εγώ είναι η πρώτη οπαδός. Εγώ έκανα preorder 6 μήνες πριν για το τελευταίο βιβλίο του Χάρυ, τι να πω στον Γιώργο;
Το μόνο που έχω να πω, είναι πως χαίρομαι που αυτή τη φορά στις απόκριες, ο γιός μας θα ντυθεί κάτι που θα το αναγνωρίζουν τουλάχιστον τα άλλα παιδιά!