Πόσος καιρός έχει περάσει από τότε που έλεγα πως τελειώσαμε τα τσιμέντα; Πολύς. Και τι έχει γίνει από τότε; Θα μπορούσα να πω και τίποτα, αλλά να μην είμαι και πολύ γκρινιάρα… Όλο και κάτι έχει γίνει.. για να μας σπάσει τα νεύρα!
1ον Δάνειο δεν έχουμε δει ΑΚΟΜΑ.
Αφού μετά από ένα μήνα που είχαμε κάνει τα χαρτιά μας, μας είπαν πως υπήρχε κάποιο πρόβλημα με το κτηματολόγιο (και επί ένα ολόκληρο μήνα δεν γινόταν τίποτα γιατί κανείς δεν σκέφτηκε να μας ειδοποιήσει), τρέξαμε, εκνευριστήκαμε, πληρώσαμε, περιμέναμε και επιτέλους έτοιμα τα χαρτιά. Αλλά αυτή τη φορά έπεσε άρρωστος ο διευθυντής της τράπεζας που ήταν υπεύθυνος και πάλι καθυστερήσαμε. Και όταν πιέσαμε λίγο την κατάσταση και τα στείλαν τα χαρτιά στην Αθήνα και ξαναπιέσαμε λίγο για να δούμε ότι όλα είναι καλά, μάθαμε πως όχι, δεν είναι όλα εντάξει, γιατί το φύλλο προσδιορισμού αντικειμενικής αξίας ήταν του 2005 (αφού τότε είχαμε δώσει τα χαρτιά μας!) και δεν τους κάνει πλέον γιατί έχουν αλλάξει οι αντικειμενικές αξίες. Άντε πάλι τρέξε, πλήρωσε, έτοιμο και αυτό το χαρτί και ίσως αυτό το ένα πράγμα να ήταν και για καλό. Γιατί ανέβηκαν οι αντικειμενικές αξίες και έτσι τώρα θα πάρουμε λίγο μεγαλύτερο επιδοτούμενο. Ελπίζω από Δευτέρα που θα έχει γυρίσει και ο διευθυντής και έχουμε πλέον πάει όλα τα χαρτιά, να δούμε τη λύση σε αυτό το θέμα.
2ον Τούβλα δεν έχουν ξεκινήσει ΑΚΟΜΑ
Αυτό και αν ήταν να τρελαθεί κανείς. Λέμε του αρχιτέκτονα, πρέπει να καθαριστεί ο χώρος για να έρθει ο τουβλάς. Λέει αυτός, περιμένετε ακόμα, να τελειώσουν οι καλουπατζήδες, να φτιαχτεί η μάντρα, για να μπορέσει ο εκσκαφέας να απλώσει τα χώματα παντού. Εντάξει λογικό, να περιμένουμε. Βλέπω εγώ μετά, όταν βάλαμε τα σύνορα, πως η μάντρα θα πρέπει να πάει ακριβώς εκεί που είναι όλα τα χώματα. Άρα για να μπει η μάντρα πρέπει πρώτα να έρθει ο εκσκαφέας και αναγκαστικά θα τον πληρώσουμε δύο φορές. Ο αρχιτέκτονας όμως είχε άλλη γνώμη. Έτσι, μια που αυτός είναι ο ειδικός, περιμέναμε. Μέχρι που ήρθε και μας είπε πως, ξέρετε κάτι, πρέπει πρώτα να έρθει ο εκσκαφέας γιατί τα χώματα εμποδίζουν. Σώπα, μεγάλε, αλήθεια; Και μια που θα έρθει ο εκσκαφέας, πρέπει να ρίξουμε χώματα μπροστά, για να φύγουν οι λάσπες και να μπορέσει να έρθει το φορτηγό με τα τούβλα και να μη βουλιάξει. Και αφού έχουμε τρέξει, πάρει χιλιάδες τηλέφωνα για να κανονίσουμε με όλους τους μαστόρους, βιαζόμαστε για να μπορέσουν να αρχίσουν τα τούβλα, έρχεται ο εκσκαφέας, ρίχνουν και χαλίκι, όλα έτοιμα, λέει ο αρχιτέκτονας “α, δεν μπορεί να έρθει το φορτηγό, γιατί έβρεξε και ό,τι και να έχετε κάνει, θα βουλιάξει”. Και αφού τα ακυρώνουμε, λέει ο εκσκαφέας πως “μα τι λέτε, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα”. Λέει ο αρχιτέκτονας “άντε βιαστείτε, βρείτε κανένα αλβανό να σας καθαρίσει την οικοδομή, να αρχίσει ο μάστορας με τα τούβλα. Κάντε γρήγορα, γιατί ο άλλος θα βρει αλλού δουλειά!”. Τρέχει ο Κωνσταντίνος, βρίσκει άνθρωπο μέσα στο σαββατοκύριακο, καθαρίζουν τον πρώτο όροφο και μετά μαθαίνει πως όχι φυσικά, το δεύτερο έπρεπε να καθαρίσεις, γιατί από εκεί ξεκινάνε (μα πρώτη φορά χτίζετε τέλος πάντων; Μυρίστε τα νύχια σας). Και γιατί βιάζεστε; Αφού ακόμα δεν έχει γίνει η μάντρα, δεν έχει καθαριστεί ο χώρος, δεν έχουν πάρει από τον πάνω όροφο τα ξύλα οι άλλοι… Και μετά έρχεται και ο τουβλατζής και λέει “καθάρισες μόνο κάτω; ε και τι έγινε; θα βάλω εγώ ένα παιδί και θα καθαρίσει και πάνω “(εμείς ποιόν θα καθαρίσουμε δεν ξέρω). Και συνεχίζει να βρέχει….
Αφού λοιπόν περάσαμε μερικές μέρες πολύ πιεσμένοι, γιατί όλοι μας πιέζανε να κάνουμε και να κανονίσουμε και στο τέλος ό,τι κάναμε ήταν μάταιο, και πιεσμένοι γιατί θα θέλανε όλοι λεφτά κι εμείς λεφτά πια γιόκ, στο τέλος πήραμε τις εξής αποφάσεις: πρέπει μερικές φορές να τον γράφουμε τον αρχιτέκτονα, πρέπει να ηρεμήσουμε και πρέπει όλα να τα παίρνουμε λίγο πιο ελαφριά. Άλλωστε ακομα και αν όλα πάνε στραβά, έχουμε από πίσω μας κόσμο να μας στηρίξει.
Επίσης πιστεύουμε πως από εδώ και πέρα τα πράγματα θα πάνε λίγο καλύτερα. Το δάνειο, τι στο καλό, πιστεύουμε πως θα βγει μεσα στην εβδομάδα, τα τούβλα θα ξεκινήσουν από αύριο (αν δεν ρίχνει κατακλυσμούς), προσφορές έχουμε πάρει από υδραυλικούς, κάσες, ηλεκτρολόγο, σοβατζήδες και έχουμε κανονίσει τα συνεργεία αυτά που θα έρθουν μετά τα τούβλα. Έχουμε δει για είδη υγειινής, έχουμε επιλέξει πλακάκια για το πάτωμα, έχουμε κανονίσει για την ενδοδαπέδια…
Ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες…
Όπως άκουσα πέρσι όσο έχτιζα το σπίτι μου 10^1000 φορές “αν δεν χτίσεις κι αν δεν παντρέψεις δεν ξέρεις τι θα πει ζωή!!!” (Μπλιαχ)
Αυτό που συνέβη τώρα που περιμένετε μόνο το χτίστη, σχημάτισέ το στο μυαλό σου για τις προσεχείς φάσεις, όταν θα δουλεύουν ταυτόχρονα σοβατζής, ηλεκτρολόγος, υδραυλικός, θέρμανση και ίσως πλακατζής, μπογιατζής κτλ, κτλ, κτλ… (εννοείται ότι ποτέ κανένας από τους παραπάνω δεν υπάρχει περίπτωση να λάβει υπόψη του κανέναν άλλο από τους παραπάνω ή εσάς).
Πάντως υπάρχει λύση, η οποία είναι ιδιαίτερα απλή: Πουλάτε το οικόπεδο όσο όσο, μαζεύετε τα πράγματα σας και μεταναστεύετε σχεδόν οπουδήποτε σας αρέσει. Το νέο σπίτι που θα ξεκινήσετε να χτίζετε εκεί σίγουρα θα γίνει με σχέδιο και προβλέψεις, χρονικό προγραμματισμό και βεβαίως PROJECT MANAGEMENT. Το τελευταίο αναφέρεται αγγλιστί γιατί ελληνιστί έχουμε μόνο ΚΟΥΛΟΥΒΑΧΑΤΑ!!!