Πολύ καιρό τώρα, μήνες ολόκληρους, κουνιόταν αυτό το δοντάκι.
Τις τελευταίες μέρες ήταν η καλύτερή της, γιατί “αηδίαζε” τη μαμά πολύ! Το κούναγε πέρα δώθε με τη γλώσσα. Εδώ στη φωτογραφία, ένα μουτράκι με μουστάκια από γάλα, κάνει επίδειξη του πως αηδιάζει τη μαμά 🙂
Καιρός ήταν λοιπόν να φύγει. Λίγο πριν το πάρτυ το Σάββατο, το έπιασε με το χέρι της και το τράβηξε. Το είχε κάνει κι άλλες φορές (ελαφριά πάντα) και έτσι δε νομίζω πως περίμενε να γίνει κάτι. Αυτό όμως δεν κρατιόταν πια από πουθενά κι έτσι… της έμεινε στο χέρι!
Στην αρχή ένιωσε λίγο περίεργα που είχε ένα τεράστιο κενό στο στόμα και πήγε να βάλει τα κλάματα. Αυτό όμως κράτησε δευτερόλεπτα. Μετά, γεμάτη χαρά και περηφάνια, άρχισε να δείχνει το κενό παντού!
Κάθε φορά που τη βλέπω, γελάω. Δεν μπορώ να συγκρατηθώ! Έχει τόση πολύ πλάκα με αυτή την τεράστια τρύπα στο στόμα! Μου φτιάχνει συνεχώς τη διάθεση…
Μπορεί να σφυρίζει και αστεία τώρα!!!!!
;-Ρ
Χαχαχα, με γεια Ιωαννα!
apithanes fotografies!!!
Ti fatsoula einai to Iwannaki!!!!!! :))))))
Ma pws na mi sou ftiaksei ti diathesi???? :)))
Στέλλα μου η Ιωάννα όπως και να έχει είναι μια γλύκα!
Τώρα που της βγήκε και το δοντάκι, έχει μια ξεχωριστή γοητεία!
Φιλάκια πολλά σε σένα και τη μικρή Ιωάννα!
Pingback: Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα » Blog Archive » Άλλο ένα δοντάκι στη νεράιδα