Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Τόσο καιρό που έχω να γράψω για βιβλία, έχω σχεδόν ξεχάσει τι διάβασα 🙂 Αν θυμηθώ και κανένα άλλο θα το συμπληρώσω.

Διάβασα λοιπόν:

Cliff McNish – The Wizard’s promise

Τρίτο και τελευταίο βιβλίο της σειράς The Doomspell Trilogy.  Ίσως το καλύτερο της σειράς. Είχα διαβάσει και τα δυο πρώτα.

Ευγένιος Τριβιζάς – Το σεντούκι με τις 5 κλειδαριές

Ξέρω, έχω πει πως μου αρέσουν τα παιδικά βιβλία, αλλά ίσως τώρα να το παράκανα 🙂 Ήθελα κάτι ανάλφρο και ωραίο και διάβασα το βιβλίο του Γιώργου! Ο Τριβιζάς είναι ωραίος και αυτό ήταν ένα τρελό αστυνομικό διήγημα, με το γνωστό στυλ του Τριβιζά.

Θα μου μείνει όμως μια απορία: στο κάτω μέρος της κάθε σελίδας, έχει κάτι γραμμένο ανάποδα. Μπορεί να είναι λέξη, φράση, νότες, σύμβολα, ίσως αινίγματα με διαφορετικά χρώματα καμιά φορά. Υποτίθεται σε οδηγουν σε ένα θησαυρό. ΄Ομως δεν κατάφερα να καταλάβω πως λειτουργεί αυτό το πράγμα και τι θα έπρεπε να κάνω (αν θα έπρεπε πραγματικά δηλαδή και δεν είναι μουφα).

William Gibson – Pattern Recognition

Ο Γκίμπσον είναι κάπως φευγάτος, αλλά γράφει ωραία. Ένα -ας πούμε- θρίλερ επιστημονικής φαντασίας, που στο τέλος δεν είναι και τόσο επιστημονικής φαντασίας 🙂

Η δράση είναι στο παρόν και δεν μπορώ να πω πως υπάρχει κάτι μέσα που δεν έχουμε ήδη ως τεχνολογία.

spoiler freak alert!!!!

Μια τύπισσα με παθολογική ευαισθησία σε λόγκος και μάρκες βοηθάει τις επιχειρήσεις να δουν αν το καινούριο τους λογότυπο θα λειτουργήσει για τον κόσμο ή όχι. Πηγαίνοντας όμως για μια καινούρια δουλειά, τα πράγματα δεν πάνε όπως θα τα περίμενε. Μπλέκει με συνωμότες, μαφιόζους, κόσμο που ξέρει περισσότερα για αυτήν από όσο νόμιζε πως ήταν δυνατόν και στην ιστορία μπλέκει και λίγο ο χαμένος της πατέρας