Προφανώς δεν γίνεται να πας στη Ρώμη και να μη δεις το Βατικανό, τον Άγιο Πέτρο και την Καπέλα Σιξτίνα. Και αν είσαι τυχερός και τον Πάπα 🙂
Πάμε λοιπόν:
Απ’ έξω η πλατεία του Αγίου Πέτρου και τα αγάλματα αγίων που στολίζουν την κορυφή.
Για να μπεις στην πλατεία δεν περιμένεις. Για να μπεις στον Άγιο Πέτρο περιμένεις ουρά για να σε ψάξουν (όπως στα αεροδρόμια). Μετά όσοι θέλουν να μπουν απλώς στην εκκλησία μπαίνουν, όσοι θέλουν να ανέβουν στον τρούλα (la cupola) περιμένουν ξανά σε ουρά. Σε εμάς είπε ο υπάλληλος πως θα περιμέναμε 4 ώρες, οπότε απλώς φύγαμε 🙂
Φωτογραφίες από το εσωτερικό:
Η Πιετά…
Μετά την Πιετά, τα υπόλοιπα είναι άνευ ενδιαφέροντος πλέον…
Μετά προχωρήσαμε στο Μουσείο του Βατικανού και την Καπέλα Σιξτίνα.
Το Μουσείο είχε μέσα φυσικά λίγο απ’ όλα. Ελληνικά, Ετρουσκικά, Αιγυπτιακά (καλά αυτούς τους Αιγύπτιους τους έχουν κατακλέψει. Όλη η Ρώμη είναι γεμάτη κλεμμένους οβελίσκους).
Η Σχολή των Αθηνών του Ραφαήλ (για όποιον δε το αναγνώρισε)
και τέλος το ταβάνι στην πασίγνωστη Καπέλα Σιξτίνα:
Την επόμενη μέρα πήγαμε μπας και είχε μικρότερη ουρά και ανέβουμε σε εκείνη την cupola. Δεν είχε καθόλου ουρά για έναν και μοναδικό λόγο: ήταν εντελώς κλειστά, μια που Μ. Τετάρτη ο Πάπας μιλάει στα πλήθη. Έτσι μπορεί να μην είδαμε την cupola αλλά… είδαμε τον Πάπα!
και σε ζουμ: