Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Επιτέλους το είδαμε!

Η ταινία μου άρεσε πολύ. Είχε φυσικά τις μούφες της και κάτι τρυπάρες στο σενάριο σε ορισμένα σημεία, αλλά νομίζω πως ήξερα τι πρόκειται να δω. Κινγκ Κονγκ πας να δεις και όχι καμιά βαριά κουλτούρα.

Έχει καταπληκτικά εφέ, δράση, γέλιο, συγκίνηση. Αυτοί οι δεινόσαυροι κάπως σου φαίνονται στην αρχή, αλλά μετά είναι τόσο ωραία τα εφέ που το ξεχνάς και παρασύρεσαι από τη δράση. Στις περισσότερες ταινίες δράσης, υπάρχει ένα αυτοκινητοκυνηγητό. Συνήθως καμιά χιλιάδα περιπολικά κυνηγάνε το ένα αυτοκίνητο των κακών (ή καλών) και πάντα πάνω από τα μισά γίνονται παλιοσίδερα, ενώ οι κακοί (ή καλοί) δεν παθαίνουν τίποτα. Ε, στην ταινία αυτή γίνεται μια από τα ίδια, μόνο που αντί για περιπολικά έχουμε βροντόσαυρους και οι καλοί (ή κακοί) είναι με τα πόδια. Μου φάνηκε εξαιρετικά αστείο αυτό. Άσε που προφανώς είναι πολυ εύκολο να τρέχεις ανάμεσα στα πόδια 8μετρων πλασμάτων και να μην παθαίνεις ούτε γρατζουνιά. Αλλά είπαμε, δεν είναι βαριά κουλτούρα. τα ξεπερνάς αυτά και διασκεδάζεις, όπως με τον Τζέιμς Μποντ ας πούμε.

Τα εφέ πάντως είναι εκπληκτικά. Αν εξαιρέσω μια δυό στιγμές που κρατά τη γκομενίτσα ο Κονγκ και φαίνεται φτιαχτό, όλο το υπόλοιπο είναι εξαιρετικά αληθοφανές. Ο Κινγκ Κονγκ, τα διάφορα τέρατα, οι δεινόσαυροι… Και μου άρεσε πάρα πολύ το στήσιμο στη Νέα Υόρκη.

Αν λοιπόν είσαι προετοιμασμένος για μια ωραία περιπέτεια, μια ταινία δράσης, με καλούς ηθοποιούς και καλή σκηνοθεσία, δεν έχεις και πολλές απαιτήσεις από το σενάριο και σου αρέσουν τα ειδικά εφέ, είναι σίγουρο πως θα σου αρέσει πολύ αυτή η ταινία.