Και να που μπήκαμε και στα διψήφια νούμερα!
Συνεχίζει να μου φαίνεται απίστευτο και κάθε χρόνο θα το λέω. Πως πέρασαν 10 χρόνια; Πως έχει φτάσει να είναι ενα αντράκι μέσα στο σπίτι μας; 🙂
Ξέρω καθυστέρησα λιγάκι να το γράψω αυτό το ποστ, αλλά έχω κουραστεί αυτές τις μέρες. Δουλειά, σάιτ, παιδιά, μαγείρεμα, γενέθλια, πάρτυ, πέφτω και κοιμάμαι από τις 10!! Όμως κάλιο αργά παρά ποτέ! Πάμε να δούμε πως περάσαμε τη μέρα των γενεθλίων.
Δεν είχε σχολείο γιατί είχαν εκλογές οι εκπαιδευτικοί και είπαμε πως ήταν ένα ωραίο δώρο. Του έφτιαξα μάφινς που μου είχε ζητήσει για πρωινό και κοτόσουπα που είναι η αγαπημένη του για μεσημεριανό.
Και πήρε και τα πρώτα του δώρα (μια που τα περισσότερα θα τα πάρει την Κυριακή στο πάρτυ). Πήρε μια βαφλιέρα από τη νονά του (τι να πεις, αυτό ζήτησε το παιδί! Οι βάφλες είναι αγαπημένες του), μια μπλούζα με τον Grievous (Lego) και ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΣΠΑΣΙΚΛΑ – ΦΤΙΑΞΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΒΙΒΛΙΟ από εμάς.
Να πω πως αυτό το τελευταίο τον ενθουσιάσε ίσως και περισσότερο από τη μπλούζα (που νόμιζα πως θα γινόταν το αντίθετο). Είναι πάρα πολύ ωραίο, γιατί τα παιδιά γράφουν ό,τι θέλουν μέσα. Έχει κενές λεζάντες, κόμικ, ερωτήσεις, κουίζ κλπ τα οποία τα συμπληρώνουν όπως θέλουν, αλλά και κενές σελίδες για να γράψουν τα δικά τους. Είναι ένα πρωτότυπο ημερολόγιο δηλαδή. Και πιστεύω πως αν το συμπληρώσουν και το κρατήσουν θα έχουν κάτι να γελάνε όταν θα το βλέπουν χρόνια μετά 🙂 Οπότε γενικά το προτείνω ως δώρο.
Η σημαντικότερη αλλαγή που έχει γίνει μέσα στο χρόνο αυτό, ήταν η πρόοδος στο θέμα της δυσλεξίας. Η βελτίωση στο σχολείο είναι σημαντική και η αλλαγή στο χαρακτήρα του εμφανής. Είχε έτσι κι αλλιώς αλλάξει μετά την πρώτη προσπάθεια πριν δυο χρόνια και συνέχισε τώρα. Είναι ακόμα πιο χαρούμενος και γελαστός και γεμάτος αυτοπεποίθηση. Και ένιωσε αρκετά καλά με το σώμα του ώστε να θελήσει να πάει και καράτε.
Αυτά τα λίγα λοιπόν για το αγόρι μας που ξεπέρασε το 1.41 σε ύψος, μόλις πάτησε τα 30 κιλά (χαχαααχαχαα) και φοράει 37 νούμερο παπούτσι και σε λίγο θα φοράει τα δικά μου!!!
Χρόνια πολλά και καλά και ευτυχισμένα πάντα καλέ μας Γιώργο 🙂
Φτου… πήγε στο 37?? Λες να μην του κάνουν τα πατίνια????
#$%#$%$%@$@
(Τα κιλά δεν τα σχολιάζω, ΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!)
Για πότε μεγαλώνουν δε λέγεται! Να τον χαίρεσαι! Πολύχρονος! Πάντα καρατέκας!!
Χρονια Πολλα και Καλα! Η ποζα στην φωτογραφια καταπληκτικη!
Xronia polla giwrgakh!
Pingback: Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα » Blog Archive » Πρόοδος στο θέμα δυσλεξίας