Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Η Άσπα έλεγε στο τελευταίο ποστ της πως περίμενε η μεγάλη κόρη της, η Εβελίνα, να σταματήσει να λέει ατάκες τώρα που έγινε 8 χρονών, μα, προς έκπληξή της, κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει.

Πληροφορώ πως δε σταματάει ούτε στα 10. Φαντάζομαι πως δε σταματάει ποτέ, μια που τα πιτσιρίκια μας πάντα θα λένε πράγματα που εμείς νομίζουμε πως δεν έχουν φτάσει στη σωστή ηλικία για να τα πουν (πχ στα 23 αν σου πουν πως παντρεύονται τον έρωτα της ζωής τους -όπως κάποιοι κάποιοι γνωστοί μου γκουχ γκουχ- δε θα το περιμένεις).

Ο Γιώργος λέει πάρα πολλές ατάκες, απλώς έχουν αλλάξει ύφος. Κάνει λογοπαίγνια και βαρύγδουπες δηλώσεις. Για παράδειγμα:

1. Του λέει η διευθύντρια του σχολείου: Γιώργο, τι έμαθα, τα είχες φορτώσει στον κόκκορα το δεύτερο τρίμηνο;
-Αυτά είναι παρελθόν πια!

2. Παίζουμε μπόουλινγκ κι εγώ έχω το τρομερό σκορ των 29 ολόκληρων βαθμών.
-Τι βλέπω μαμά; Έκανες σκορ όσο τα χρόνια σου;

(ε καλά σε αυτό έβαλε και ο Κωνσταντίνος το χεράκι του. Κάτι του ψιθύρισε να πει, είμαι σίγουρη)

3. Έχει να διαβάσει Γεωγραφία και να μάθει όλους τους νομούς και τις πρωτεύουσές τους απ΄έξω. Τα έχει φτύσει και του λέω ενθαρυντικά λόγια μπας και ηρεμήσει.
-Καλά που έχω κι εσένα μαμά και με στηρίζεις!

(και λιώνει η μαμά μετά)

και πολλά πολλά ακόμα. Τα έχουμε συνηθίσει τόσο που δε τα σημειώνουμε πλέον. Φτιάχνει συνεχώς δικές του λέξεις για να εκφράσει αυτά που δεν ξέρει ακριβώς πως λέγονται και αυτό έχει πολύ πλάκα γιατί πλέον αυτά που δεν ξέρει είναι σύνθετες έννοιες.  Mental note: “σημείωνε αυτά που λένε τα παιδιά σου!”