Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Είχαμε την ευκαιρία να πάμε για μίνι διακοπές, τέσσερις μέρες, στα Κύθηρα. Και φυσικά δεν την αφήσαμε να πάει χαμένη 🙂

Φορτώσαμε το αυτοκίνητο, βάλαμε την τρίτη σειρά καθισμάτων και μπήκαμε οι τέσσερίς μας, συν η μαμά και τα δυο κορίτσια τα οποία θα βρίσκαν τον μπαμπά τους εκεί. Με γεμάτο το πουλμανάκι μας λοιπόν κατευθυνθήκαμε στο Γύθειο.

Από εκεί πήραμε το καράβι και φτάσαμε στο Διακόφτι. Και από εκεί είχαμε άλλη διαδρομή μέχρι να φτάσουμε στη Χώρα όπου και μείναμε. Συνολικά δηλαδή θέλει κανείς γύρω στις 5 ώρες για να φτάσει από Καλαμάτα – Χωρα Κυθήρων, και αυτό είναι χωρίς καθυστερήσεις και περίμενε. Αλλά τουλάχιστον δεν βρήκαμε κίνηση ή άσχημο καιρό, είχαμε και καλή παρέα και η ώρα πέρασε ευχάριστα.

Όταν φτάσαμε ήταν πια αργά και είχε νυχτώσει, αλλά μας αποζημίωσε το φεγγάρι από το μπαλκόνι του δωματίου μας:

Τα Κύθηρα ήταν εντελώς άδεια από τουρισμό, αλλά πανέμορφα. Οι παραλίες τεράστιες και μόνο για πάρτη μας! Το ίδιο οι ταβέρνες και οι καφετέριες… Δεν ξέρω πως θα πάει στη συνέχεια, πάντως φέτος μέχρι στιγμής έχουν τεράστιο πρόβλημα με τον τουρισμό. Σε εμάς καλό έκανε φυσικά, γιατί ήμασταν μόνοι μας!

Το δωμάτιο ήταν πανέμορφο (ενοικιαζόμενα δωμάτια Παπαδονίκος). Απλό, λιτό αλλά άνετο και καθαρό. Και είχε ένα πανέμορφο μπαλκόνι με θέα το Καψάλι και το Κάστρο. Το καλύτερο πράγμα που άκουσα ήταν το εξής: Φώναξα τον Γιώργο που είχε ξαπλώσει για λίγο, να έρθει να δει το φεγγάρι που είχε ανατείλει. Βγήκε έξω και μου είπε: “μαμά ξέρεις τι σκεφτόμουν μέσα; Πως να, ένα τέτοιο σπίτι να έχεις, δεν χρειάζεσαι τίποτα άλλο…” Αργότερα μας είπε πως θα έκανε μια αλλαγή βέβαια για να ζήσει εκεί:  θα έβαζε μεγαλύτερη τηλεόραση για να μπορεί να παίζει καλά wii! Αυτός είναι σίγουρα παιδί μας πάντως 🙂 The bare necessities και είναι πλήρης και ικανοποιημένος!

Κάτσαμε στην παραλία στο Καψάλι

(πολύ καλή η καφετέρια Vanilia που ο άνθρωπος μας εξυπηρέτησε σε ό,τι θέλαμε και την άλλη μέρα θυμόταν και τι ήταν αυτά! Ώρες ολόκληρες κάτσαμε εκεί πέρα. Και έχει και ίντερνετ! )

Το βράδυ πήγαμε και μέχρι τον Αβλέμονα. Τι ωραίο μέρος! Κάτι σπιτάκια πάνω από το λιμανάκι, πραγματικά τα ζηλέψαμε…

(εδώ θα μπει μια φωτογραφία από το κινητό του Κωνσταντίνου γιατί δεν είχαμε τη φωτογραφική μαζί -φτου)

Πήγαμε για φαγητό το βράδυ στην ταβέρνα Σκάνδεια, στην Παλαιόπολη και δοκιμάσαμε σκορπίνα ψητή, φρέσκια και διάφορα άλλα καλούδια. Πολύ όμορφος χώρος και πολύ φιλικοί οι άνθρωποι εκεί. Και φυσικά νόστιμο φαγητό!

Την άλλη μέρα πήγαμε στον καταρράκτη στο Μυλοπόταμο

Στην αρχή φάνηκε στα παιδιά ένα τίποτα μπροστά στο Πολυλίμνιο, αλλά μετά το καταχάρηκαν! Είναι πολύ όμορφος.

Πήγαμε επίσης στον Καραβά και πήραμε τα φημισμένα παξιμάδια (τα οποία τσακίζουμε έτσι κι αλλιώς όλο το χρόνο. Τα έχει ο Βασιλόπουλος σε συσκευασία δική του, αλλά είναι από τον ίδιο φούρνο). Κοντέψαμε να σηκώσουμε όλο το μαγαζί του, αφού πήραμε παξιμάδια πορτοκαλιού, λεμονιού, αμυγδάλου, γλυκάνισου, πήραμε μπισκότα και πήραμε και ροζέδες, τα παραδοσιακά αμυγδαλωτά των Κυθήρων. Και φυσικά πολλά πολλά παξιμάδια λαδιού!

Μετά πήγαμε στην Πλατειά Άμμο για βόλτα, μπανάκι και φαγητό. Η ταβέρνα “Βαρκούλα” ήταν το κάτι άλλο. Φανταστική θέα, απίστευτη! Και τέλεια και τα φαγητά τους. Δοκιμάσαμε σταμναγκάθι τουρσί που μου άρεσε πολύ, αλλά και σκάρους ψητούς, που ήταν φρέσκοι φρέσκοι (ψαρεμένοι από τον ίδιο εκείνο το πρωί). Το κάτι άλλο λέμε!

Από εκεί κάναμε βόλτα στην Αγία Πελαγία, ξανά μπάνιο και πίσω στα δωμάτια.

Την τελευταία μέρα κάναμε βόλτα στο κάστρο. Πολύ ζέστη όμως, ακόμα και πολύ πρωί να πας βρε παιδί μου. Εντάξει δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά μια βολτίτσα την αξίζει. Άλλωστε τσάμπα είναι 🙂 Και έχει καταπληκτική θέα! Αν ο καιρός ευνοεί, μπορείς να δεις μέχρι την Κρήτη.

(οκ δεν έκανα την ένωση πολύ καλά, αλλά παίρνετε μια ιδέα για τη θέα)

Εκτός από τα φρέσκα ψάρια, τους ροζέδες, τα παξιμάδια και το σταμναγκάθι, δοκίμασα επίσης και λουκανικάκια Κυθήρων. Είναι μικρά και πικάντικα και πολύ νόστιμα! (είπαμε πλέον δοκιμάζω τα πάντα ε; )

Την τελευταία μέρα την περάσαμε για μπάνιο στο Καψάλι, αραχτοί. Στεναχωρηθήκαμε πολύ που έπρεπε να φύγουμε. Τα παιδιά παρακάλαγαν να μείνουμε κι άλλο. Και ποιός ξέρει, ο φίλος μας θα είναι καιρό ακόμα εκεί, πιστεύω θα δοθεί ξανά η ευκαιρία!

Πάντως η επιστροφή από Νεάπολη γίνεται με μικρότερο καράβι που παίρνει λιγότερη ώρα, όμως κοστίζει αρκετά περισσότερο και είναι φυσικά και περισσότερες ώρες οδήγησης. Κρίμα που από Γύθειο έχει μόνο μια φορά την εβδομάδα…

Στα Κύθηρα έχω πάει μια φορά ακόμα, πριν καμιά 12καριά χρόνια, όταν ακόμα ήμουν Συντηρήτρια έργων τέχνης. Συντηρήσαμε ένα τέμπλο. Ωραίες αναμνήσεις είχα και από τότε. Τα Κύθηρα είναι όμορφα, ήσυχα, καθαρά. Μας είπαν πως είναι επίσης και λίγο ακριβά και γι αυτό θα πρέπει κανείς να ψάξει να βρει δωμάτια και ταβέρνες του γούστου του που να είναι και λογικές οι τιμές -λέω μας είπαν γιατί δεν διαπίστωσα εγώ κάτι τέτοιο όπου και αν κάτσαμε, αλλά φυσικά πήγαμε συστημένοι από άνθρωπο που ήξερε τι γίνεται.

Καλή αρχή των διακοπών λοιπόν!