Χτες το πρωί φόρεσα στην Ιωάννα μια φορμίτσα για να πάει στο σχολείο. Το ζακετάκι της φορμίτσας της ήταν λίγο μεγάλο στα μανίκια. Έτσι στο σχολείο της βράχηκαν και όταν πήγα να την πάρω ήταν με το κοντομάνικο και το μπουφάν. Τη ρώτησα γιατί, μου εξήγησε και μετά μου είπε:
– Δεν έπρεπε να μου το φορέσεις αυτό το πρωί!! (με ύφος μαλωτικό και στρίγγλικο, αρκετά χαρακτηριστικό για την Ιωάννα. Εγώ αρχίζω να φορτώνω, γιατί αυτό το ύφος της μου τη δίνει, αλλά συνεχίζει λέγοντας τα παρακάτω και δεν μπορώ να συγκρατήσω τα γέλια μου). Εάν δε μου το είχες φορέσει, δεν θα ήταν έτσι το μέλλον… ούτε το παρόν!
pou sto dialo paei kai ta skeftete ….!!
🙂
Σ’ ένα απο τα αγαπημένα μου κόμικς η Μαφάλντα προβάροντας την ποδιά για το σχολείο, κοντράροντας την απόφαση της μητέρας της να της αγοράσει μια τεράστια ποδιά, ώστε να μπορέσει με αυτην να τελειώσει το σχολείο, λέγοντας η μάνα ότι με ένα στένεμα θα μπορέσει να τη φορέσει, λέει θυμωμένη: “Βαρέθηκα να κόβουν και να ράβουν το μέλλον μου στα μέτρα τους”.
Αυτό μάλλον εννοούσε η μικρή
Καλό σας πρωί και καλό σας κουράγιο