Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Έχω μέρες να γράψω, αλλά έχουμε πήξει εδώ προσπαθώντας να μεταφέρουμε τις Συνταγές σε καινούριο server μια που ξέφυγαν τελείως και δεν χώραγαν πια εκεί που τις είχαμε.

Το σ/κ κάναμε ταξίδι στην Αθήνα για την dte. Περάσαμε πολύ καλά, δείτε και το ποστ της Σοφίας. Ένα από τα καλύτερα κομμάτια κάθε ταξιδιού, είναι οι 3+ ώρες που κάνουμε να φτάσουμε Αθήνα και οι συζητήσεις με τα παιδιά σε αυτό το διάστημα. Μιλάμε για ένα ασταμάτητο παραλήρημα που από τη μια σε κάνει να λες “έλεος παρακαλώ, λίγη ησυχία”, νομίζεις πως το κεφάλι σου έχει διπλασιαστεί σε μέγεθος και θα σκάσει σε λίγο καθώς έχει γεμίσει με μικρούς τυμπανοκρούστες που το έχουν βάλει σκοπό να ξεπεράσουν σε ντεσιμπέλ 10 κρουστικά τρυπάνια, 5 τζετ και 1 ολόκληρο βρεφονηπιακό σταθμό μαζί, ενώ από την άλλη δε θες να σταματήσει, γιατί γελάς απίστευτα με αυτά που ακούς!

Ένα μικρό δείγμα αυτών που ακούσαμε σε αυτό το ταξίδι: (ξεκινάω με μια σουρεάλ συζήτηση μεταξύ των παιδιών – αυτές είναι και οι καλύτερες!)

Γ: …είναι θηλαστικό άρα ξέρει να κολυμπάει. Γιατί όλα τα θηλαστικά ξέρουν να κολυμπάνε.
Ι: Οι γάτες; Δεν είναι θηλαστικά;
Γ: Είναι και αυτές θηλαστικά. Ξέρουν να κολυμπάνε, Ιωάννα, απλώς δεν τους αρέσει.
Ι: Γιατί;
Γ: Γιατί οι γάτες… (εδώ χάνεται στις σκέψεις του και δεν συνεχίζει για κάνα 5λεπτο. Είπα να επέμβω, αλλά μετά αποφάσισα να τον αφήσω για να δω τι θα γίνει. Η Ιωάννα στο τέλος χάνει την υπομονή της)
Ι: Άντε Γιώργο, δεν θα μου πεις;;;;
Γ: Εεε, τι έλεγα;
Ι: Για τις γάτες και γιατί δεν τους αρέσει να κολυμπάνε
Γ: Ναι, δεν τους αρέσει να κολυμπάνε, γιατί κρυώνουν πολύ. Πιο πολύ από εμάς. Ακόμα και ζεστό να είναι το νερό, αυτές κρυώνουν
Ι: Και αν τις βάλουμε σε καυτό νερό; Τι θα γίνει;
Γ: Δεν ξέρω τι θα γίνει…
Σ (δεν κρατήθηκα πια): Σούπα!

Γενικά παρατηρήσαμε πως και τα δύο μας παιδιά είχαν διαφορά στον τρόπο σκέψης και συζήτησης από το προηγούμενο ταξίδι. Έχουν περάσει το κάθε ένα στο δικό του επόμενο επίπεδο, όπως λέμε εμείς. Η Ιωάννα μπορεί πλέον να κάνει κανονικές συζητήσεις με τον Γιώργο και αυτά που λέει έχουν μια καταπληκτική λογική. Και ο Γιώργος μας εξέπληξε με την ικανότητά του να καταλαβαίνει πως λειτουργεί ο κόσμος γύρω του (ή πως θα έπρεπε), σε πράγματα που δεν έχει ξανακούσει. Παραδείγματα: μιλάγαμε για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (είδαμε στο δρόμο ανεμογεννήτριες) και έχοντας δει τα φωτοβολταϊκά στο σκάφος του παππού του, πρότεινε να κάνουμε και στο σπίτι μας το ίδιο (1). Και μάλιστα να κάνουμε μια μικρή συμφωνία με τη ΔΕΗ, ώστε τα βράδια που δεν έχει αέρα (γιατί φως δεν έχει έτσι κι αλλιώς) να παίρνουμε ρεύμα από εκεί (2). Και όταν του είπα πως το σκεφτόμαστε αλλά είναι πολύ ακριβό είπε: “εντάξει του χρόνου, εάν δεν έχουμε καθόλου έξοδα και έχουμε τα ίδια έσοδα ή και παραπάνω, θα μπορούμε” (3). Η τέταρτη έκπληξη ήρθε όταν ρώτησε εάν είχαμε μεταφέρει μια ιδέα που είχε παλαιότερα στους ανθρώπους της Greenpeace. Όταν του είπαμε πως “ναι, την είπαμε στον κύριο που μαζεύει τις ιδέες”, μας ρώτησε εάν αυτός ο κύριος γράφει τις ιδέες όλες που μαζεύει σε ένα μπλοκάκι και μετά μαζεύονται όλοι και συζητάνε τις ιδέες για να βρούνε ποιά είναι η πιο αποδοτική. Ακόμα και αν βάλουμε στην άκρη το λεξιλόγιό του, το ότι σκέφτηκε πώς θα έπρεπε να λειτουργεί μια ομάδα σε τέτοιες περιπτώσεις, μας φάνηκε απίστευτο.