Το Σάββατο που μας πέρασε ήταν καταπληκτικό.
Μετά από την εξαιρετική mama mia που είδαμε, πήγαμε να τσιμπήσουμε κάτι και μετά σινεμά για τον τέταρτο και πολυαναμενόμενο Ιντιάνα Τζόουνς (ορίστε Σοφία μας, γράφω και για αυτόν!).
Δεν είχαμε διαβάσει κριτικές καθόλου και δεν ήξερα αν πάω να δω πατάτα ή καλό. Αλλά ήθελα οπωσδήποτε να το δω!
Και καλά έκανα εντέλει! Διασκέδασα πάρα πολύ. Είχε απ’ όλα: αηδιαστικά έντομα, σκοτεινά μέρη με αράχνες, κακούς που έχουν τον απέθαντο, εξωφρενικά κυνηγητά, μπόλικο χιούμορ και μια γερή δόση αυτοσαρκασμού. Δεν ξεφτιλίστηκαν όπως φοβόμουν, αντιθέτως ο Ιντι είναι μεγάλος και του φαίνεται και στην όψη και στις ικανότητες.
Για τον νεαρό δεν ξέρω ακόμα τι να πω. Καλός είναι, πλάκα έχει, δεν συγκρίνεται με τον Χάρισον Φορντ. Δεν ξέρω αν έχουν σκοπό να συνεχίσουν το -αποδοτικό- franchise με τον μικρό, θα του έδινα όμως την ευκαιρία του αν γινόταν κάτι τέτοιο.
Και φυσικά η Κέιτ Μπλάνσετ ήταν θεά! Ο Κωνσταντίνος δε με πίστευε όταν του έλεγα ότι είναι αυτή! Φανταστική ηθοποιός!
Αν θέλετε μπορείτε να γράψετε κι εσείς τη γνώμη σας στις Κριτικές.
Μετά από αυτά, στο τσακ είμασταν να μπούμε στη δίπλα αίθουσα να δούμε και τον Iron Man. Είπαμε να αφήσουμε και τίποτα όμως για αργότερα!
Ήθελα να πάω ρε γμτ αλλά δεν πρόλαβα. (άσε που όταν μπορούσα δεν ήθελαν τα όργια οι φίλοι μου)
Ακόμα νομίζω έχεις καιρό. Μόλις βγήκε! Κι αν δεν έρχονται οι φίλοι σου, έλα στην Καλαμάτα να το δούμε ξανά μαζί!!!
Το έφερε στην Καλαμάτα ή ακόμα? Για να κάνω μια βόλτα από εκεί να το δούμε!! ΚΑΙ το Iron Man!!
;-D
Συμφωνώ με την συγγραφέα του άρθρου σχετικά με το τέλος. Γενικά νομίζω ότι η κριτική του έργου συμφωνεί σε μεγάλο βαθμό με αυτά που πίστευα εγώ. Και κάπου εδώ γεννάται η απορία: Πώς γίνεται μια τέτοια ταινία να αποσπά τόσα όσκαρ; Αν βλέπουν κάτι παραπάνω αυτοί που τα δίνουν γιατί δεν το εξηγούν και σε μας;
Συγγνώμη αλλά αυτή η κριτική πήγαινε για την ταινία “Καμία πατρίδα για τους μελλοθάνατους”