Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Για την Κύπρο τα έχω πει νομίζω όλα στο προηγούμενο ταξίδι μου. Δεν έχει αλλάξει τίποτα από τότε 🙂

Ο καιρός καλός, τα μπουφάν μας σχεδόν δε τα χρειαστήκαμε.

Το ταξίδι είχε πολύ φαγητό, όπως πάντα 🙂 Από όλους νομίζω το ευχαριστήθηκε περισσότερο η Ιωάννα (το φαγητό έτσι; ) με αγαπημένα της τις σεφταλιές (παρότι δεν είναι φίλη του κιμά) και τα κινέζικα παϊδάκια με γλυκιά σάλτσα (μόνο το πιάτο δεν έγλυψε. Για μέρες μετά, αν τη ρώταγες τι σου άρεσε και τι σου έκανε εντύπωση απο το ταξίδι, για αυτά τα παϊδάκια μιλούσε).

Είχε επίσης ώρες πολλές παιχνιδιού. Wii, xbox, pc , bowling… Το περισσότερο γέλιο το ρίξαμε με το wii fit που πετάγαμε σαν κοτόπουλα και κάναμε χούλα χουπ, αλλά και με κάτι παιχνίδια στο xbox που έπαιζες σε μπάντα. Ντραμς, κιθάρα, μπάσο, φωνή κανονικά. Πήρα για λίγο το μικρόφωνο σε κάποια φάση και μετά δεν με ξεκολλάγανε! Την καταβρήκα και τραγούδησα μέχρι που έκλεισε ο λαιμός μου. Τρέμε x-faxtor δηλαδή! 😛

Επίσης 2 βράδια, μετά που κοιμήθηκαν τα παιδιά, κάτσαμε και παίξαμε ένα φοβερό παιχνίδι παρατηρητικότητας.  Χειρότεροι και από τα παιδιά ήμασταν, όλο άλλη μια πίστα και πάμε για ύπνο λέγαμε 🙂

Το περισσότερο γέλιο το είχε το γεγονός πως είχαμε όλοι τα λαπτοπ μας στο σαλόνι. Τόσα καλώδια σε ένα δωμάτιο δεν ξέρω πως χωράνε! Για να μην πω τόσες ηλεκτρονικές συσκευές. Τηλεοράσεις, κονσόλες, λαπτοπ… Μιλάμε για πολύ high tech σπίτι!

Εγώ αντιγράφω απο τη διπλανή μου όπως βλέπετε.

Κάναμε βόλτες σε μαγαζιά, στο κέντρο, στα κατεχόμενα.

Φάγαμε το πεντανόστιμο φαγητό της κας Σταυρούλας

Τα παιδιά μέσα σε όλα!

Μη μου κολλάς, θα σε βάλω κι εσένα στη σούβλα!

Τα παιδιά έπαιξαν μέσα και έξω από το σπίτι.

Ρακέτες αντιστρόφως ανάλογες προς το μέγεθος του παίκτη

Πήγαμε σε λούνα παρκ.

Και τσιμπήσαμε κι ένα κουρεματάκι (να βγάλουν τα λεφτά τους οι κουρευτηκές μηχανές του Γιώργου 🙂 )

Προσέξτε τη χαρά στο πρόσωπο του Γιώργου!

Ο Κωνσταντίνος γύρισε πίσω άλλος άνθρωπος! Κουρεμένος όπως τον γνώρισα τότε που ήταν ναυτάκι (μα πόσο χάρηκα που τον είδα έτσι! ), με καινούρια γυαλιά, καινούριο σκουλαρίκι, καινούρια παντελόνια… Κυκλοφορώ με έναν κούκλο λαλούμε!

Με την ευκαιρία να πω πως όσο περνάει ο καιρός, καταλαβαίνω όλο και περισσότερο τον κόσμο που μιλάει Κυπριακά. Έμαθα πολλές λέξεις. Το ίδιο και τα παιδιά. Την πρώτη μέρα η Ιωάννα μου ψυθίριζε στο αυτί “μαμά δεν καταλαβαίνω ΤΙΠΟΤΑ”. Σιγά σιγά όμως τα καταλαβαίναν μια χαρά!

Την Πέμπτη κάναμε και ένα σεμινάριο ζαχαροπλαστικής, το οποίο παρακολούθησε και η Ιωάννα, η οποία αρίστευσε! Χωρίς να λέμε σε αυτή τίποτα το ιδιαίτερο, τα έπιανε όλα! Στόλισε έτσι ολομόναχη το δικό της κεκάκι.

Με λίγα λόγια περάσαμε τέλεια! Και το καλύτερο είναι πως θα το επαναλάβουμε σύντομα 🙂