Σιγά μη φοβηθώ να πω την ηλικία μου!
Σήμερα λοιπόν που έχω γιορτινή διάθεση, ώρα για έναν απολογισμό.
35: Ακόμα καλά είμαι με το νούμερο αυτό. Μου φαίνεται περίεργο που είμαι τόσο βέβαια και αν το ακούσω για άλλον μπορεί να τον θεωρήσω μεγάλο. Εγώ νιώθω ακόμα μικρή. Και ακόμα ο κόσμος αντιδράει μένοντας άφωνος και με ανοιχτό το στόμα όταν λέω πόσο είμαι. Κανείς δεν το περιμένει.
Η δουλειά μου δεν είναι αυτή που λάτρεψα, αλλά σε εκείνη εντέλει κανείς δε μένει για πολύ. Δεν ξέρω κανένα συμμαθητή μου που να είναι ακόμα συντηρητής. Όλοι κάνουν άσχετες δουλειές και είναι κρίμα. Πάντως και το web design ωραίο είναι. Μαθαίνω συνέχεια καινούρια πράγματα και γίνομαι όλο και καλύτερη. Μου αρέσει γιατί ικανοποιεί τις καλλιτεχνικές μου ανάγκες και δημιουργώ κάτι, ακόμα κι αν δεν είναι χειροπιαστό. Με τον Κωνσταντίνο δουλεύουμε πάρα πολύ καλά μαζί και έχουμε όλο και περισσότερες δουλίτσες. Επίσης το ότι δουλεύω από το σπίτι είναι καταπληκτικό. Όποτε θέλω και για όσο θέλω.
Συνέχεια λέω το πόσο τυχερή είμαι. Με τον Κωνσταντίνο έχουμε μια σχέση ιδανική. Αγάπη, κατανόηση, εμπιστοσύνη, γέλιο, κοινά γούστα, κοινό χιούμορ, κοινά θέλω. Είμαστε μαζί 24 ώρες το 24ωρο εδώ και πολλά χρόνια και όχι μόνο δεν έχουμε βαρεθεί ο ένας τον άλλο, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε χώρια.
Το πόσο λατρεύω τα παιδιά μου δεν είναι ανάγκη καν να το πω. Ούτε ξέρω πως ήταν η ζωή μου πριν από αυτά (λίγο πιο ήσυχη μάλλον 🙂 )
Ζω σε μια πόλη που μου αρέσει πολύ, έχω την οικογένειά μου, σε λίγο καιρό το δικό μας σπίτι, μια δουλειά που με γεμίζει (ελπίζω να αρχίσει να αποδίδει περισσότερο), μαγειρεύω, διαβάζω, βλέπω ταινίες και σειρές, παίζω… με δυό λόγια περνάω καλά.
Σίγουρα υπάρχουν πράγματα πάνω μου που δεν μου αρέσουν. Θα ήθελα να ήμουν πιο δυναμική, να μη με φοβίζει η επαφή με ξένους ανθρώπους, να μη με πιάνει κρίση πανικού στον κινηματογράφο, να ήμουν κάπως πιο καλή νοικοκυρά, να μην αναβάλλω πράγματα. Θα ήθελα να είχα πιο πολλούς φίλους, μια κολλητή. Αυτή την τελευταία ανάγκη την καλύπτει ο Κωνσταντίνος βέβαια. Είναι σίγουρα ο καλύτερός μου φίλος. Δεν νομίζω πως θα αλλάξει κάτι από αυτά μέσα στη χρονιά που έρχεται (ή και ποτέ εδώ που τα λέμε). Δεν με πειράζει. Είμαι εντάξει με τον εαυτό μου και έτσι είμαι εντάξει γενικώς.
Καλησπέρα Στέλλα πολύχρωνη και ευτυχισμένη. Είμαι η Μαριαλένα και πρώτη φορά σε διαβάζω. Χάρηκα που είμαστε συνομήλικες και που έχεις κατορθώσεις τόσα πράγματα στη ζωή σου που δεν μετριούνται με τίποτα άλλο στον κόσμο!
Να σαι καλά και ελπίζω να τα ξαναπούμε, φιλικά Μ.
Χρόνια πολλά, σε αγαπώ πολύ, σμαααααααατς. (Πραγματικά, δε φαίνεσαι με τίποτα 35.) Τι ωραία φωτογραφία!
Αυτή η φωτο είναι εντελώς διαφορετική, πιο εσώτερη, γλυκιά μου. Χαίρομαι τόσο πολύ για σένα και την οικογένειά σου και τώρα πια σας αγαπάω ακόμη περισσότερο.
Pingback: Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα » Blog Archive » 36