(Το υπουργείο Υγείας προειδοποιεί: το παρακάτω ποστ είναι μές τη γκρίνια. Όσοι παρουσιάζουν δυσανεξία σε αυτή, παρακαλούνται να μη συνεχίσουν το διάβασμα).
Από την Πέμπτη το μεσημέρι. Λοίμωξη του αναπνευστικού λέει.
Έχω πυρετό μέχρι 38 που δεν κατεβαίνει με τίποτα όμως, βήχα συνεχόμενο που με έχει τσακίσει, πόνο στο στήθος και στην πλάτη και πλέον και γδαρμένο λαιμό (μετά απο τόσο βήχα). Έχω μπουκωθεί στο φάρμακο, από το σπίτι δεν έχω βγει παρά μόνο για να πάω στο γιατρό, έχω δει άπειρη τηλεόραση, όποτε έχω κουράγιο διαβάζω και λίγο. Έχω βαρεθεί να κρυώνω και να ιδρώνω, να βήχω ακατάπαυστα, να μην μπορώ να κάνω τίποτα. ΕΧΩ ΒΑΡΕΘΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΑΡΡΩΣΤΗ! Από την Πέμπτη και έχουμε Δευτέρα. Έλεος πιά!
Για να μην πω για τον Κωνσταντίνο που μας φροντιζει όλους ο καημένος τόσες μέρες. Αχ και μου φεύγει αύριο… Εφόσον είμαι ακόμα έτσι (που δεν βλέπω φως στον ορίζοντα, έτσι θα είμαι), θα μείνω στην πεθερά μου να μας φροντίζει αυτή. Όλα καλά, αλλά εκεί θα βαρεθώ ακόμα περισσότερο…
Τόσο αντέχω όρθια. Πάω να ξαπλώσω…
Σου εύχομαι γρήγορη ανάρρωση.
Εύχομαι να γίνεις γρήγορα καλά!
Σε διαβάζω όποτε μπορώ & οφείλω να ομολογήσω ότι με ανεβάζεις απίστευτα ορισμένες φορές. Οι τελευταίοι 2 μήνες ήταν οι χειρότεροι της μέχρι τώρα ζωής μου, όμως τα “γραφόμενά” σου μου έδιναν ελπίδα, γιατί υπάρχουν ακόμα προβληματισμένοι άνθρωποι, & ενίοτε πολύ γέλιο!!! Να είσαι πάντα καλά Στελλα & να εκπέμπεις πάντα θετική ενέργεια σε μας τους υπόλοιπους.
Περαστικά… Το συντομότερο…