Είναι πλέον διαπιστωμένο. Χρειάζομαι κάποιο χειρωνακτικό χόμπυ για να είμαι καλά και όταν βρω κάτι να μου αρέσει κολλάω.
Το χειμώνα ήταν το βελονάκι και τα λέγκο, τώρα που καλοκαίριασε και το βελονάκι είναι λίγο out, βρήκα τα σκούμπιντού.
Κάτι διάβασα, κάτι είδα, αγόρασα τα κορδονάκια και άρχισα τους κόμπους. Και ποιός με ξεκολλάει…
Pingback: Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα » Blog Archive » Απολογισμός 2006