Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Το τριτάκι και το πεμπτάκι σας χαιρετούν.

Έτοιμα για τη νέα σχολική χρονιά, γεμάτα ενθουσιασμό, σηκώθηκαν το πρωί χωρίς καμία γκρίνια, ήταν έτοιμα σε χρόνο ρεκόρ, πήραν τις τσάντες στον ώμο, ανέβηκαν στα ποδήλατα και βουρ για το σχολείο!

Καινούρια χρονιά, καινούριες δασκάλες, καινούρια βιβλία, καινούρια μαθήματα και για τους δύο. Εγώ έχω μια μικρή αγωνία για το πως θα τα πάει η Ιωάννα με τα καινούρια μαθήματα, αν θα έχουμε πολύ δουλειά για να μάθει την ιστορία, πως θα τα πάει με τα αγγλικά φέτος, αν θα καταφέρνει να μελετάει συγκεντρωμένη στο σπίτι (δεν ήθελε να πάει ολοήμερο φέτος). Και για τον Γιώργο, πως θα είναι φέτος μετά το πρόγραμμα Davis, αν θα δούμε διαφορά, αν θα τον βαρύνει πολύ το πρόγραμμα με όλα τα διαβάσματα, πως θα είναι η πέμπτη τάξη που ακούμε απ’ όλους ότι είναι η πιο δύσκολη… Τα συνηθισμένα δηλαδή 🙂

Από εξωσχολικά φέτος έχουμε τα αγγλικά σίγουρα. Μετά είπαμε πως θα επιλέξουμε ένα είδος γυμναστικής και για τα δύο παιδιά (κάτι σε πολεμική τέχνη μάλλον). Τώρα αν η Ιωάννα θελήσει φέτος να ξαναρχίσει το πιάνο, δεν το ξέρω… Δεν έχει αποφασίσει ακόμα. Πάντως και με αυτά μόνο, φουλ πιστεύω θα είναι το πρόγραμμά τους. Ας παίξουν και λιγάκι!

Καλή χρονιά σε όλους, μεγάλους, μικρούς, μαθητές, δάσκαλους και φυσικά γονείς!!!