Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Βιβλίο επιστημονικής φαντασίας από τον Orson Scott Card, βραβευμένο με Hugo και Nebula.

Απορώ πως δεν το είχα ακούσει ποτέ πριν ούτε το βιβλίο, ούτε τον συγγραφέα. Το διάβασα μέσα σε 3 μέρες κι ας είχα χιλιάδες άλλα πράγματα να κάνω. Το ένα βράδυ ξενύχτησα και σήμερα το πρωί δεν έκανα τίποτα άλλο.

Συνήθως βιβλία ή ταινίες με πολεμικό θέμα δεν με συγκινούν. Αυτό είναι γεμάτο με μάχες, ακαδημιες πολέμου, στρατιωτικά παιχνίδια… Κι όμως δεν μπορούσα να το αφήσω. Έχω ακούσει άποψη που λέει ότι είναι ύμνος στο μιλιταρισμό και στην ξενοφοβία. Αλλά όπως είπα κι εκεί, δεν συμφωνώ. Πιστεύω το ακριβώς αντίθετο. Βέβαια είπαμε, ο καθένας έχει μια συγκεκριμένη ιδεολογία και προσωπικότητα και πάντα όταν διαβάζει ένα βιβλίο το νόημα που λαμβάνει έχει άμεση σχέση με αυτές.

Υπόθεση: Η γη έχει δεχτεί δύο φορές επίθεση από εξωγήινους και σε αναμονή μιας τρίτης ψάχνει ανάμεσα σε χαρισματικά παιδιά να βρει τον επόμενο διοικητή. Ο Έντερ είναι η μεγαλύτερη ιδιοφυΪα και κερδίζει σε όλα τα πολεμικά παιχνίδια. Ποιό είναι το τίμημα όμως και θα τα καταφέρει μέχρι το τέλος;

Παρακολουθούμε τον Εντερ και την πορεία του στην Ακαδημία Πολέμου. Είναι καλογραμμένο, ο χαρακτήρας του Εντερ καλοδουλεμένος, σε τραβάει να το τελειώσεις και το τέλος είναι πολύ αξιόλογο, με κάποιες ανατροπές.

Απ’ ό,τι έμαθα σήμερα υπάρχει και συνέχεια σε δεύτερο βιβλίο που λέγεται “ο εκπρόσωπος των νεκρών”, το οποίο έχει επίσης κερδίσει και τα δύο βραβεία, και πολλά ακόμα στη συνέχεια (τουλάχιστον άλλα έξι). Πάντως αυτό που διάβασα τώρα, διαβάζεται και μόνο του.