Για κάποιο λόγο αυτό το έργο μου είχε κάτσει στραβά. Δεν ξέρω τι νόμιζα ότι θα ήταν, αλλά ήμουν σίγουρη πως δεν θέλω να το δώ.
Έκανα λάθος. Το είδε ο Κωνσταντίνος και μου ειπε πως θα είμαι χαζή αν δεν το δω και φυσικά είχε δικιο. Είναι πάρα πολύ καλό έργο. Προσαρμογή από κόμικ (το οποίο δεν έχω διαβάσει) με αποτέλεσμα πολύ καλό (πψς λεμε fantastic four? καμία σχέση).
Ο V είναι μασκοφόρος εκδικητής. Δεν είναι ακριβώς σουπερήρωας, αν και έχει κάποιες σούπερ ιδιοτητες (εξαιρετικά αντανακλαστικά ας πούμε). Θέλει να εκδικηθεί όσους είναι υπεύθυνοι για την κατάσταση που επικρατεί στην Αγγλία, αλλά και για ό,τι έχει συμβεί σε αυτόν. Στην ιστορία μπλέκεται άθελά τους και μια κοπέλα. Το ποιός είναι ο V λέει ο ίδιος στην αρχή της ταινίας, ενώ παρουσιάζεται στην κοπέλα:
Voilà! In view, a humble vaudevillian veteran, cast vicariously as both victim and villain by the vicissitudes of Fate. This visage, no mere veneer of vanity, is a vestige of the vox populi, now vacant, vanished. However, this valorous visitation of a by-gone vexation, stands vivified and has vowed to vanquish these venal and virulent vermin van-guarding vice and vouchsafing the violently vicious and voracious violation of volition.
The only verdict is vengeance; a vendetta, held as a votive, not in vain, for the value and veracity of such shall one day vindicate the vigilant and the virtuous.
Verily, this vichyssoise of verbiage veers most verbose, so let me simply add that it’s my very good honor to meet you and you may call me V
(και ό,τι καταλάβατε, καταλάβατε….)
Η ιστορία μου άρεσε πολύ, η Νάταλι Πόρτμαν μου άρεσε πολύ. Στιγμές στιγμές είναι εξαιρετικά ποιητική ταινία, άλλες είναι περιπέτεια, άλλες ιστορία αγάπης, άλλες ψιλοσπλάτερ (το οποίο είναι το μόνο που με χάλασε. Τι δουλειά έχει το αίμα στο υπολοιπο ύφος της ταινίας;). Ψάξτε για το V σε πολλές αναφορές, λέξεις, σχήματα στην ταινία.
Και σίγουρα δείτε το
Λεπτομέρειες στις Κριτικές
Εμπρός σου, ταπεινός βετεράνος του βαριετέ
που θύμα ή θύτης βρίσκεται στα βάσανα βάρβαρης μοίρας.
Μα, η όψη που σου κρύβω όχι από βλακώδη ματαιότητα
απομεινάρι είναι βούλησης λαού,που βέβαια πλέον δε θα βρεις.
Μα, η ανδρεία μεταμφίεση βαθιάς βουβής οργής εμπρός σου είναι
..μ’ όρκο βαρύ να βλάψει τα βρομερά βδελύγματα της βίας
και βιαστικά να επαναφέρει τη βλάσφημη διακοπή της βούλησης.
Βάσιμα δίκαιη πράξη είναι η βίαιη εκδίκηση, η Βεντέτα
σαν όρκος βαρύς, σαν βρόγχος,όχι μάταια, που σαν βραβείο
ακριβοδίκαια θα βραβεύσει της αρετής τούς βέλτιστους.
Μα, ο βιαστικός βερμπαλισμός μου βαρύς και βαρετός κατάντησε.
Κι η αφεντιά μου θα σου πει: τιμή μου η γνωριμία μας
και τ’ όνομά μου είναι ”V”.
Είσαι τρελός;
ναι, ναι
φυσικά το ό,τι καταλάβατε, καταλάβατε… ισχύει και για τα ελληνικά. 🙂
Αν το βλέπεις το έργο, αποκλείεται να καταλάβεις τι λέει, είτε στα αγγλικά το έχεις είτε στα ελληνικά. Μόνο έτσι γραπτώς μπορείς.
αλλά ακούγεται ωραίο όμως!
Φανταστικό όμως, το κειμενάκι, ε? ;-D