Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Δεν έχω γιορτάσει ποτέ μου του Αγίου Βαλεντίνου. Θεωρώ πως είναι μια βλακεία για να κερδίζουν τα ζαχαροπλαστεία / λουλουδάδικα / παιχνιδάδικα κλπ κλπ

Όμως από την άλλη δεν είναι και άσχημο, έτσι μια μέρα να βρεις μια δικαιολογία για να κάνεις κάτι διαφορετικό! Κάτι που ήθελες αλλά δεν έβρισκες το χρόνο πριν ή που δεν ήταν μέχρι τώρα κατάλληλες οι περιστάσεις. Κάπως έτσι κι εγώ, όταν μου είπαν να συμμετάσχω σε μια “δράση” για του Αγίου Βαλεντίνου, άδραξα την ευκαιρία! Και εδώ που τα λέμε ήταν και μια δράση που μου άρεσε πολύ!

Στην Καλαμάτα έχουν ξεκινήσει πρόσφατα δυο καινούριες λέσχες. Η Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Καλαμάτας και η Λέσχη Γαστρονομίας Μεσσηνίας. Και για την ημέρα αυτή, ενώνουν τις δυνάμεις τους! Η Κινηματογραφική λέσχη θα προβάλλει το Ραντεβού στο Παρίσι και εμείς οι Γαστροναύτες θα προσφέρουμε από ένα red velvet cupcake.

Από χτες λοιπόν έπεσα με τα μούτρα στην κουζίνα μου. Δεν έχω ξαναφτιάξει red velvet και ήταν ευκαιρία! Ήταν σίγουρα μια εμπειρία (που γέμισε κόκκινους λεκέδες τις πετσέτες μου χαχαχαχαχα). Η συνταγή που επιλέξαμε ήταν αυτή εδώ της Average Betty
Έριξα μελέτη και μετά… δουλειά!

Έκανα τρεις δόσεις και βγήκαν καμιά 75αριά κομμάτια

Και μετά σειρά είχε το στόλισμα

Δείτε και το εσωτερικό:

Η υφή τους είναι τέλεια, είναι μαλακά και ζουμερά και νόστιμα. Γενικά είναι κάπως πιο γλυκά απ’ ό,τι μου αρέσουν εμένα τα γλυκά μου, ειδικά με την κρέμα από πάνω… Αλλά αν είναι να τα φτιάξω για εμάς, θα ξέρω… Όσον αφορά το χρώμα, δε μου έγιναν κατακοκκινα αλλά ίσως φταίει το χρώμα μου. Είχα christmas red και ένα ροδί που είχα πάρει για την τούρτα ρόδι της Ναυσικάς. Έβαλα ένα συνδυασμό και επειδή είναι πάστα, έβαλα 1 κ.γ. σε κάθε δόση.