Όλο το χρόνο διαβάζουμε βιβλία, αλλά συνήθως το καλοκαιράκι… τα καταβροχθίζουμε! Για να δούμε τι διάβασα μέχρι τώρα:
Tα τρία βιβλία του 1Q84 – Haruki Murakami
Θα ξεκινήσω λέγοντας πως ο Κωνσταντίνος σταμάτησε στο πρώτο… Εγώ αποφάσισα να βασανίσω τον εαυτό μου συνεχίζοντας. Να δω πού το πάει βρε παιδί μου.
Δεν υπήρχε λόγος…
Το πρώτο βιβλίο το διάβασα σχεδόν μονορούφι. Παρότι είχε πολλά πράγματα που με ενοχλούσαν, η πλοκή μου φάνηκε ενδιαφέρουσα και με τράβηξε. Στη συνέχεια με ενοχλούσαν όλο και περισσότερα πράγματα, αλλά συνέχισα να το διαβάζω. Είναι εύκολο βιβλίο και το διάβασα όλο γρήγορα αλλά το συμπέρασμά μου είναι πως δεν άξιζε τον χρόνο μου εντέλει.
Είναι κατά κάποιο τρόπο βιβλίο επιστημονικής φαντασίας. Μιλάει για μια κοπέλα που βρίσκεται ξαφνικά σε μια παράλληλη πραγματικότητα, χωρίς να το καταλάβει. Υπάρχουν μικρές (ή και μεγαλύτερες) αλλαγές γύρω της που τις συνειδητοποιεί σιγά σιγά. Μιλάει και για ένα αγόρι που βρίσκεται μπλεγμένο σε μια περίεργη κατάσταση. Και σιγά σιγά όλα περιπλέκονται και μπλέκονται οι ιστορίες. Ο συγγραφέας για κάποιο λόγο περιγράφει και λεπτομέρειες παντελώς άσχετες με την υπόθεση, που λίγο τη βοηθούν και σε κάνει να αναρωτιέσαι “γιατί το διαβάζω τώρα αυτό;” Περιγράφει τα ρούχα των ηρώων του αναφέροντας όχι μόνο το χρώμα και την υφή τους, αλλά και συγκεκριμένες μάρκες! Περιγράφει τι τρώνε, σχεδόν δίνοντάς μας τη συνταγή κάθε φορά (και φυσικά μια που μιλάμε για γιαπωνέζο, τα μισά υλικά ούτε που τα ήξερα). Οκ, δίνει μια εικόνα για τον ήρωα, αλλά νομίζω ξεπερνάει το όριο όταν το κάνει διαρκώς. Οι ήρωες φτάνουν σε συμπεράσματα (σωστά) κάνοντας κάτι απίθανους συλλογισμούς, χωρίς καμία δικαιολογία. Όλη η υπόθεση είναι παράλογη και στην ουσία δεν υπάρχει εξήγηση.
Είχα διαβάσει παλαιότερα και άλλο βιβλίο του, πριν γίνει τόοοσο γνωστός (στην Ελλάδα τουλάχιστον), το Hard-boiled Wonderland and The End of the World. Είχα πει τότε πως δε θα ξαναδιαβάσω βιβλίο του Μουρακάμι. Θυμίστε μου παρακαλώ να κρατάω τέτοιες αποφάσεις…
Ο εκατοντάχρονος που πήδηξε από το μπαλκόνι και εξαφανίστηκε – Γιούνας Γιούνασον
Το πήραμε δώρο σε φίλη που είχε γενέθλια και αφού το διάβασε αυτή το δανειστήκαμε. Μιλάει για τη ζωή ενός άντρα, που την ημέρα που κλείνει τα εκατό του χρόνια αποφασίζει να το σκάσει από το γηροκομείο και να ξεκινήσει μια περιπέτεια. Βλέπουμε την περιπέτεια αυτή και κατά τη διάρκειά της μαθαίνουμε για όλη τη ζωή του που είναι απρόσμενα συνταρακτική.
Το διάβασα με μεγάλη ευχαρίστηση και θα το πρότεινα, ειδικά ως καλοκαιρινό διάβασμα.
Ουφ… και κάτι άλλο διάβασα αλλά τώρα δε το θυμάμαι. Αν το θυμηθώ θα το γράψω. Τώρα διαβάζω το Snow Crash του Neal Stephenson αλλά δεν είμαι απόλυτα σίγουρη πως θα το τελειώσω… Θα δούμε.
Πες τα χρυσόστομη! (για τον Μουρακάμι αυτό το σχόλιο)
Επίσης διάβασα τον εκατοντάχρονο και γέλασα πολύ ανά φάσεις παρόλο που εκεί προς το τέλος το παρακάνει λίγο. Επίσης διάβασα το Μικρά Αγγλία και δεν τρελάθηκα καθόλου το βρήκα επιεικώς βαρετό στον τρόπο γραφής, αλλά ευελπιστώ στην ταινία.
Καλώς γυρίσατε! Κι εμείς πίσω στα θρανία… πρέπει να οργανωθώ με τα ποστ…
ΚΑΛΕΣ ΒΟΥΤΙΕΣ!