Εδώ και καιρό χρησιμοποιούμε Kindle (e-readers) για να διαβάζουμε τα βιβλία μας, όλοι οικογενειακώς. To 2011 είχα κάνει ένα review για τα e-readers γενικά και ειδικότερα για το bebook που χρησιμοποιούσα τότε. Κάποια στιγμή το Bebook τα’φτυσε (όταν σου πέφτει κάτω και τυχαίνει να χτυπήσει ΑΚΡΙΒΩΣ στο σημείο που η θήκη δε το προστατεύει πολύ καλά, αυτό συμβαίνει…) και μετά από έρευνα και σκέψη καταλήξαμε στα Kindle, την πιο απλή μορφή τους, ούτε touch screen, ούτε με φωτισμό, τίποτα. Είμαι υπέρ ευχαριστημένη, το χρησιμοποιώ κάπου δυο χρόνια τώρα χωρίς κανένα πρόβλημα.
Αν κάτι όμως με δίδαξε η πτώση του Bebook μου, ήταν πως μια σωστή θήκη είναι απολύτως απαραίτητη. Στην αρχή χρησιμοποιούσα μια μαύρη, πολύ καλή (αλλά βαρετή…). Μετά έκανε ο Κωνσταντίνος μια παραγγελία για θήκες πολύ ωραίες, με χάρτες πάνω, πολύ cool, για εκείνον και τον Γιώργο, αλλά αυτή που είχε παραγγείλει για τον ίδιο ήταν κάπως πιο… ροζ απ’ ό,τι περίμενε, οπότε έγινε δική μου! Ένα χρόνο μετά όμως φάνηκε πως η θήκη ήταν από χάλια υλικά, αφού (χωρίς να ταλαιπωρηθεί καθόλου) έσπασαν τα πλαστικά της και μου έμεινε το μηχάνημα στο χέρι. Κοιτάξαμε και του Γιώργου και είδαμε πως και εκείνη είχε το ίδιο πρόβλημα. Αποφασίσαμε να παραγγείλουμε την ίδια που είχε πάρει και ο Κωνσταντίνος (μετά την ατυχία), που είχε αποδειχτεί πολύ καλή.
Το μόνο πρόβλημα με τις θήκες αυτές ήταν πως και αυτές ήταν κάπως βαρετές. Μονόχρωμες, χωρίς χαρακτήρα. Κανένας λόγος για να χαλάμε τις καρδιές μας φυσικά, γιατί η λύση ήταν απλή: ανεξίτηλοι μαρκαδόροι και το χέρι της Στέλλας! Διαλέξαμε κάποιο σχέδιο που να φαίνεται ωραίο σε μονόχρωμο και να μπορώ να το φτιάξω.
Μόνο του Γιώργου δεν έχω κάνει ακόμα γιατί δεν έχει αποφασίσει τι θέλει (και ίσως το φτιάξει και μόνος του, άλλωστε το έχει! )
Εγώ διάλεξα μια κουκουβάγια για το μπροστινό μέρος, επειδή μου αρέσουν οι κουκουβάγιες και είναι και το πουλί της σοφίας. Και πίσω μια πένα και ένα ρητό που μου αρέσει.
Η Ιωάννα διάλεξε πεταλούδες μπρος πίσω.
Ο Κωνσταντίνος το σκέφτηκε πολύ και αποφάσισε πως το ιδανικό εξώφυλλο για ένα e-reader (που είναι σα μια ολόκληρη βιβλιοθήκη), είναι ένας βιβλιοθηκάριος. Όχι όποιος κι όποιος όμως, Ο βιβλιοθηκάριος από το Discworld του Terry Pratchet. Ook!
ωραίες, μπράβο! Στα Ελληνικά πώς βρίσκετε βιβλία?
Στα Ελληνικά υπάρχει πολύ μικρός αριθμός βιβλίων δυστυχώς. Άσε που λόγω ΦΠΑ είναι σχεδόν πιο ακριβά από τα κανονικά! Βλέπεις θεωρούνται είδος πολυτελείας! Εμείς διαβάζουμε κυρίως στα αγγλικά.
Α, είπα μήπως υπήρχε κάποια λύση που δεν ήξερα… Διαβάζω τόσο σπάνια στα Ελληνικά που αισθάνομαι πως το λεξιλόγιό μου είναι πολύ περιορισμένο. Δεν μιλάω κι όλας συχνά… Όταν ερχόμαστε Ελλάδα πια γεμίζω τις βαλίτσες με παιδικά βιβλία για να ενισχύσουμε τη διγλωσσία κι έτσι πήγαν περίπατο και τα δικά μου Ελληνικά…
Pingback: Ένα διαφορετικό “βιβλίο ευχών” – Το δέντρο της αγάπης | Στο άπειρο κ