Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

3 εβδομάδες πέρασαν σα νεράκι και είμαστε και πάλι πίσω στην καθημερινότητα. Φυσικά για εμάς δεν είναι οδηνηρή η επιστροφή, μια που γυρνάμε σε μια όμορφη πόλη, στο σπίτι με τον κήπο μας, συνεχίζουμε τα μπάνια μας κάθε απόγευμα και περνάμε καλά. Όμως δεν παύει να πρέπει να δουλέψουμε και να είμαστε και πάλι μπροστά στον υπολογιστή μας.

Το πως περάσαμε και τι κάναμε θα το πούμε σιγά σιγά. Βγάλαμε και μερικές πολύ όμορφες φωτογραφίες. Για τώρα θα γράψω μόνο το τι συνειδητοποίησα σε αυτές τις διακοπές.

1. Είναι η πρώτη φορά που φεύγω και όχι μόνο δε μου λείπει το ίντερνετ και ο υπολογιστής μου, αλλά δεν ήθελα να τον δω στα μάτια μου. Μια φορά πήγαμε σε ίντερνετ καφέ και αυτό επειδή είχαν επικοινωνήσει μαζί μου επειδή υπήρχε πρόβλημα. Νομίζω πως το έχω παρακάνει με τον υπολογιστή. Έχω πάθει ένα σοβαρό overdose και μου βγήκε αυτό στις διακοπές. Κατάλαβα πως περνάω όλη τη μέρα μου μπροστά στον υπολογιστή. Πρέπει να βρω ένα σύστημα να απεξαρτηθώ λιγάκι. Το μεγάλο πρόβλημα είναι το site των συνταγών. Έχει πολύ μεγάλη κίνηση και αισθάνομαι υποχρεωμένη να το κοιτάω συνέχεια. Μου τρώει πάρα πολύ χρόνο κάθε μέρα. Δε λέω ότι δε μου αρέσει, αλλά είναι πλέον δουλειά για μένα και όχι χόμπι. Όχι ότι βγάζω χρήματα από εκεί, αλλά περνάω ώρες λύνοντας προβλήματα και απαντώντας ερωτήσεις και όχι δημιουργώντας. Και μετά είναι και η κανονική μου δουλειά, κάτι να δω τα μπλογκς, κάτι να διαβάσω ειδήσεις, κάτι να γράψω κι εγώ, πάει όλη η μέρα μπροστά εδώ. Οϋτε παζλ φέτος, ούτε κατασκευές, ούτε τίποτα.

Τώρα λοιπόν στις διακοπές κατάφερα και να διαβάσω πολύ και να κάνω κατασκευές και να λύσω προβλήματα λογικής. Και για πρώτη φορά, χάρηκα που δεν είχα υπολογιστή.

2. Το διάβασμα είναι ωραίο πράγμα. Ή μάλλον το να μπορείς να διαβάσεις όλη μέρα, να πιάσεις ένα βιβλίο και να το τελειώσεις την ίδια μέρα, αυτό είναι το ωραίο. Διάβασα πολλά και ωραία βιβλία αυτές τις μέρες. Μεγάλη ευχαρίστηση…

3. Το να μένεις 3 εβδομάδες στο ίδιο μέρος, ένα διαμέρισμα μπροστά στη θάλασσα, έχει τα καλά του, έχει και τα κακά του. Δεν χρειάζεσαι μετακινήσεις και είσαι όλη μέρα με το μαγιώ. Αραλίκι, ηρεμία, χαλάρωση και ανεμελιά. Σκοτούρα καμία. “Στο Σουσάκι η ζωή, είναι μπάνιο και φαΐ” λέγαν τα παιδιά συνέχεια. Μαθαίνεις τον κόσμο γύρω σου και είσαι σε μια μικρή γειτονιά, μια μικρογραφία της κοινωνίας. Βρίσκεις κόσμο που ταιριάζεις (ελάχιστο), κόσμο που σου είναι αδιάφορος, κόσμο που σε εκνευρίζει. Λες σε όλους καλημέρα.

Όμως σε κουράζει κιόλας. Ίσως να έπρεπε τη μια εβδομάδα να την είχαμε κανονίσει για αλλού. Πήγαμε βέβαια και την εκδρομή μας στο Κιάτο, πήγαμε και στην Αίγινα. Αυτό που θα ήθελα κάποια στιγμή να κάνουμε (και δεν είναι παράπονο Κωνσταντίνε αυτό, ωραία περνάω πάντα όταν είμαι μαζί σου, όπου κι αν είμαστε) είναι να πάρουμε ένα αυτοκινούμενο και να γυρίσουμε μια περιοχή. Μπορεί την Πελοπόννησο, μπορεί τη Στερεά, μπορεί και την Ιταλία. Δεν ξέρω. Μου αρέσει όμως η ιδέα να βρίσκομαι κάθε μέρα σε διαφορετικό μέρος, να βλέπω γύρω μου καινούρια πράγματα. Και αυτό κουραστικό θα είναι, το ξέρω, και ξέρω πως ο Κωνσταντίνος σιχαίνεται το οδήγημα. Αυτός θα ήθελε να πάρουμε ένα ιστιοπλοϊκό και να κάνουμε διακοπές. Να και ένα πράγμα που δεν ταιριάζουμε… Τι να γίνει, μικρό το κακό.

4. Ο καιρός στις διακοπές περνάει πάντα με τον εξής τρόπο: οι πρώτες μέρες αργά, σου φαίνεται πως έχεις περάσει ένα μήνα, ενώ έχεις κάνει μια εβδομάδα. Όσο όμως προχωράει ο καιρός, οι μέρες περνάνε όλο και πιο γρήγορα και στο τέλος έχουν φύγει όλες οι μέρες και πρέπει να επιστρέψεις, χωρίς να το καταλάβεις. Αυτό μου συμβαίνει πάντα, ασχέτως των ημερών που διαρκούν οι διακοπές. Εάν είναι μια εβδομάδα, θα περάσουν αργά οι πρώτες 2-3 μέρες. Εάν είναι 3 εβδομάδες θα περάσει αργά η πρώτη εβδομάδα. Και μετά… νεράκι.

5. Παρότι είπα πως δε θα είμαι όλη μέρα στον υπολογιστή, έχει πάει 11.30 και είμαι ακόμα εδώ. Σας αφήνω να πάω να ξαπλώσω, να διαβάσω. Αύριο τα υπόλοιπα! Και μη μου πει κανείς “καλό χειμώνα”, σας έσφαξα! Ούτε καλό φθινόπωρο ακόμα. Καλά κάνουμε ακόμα τα μπάνια μας!