Πέντε τον αριθμό.
Έχουμε και λέμε:
1. Rainbows End – Virnon Vinge
Συγγραφέας που έχει τιμηθεί 4 φορές με Hugo. Είχα διαβάσει πως κάμποσες δεκαετίες πριν είχε γράψει ένα βιβλίο στο οποίο είχε “προφητέψει” το ίντερνετ με ανατριχιαστικά ακριβή τρόπο. Και τώρα έγραψε αυτό το βιβλίο στο οποίο δίνει τη δική του άποψη για το πως θα είναι το άμεσο μέλλον μας. Ελπίζω να κάνει λάθος. Δε μου άρεσε καθόλου η προοπτική να γίνουμε έτσι.
Το βιβλίο είναι φυσικά καλογραμμένο και σου προκαλεί το ενδιαφέρον. Ένας διάσημος ποιητής πάσχει από Αλτσχάιμερ σε προχωρημένη μορφή. Όμως η ιατρική του μέλλοντος είναι ικανή για θαύματα και τον γιατρεύουν. “Ξυπνάει” το 2025, με 20 χρόνια χαμένα. Βρίσκεται σε μια πραγματικότητα την οποία παλεύει να καταλάβει, σε ένα νεαρό σώμα (είπαμε κάνουμε θαύματα), αλλά με ένα βαρύ τίμημα. Έχει χάσει την ποιητική του ικανότητα. Στην πλοκή μπαίνουν διάφοροι μηστυριώδεις τύποι, συνομωσίες και διαπλοκές και μαζί με την περιγραφή του (ζοφερού) μέλλοντος, μας δίνουν ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον ανάγνωσμα.
2. The Lathe of Heaven – Ursula le Guin
H αγαπημένη μας συγγραφέας. Κοντεύουμε να έχουμε διαβάσει τα άπαντά της και δεν υπήρχε βιβλίο που να μας έχει απογοητεύσει.
Το συγκεκριμένο είναι λίγο πιο περίεργο από τα υπόλοιπα. Δεν νομίζω ότι έχει κάποιο κοινωνικό μήνυμα όπως τα περισσότερά της. Όμως ασχολείται με ενναλακτικές πραγματικότητες, την δημιουργία της ουτοπίας και την ηθική πίσω από αυτό.
Ένας φαινομενικά συνηθισμένος άνθρωπος έχει μια εντελώς ασυνήθιστη ικανότητα. Κάποια από τα όνειρά του έχουν την ιδιότητα να αλλάζουν την πραγματικότητα. Είναι μια ικανότητα που ο ίδιος φοβάται και προσπαθεί να απαλλαγεί από αυτή απεγνωσμένα. Όμως ο ψυχίατρός του έχει άλλη άποψη.
Ένα ελαφρώς ψυχεδελικό βιβλίο, δοσμένο όμως με απλό και συναρπαστικό τρόπο. Το ρουφάς πραγματικά, αλλά σε αφήνει στο τέλος με ένα περίεργο συναίσθημα.
3. Superior Saturday – Garth Nix
Το έκτο βιβλίο της σειράς “The Keys to the Kingdom”. Tα έχω ξαναπεί με τα προηγούμενα βιβλία της σειράς. Ένα ελαφρύ, καλοκαιρινό ανάγνωσμα, ιδανικό για παιδιά / εφήβους. Δεν έχει αλλάξει τίποτα στη γραφή του ή στην άποψή μου για τη σειρά. Αυτό το βιβλίο όμως είναι ελαφρώς καλύτερο από τα δυο τουλάχιστον προηγούμενα γιατί δίνει ένα μεγαλύτερο βάθος στο χαρακτήρα του πρωταγωνιστή, πράγμα που μου άρεσε.
Σε αυτό το βιβλίο ο Άρθουρ πρέπει να “παλέψει” με την Superior Saturday για το έκτο κομμάτι της διαθήκης και το έκτο και προτελευταίο κλειδί.
Άλλο ένα βιβλίο έχει μείνει για να ολοκληρωθεί η σειρά.
4. Wolf of the Plains – Conn Iggulden
Μια “βιογραφία” του Τζένκις Χαν. Ο ίδιος ο συγγραφέας λέει πως δεν σώζονται αρκετά στοιχεία για την ζωή του μεγάλου κατακτητή, αλλά πήγε και έζησε για ένα διάστημα ανάμεσα στους Μογγόλους, είδε τον τρόπο ζωής τους, μελέτησε όσα γραπτά έχουν απομείνει για τη ζωή του, έμαθε μύθους και θρύλους και μετά, βασισμένος σε όλα αυτά, απέδωσε μυθιστορηματικά τα όσα έμαθε.
Στο βιβλίο αυτό, που είναι το πρώτο της σειράς Conqueror, αποδίδονται τα πρώτα 20 περίπου χρόνια του Τζένκις Χαν και η προσπάθειά του να ενώσει τις φυλές της Μογγολίας.
Εξαιρετικό και συναρπαστικό ανάγνωσμα. Δεν ήθελα να το αφήσω από τα χέρια μου καθόλου. Το διάβασα μέσα σε 3 μέρες και αν είχα τη δυνατότητα θα το είχα διαβάσει μέσα σε μια.
5. Good Omens – Terry Pratchett & Neil Gaiman
E, τι να πω εδώ; Χρειάζεται πραγματικά να πω κάτι; “Η Αποκάλυψη δεν ήταν ποτέ πιο αστεία” είπε ο Clive Barker και συμφωνώ απολύτως.
Ο κόσμος πλησιάζει το τέλος του καθώς ο Αρμαγεδδών είναι στην πόρτα μας. Άγγελοι, διάβολοι, μάγισσες, κυνηγοί μαγισσών, ο αντίχρηστος, ο σκύλος του και οι 4 καβαλάρηδες της κολάσεως, μαζί με μπόλικους άλλους που μπλέκονται, φτιάχνουν μια πολύ αστεία (τελείως “Τεριπρατσετική”) ιστορία, που σου φτιάχνει τη διάθεση.
Πως μου είχε ξεφύγει αυτό το βιβλίο μέχρι τώρα, δεν ξέρω!
“Ursula le Guin: H αγαπημένη μας συγγραφέας.” Αναμενόμενο… ;)))
1,2 και φυσικά 5 μπήκαν shortlist!
Πολύ καλό το Good Omens! Ο Terry Pratchett είναι ο αγαπημένος μου συγγραφέας. Έχεις διαβάσει βιβλία του από τη σειρά Discworld ;
Το χιούμορ και η ευρηματικότητα του είναι απίστευτη!
philos είμαι σίγουρη πως θα τα ευχαριστηθείς και τα τρία. Εγώ πάντως προτείνω και το wolf of the plains ως κάτι διαφορετικό.
georgeadams φυσικά και έχω διαβάσει discworld (άλλωστε την εταιρεία μας την ονομάσαμε Δίανθος – όχι τυχαία 😉 ) Όχι όλα, κάποια στιγμή με κούρασε το στυλάκι του Πράτσετ και χρειάστηκα διάλειμμα. Όμως όποτε πέφτει στα χέρια μου ένα βιβλίο του, το ξεκοκαλίζω!
Πρέπει να σου δώσω να διαβάσεις και το The science of the Discworld, είναι σε εκείνην την ωραία στοίβα στο κομοδίνο μου!!!
;-D
Pingback: Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα » Blog Archive » Μερικά βιβλία