Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Κωνσταντίνος : Όταν τρέχουμε θα βγάζουμε όμως τα χέρια από τις τσέπες μας.
Ιωάννα: Γιατί?
Γιώργος: Επειδή μπορεί να πέσουμε
Κ: και αν πέσουμε τα χέρια μας μπορεί να προστατέψουν το κεφάλι μας. Καλύτερα να χτυπήσουμε το χέρι μας, παρά το κεφάλι μας
Γ: Ναι, γιατί το κεφάλι μας τα έχει όλα μέσα.
Κ: ε, όχι και όλα, δεν έχει αυτοκίνητα
Ι: ούτε μηχανάκια
Γ: εγώ λέω ότι τα έχει όλα. Γιατί άμα κάποιος σκεφτεται αυτοκίνητα, τότε έχει αυτοκίνητα στο κεφάλι του. Εμένα το κεφάλι μου έχει λέγκο μέσα
Κ: Και της Ιωάννας το μυαλό από λεγκο είναι φτιαγμένο?
Ι. Γ. : Χα χα χα
Κ: Μήπως είναι φτιαγμένο από τρίχες κατσίκας?
Ι: Χα χα χα, μπαμπά μου κάνεις πλάκα τώρα.
Γ: Εμένα το μυαλό μου έχει συνέχεια μέσα την οικογένειά μου.
Κ: Την γυναίκα σου και τα παιδιά σου?
Γ: Όοοχι μπαμπά. Την αδελφή μου, την μαμά και εσένα. Την παιδική μου οικογένεια.
Κ: Άαα… η γυναίκαι και τα παιδιά σου τι θα είναι δηλαδή?
Ι: Η μεγαλική του οικογένεια
Γ: Η μεγαλίστικη οικογένειά μου
Ι. Γ. : Χα χα χα