Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Σήμερα το πρωί είχα μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον Γιώργο. Λυπάμαι πολύ που δεν μπορώ να την μεταφέρω όπως έγινε, γιατί δεν θυμάμαι ακριβώς πως ειπώθηκαν όλα. Και είναι κρίμα. Όμως θα είναι κρίμα εάν δε τα μεταφέρω καθόλου.

Καθόμασταν στην κουζίνα και μιλάγαμε. Μου είπε λοιπόν πως δεν είχε κάνει μια άσκηση στα θρησκευτικά. Είχαν να γράψουν μια προσευχή και αυτός δεν το έκανε. Του είπα πως εάν ήθελε θα μπορούσε να την κάνει εκείνη τη στιγμή μια που είχε χρόνο, μα τον είδα πως ζοριζόταν. Οπότε ξεκινήσαμε κουβέντα. Κατάλαβα πως δεν ήθελε να το κάνει, επειδή ακριβώς είναι θρησκευτικά και έχει αποφασίσει πως δεν θέλει να κάνει τίποτα σε αυτό το μάθημα. Του είπα λοιπόν πως, όπως τα βλέπω εγώ τα πράγματα, έχει 4 πιθανές λύσεις. 1ον μπορεί να πάρει απαλλαγή, 2ον μπορεί να μένει στο μάθημα και να το αγνοεί, 3ον μπορεί να μένει στο μάθημα και να το πάρει ως μυθολογία και να κάνει τις ασκήσεις κανονικά, βάζοντας τη φαντασία του να δουλέψει και 4ον να μείνει στο μάθημα, να ακούσει και να πιστέψει ό,τι του λένε. Του είπα πως ο Κωνσταντίνος θα διάλεγε την πρώτη λύση, ενώ εγώ την τρίτη. Με ρώτησε γιατί ο Κωνσταντίνος θα διάλεγε την πρώτη. Του εξήγησα λοιπόν πως στην ηλικία του τα παιδιά δεν έχουν συνήθως την ικανότητα να κρίνουν για τον εαυτό τους και να επιλέξουν τι θα πιστέψουν και τι όχι. Μόνος του λοιπόν μου είπε “και αν μάθεις κάτι μικρός, σου μένει και το πιστεύεις μετά”. Πράγματι. Μετά με ρώτησε γιατί εγώ θα διάλεγα την τρίτη. Του είπα πως στη δεύτερη περίπτωση δεν κερδίζεις και δε χάνεις τίποτα, το πολύ πολύ έναν κακό βαθμό και μια τιμωρία από τη δασκάλα. Ενώ στην τρίτη περίπτωση, μπορείς και να το διασκεδάσεις, μαθαίνοντας μια ακόμα ιστορία, όπως και με τη μυθολογία. Δύο φοβερές ατάκες είπε σε αυτό. “Είναι σαν τη μυθολογία και αυτό. Θα πω πως είναι η μυθολογία του μέλλοντος. Γιατί και αυτά που μαθαίνουμε τώρα στη μυθολογία ήταν κάποτε η θρησκεία των Ελλήνων και τα πιστεύανε. Άρα σε κάμποσα χρόνια από τώρα, θα έχουν γίνει αυτά η μυθολογία του τότε.” Και η δεύτερη ατάκα: “Θα είναι καλό να μάθω τις ιστορίες αυτές, γιατί έτσι θα μπορώ να μιλάω με αυτούς που πιστεύουν. Τώρα που δεν έχω μάθει τίποτα, δεν μπορώ να συζητήσω μαζί τους. Μετά θα μπορώ”.

Περιτό να πω πως εγώ είχα μείνει κόκκαλο για άλλη μια φορά. Δεν πιστεύω πως υπάρχει ποτέ περίπτωση να “προσυλητιστεί” ο Γιώργος χωρίς να το θέλει. Όπως είπε και αυτός “εγώ θα κρίνω πάντα για τον εαυτό μου και δεν θα μου μαθαίνουν να πιστεύω τίποτα”. Θεωρώ πως εάν κάποτε πιστέψει ο Γιώργος στο θεό, θα είναι γιατί πραγματικά πείστηκε και θα είναι μετά από σκέψη. Όπως άλλωστε θα έπρεπε να γίνεται με όλους.

Είναι πολύ μεγάλη χαρά να μιλάς με αυτό το παιδί. Ακόμα και να διαφωνείς μαζί του, είναι συγκλονιστικό να βλέπεις με πόση λογική και καθαρότητα μυαλού σκέφτεται.